vol.5

block:5178

title of 5178
۴۱۵۳	N	من کی آرم رحم خلم آلود را	*	ره نمایم حلم علم اندود را
۴۱۵۴	N	صد هزاران صفع را ارزانی‌ام	*	گر زبون صفعها گردانیم
۴۱۵۵	N	من چه گویم پیشت اعلامت کنم	*	یا که وا یادت دهم شرط کرم
۴۱۵۶	N	آن چه معلوم تو نبود چیست آن	*	و انچه یادت نیست کو اندر جهان
۴۱۵۷	N	ای تو پاک از جهل و علمت پاک از آن	*	که فراموشی کند بر وی نهان
۴۱۵۸	N	هیچ کس را تو کسی انگاشتی	*	همچو خورشیدش به نور افراشتی
۴۱۵۹	N	چون کسم کردی اگر لابه کنم	*	مستمع شو لابه‌ام را از کرم
۴۱۶۰	N	ز انکه از نقشم چو بیرون برده‌ای	*	آن شفاعت هم تو خود را کرده‌ای
۴۱۶۱	N	چون ز رخت من تهی گشت این وطن	*	تر و خشک خانه نبود آن من
۴۱۶۲	N	هم دعا از من روان کردی چو آب	*	هم ثباتش بخش و دارش مستجاب
۴۱۶۳	N	هم تو بودی اول آرنده‌ی دعا	*	هم تو باش آخر اجابت را رجا
۴۱۶۴	N	تا زنم من لاف کان شاه جهان	*	بهر بنده عفو کرد از مجرمان
۴۱۶۵	N	درد بودم سر بسر من خود پسند	*	کرد شاهم داروی هر دردمند
۴۱۶۶	N	دوزخی بودم پر از شور و شری	*	کرد دست فضل اویم کوثری
۴۱۶۷	N	هر که را سوزید دوزخ در قود	*	من برویانم دگر بار از جسد
۴۱۶۸	N	کار کوثر چیست که هر سوخته	*	گردد از وی نابت و اندوخته
۴۱۶۹	N	قطره قطره او منادی کرم	*	کانچه دوزخ سوخت من باز آورم
۴۱۷۰	N	هست دوزخ همچو سرمای خزان	*	هست کوثر چون بهار ای گلستان
۴۱۷۱	N	هست دوزخ همچو مرگ و خاک گور	*	هست کوثر بر مثال نفخ صور
۴۱۷۲	N	ای ز دوزخ سوخته اجسامتان	*	سوی کوثر می‌کشد اکرامتان
۴۱۷۳	N	چون خلقت الخلق کی یربح علی	*	لطف تو فرمود ای قیوم حی
۴۱۷۴	N	لا لان اربح علیهم جود تست	*	که شود زو جمله ناقصها درست
۴۱۷۵	N	عفو کن زین بندگان تن پرست	*	عفو از دریای عفو اولیتر است
۴۱۷۶	N	عفو خلقان همچو جو و همچو سیل	*	هم بدان دریای خود تازند خیل
۴۱۷۷	N	عفوها هر شب از این دل پاره‌ها	*	چون کبوتر سوی تو آید شها
۴۱۷۸	N	بازشان وقت سحر پران کنی	*	تا به شب محبوس این ابدان کنی
۴۱۷۹	N	پر زنان بار دگر در وقت شام	*	می‌پرند از عشق آن ایوان و بام
۴۱۸۰	N	تا که از تن تار وصلت بگسلند	*	پیش تو آیند کز تو مقبلند
۴۱۸۱	N	پر زنان ایمن ز رجع سر نگون	*	در هوا که‌ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ
۴۱۸۲	N	بانگ می‌آید تَعالَوْا* ز آن کرم	*	بعد از آن رجعت نماند آن حرص و غم
۴۱۸۳	N	بس غریبیها کشیدید از جهان	*	قدر من دانسته باشید ای مهان
۴۱۸۴	N	زیر سایه‌ی این درختم مست ناز	*	هین بیندازید پاها را دراز
۴۱۸۵	N	پایهای پر عنا از راه دین	*	بر کنار و دست حوران خالدین
۴۱۸۶	N	حوریان گشته مغمز مهربان	*	کز سفر باز آمدند این صوفیان
۴۱۸۷	N	صوفیان صافیان چون نور خور	*	مدتی افتاده بر خاک و قذر
۴۱۸۸	N	بی‌اثر پاک از قذر باز آمدند	*	همچو نور خور سوی قرص بلند
۴۱۸۹	N	این گروه مجرمان هم ای مجید	*	جمله سرهاشان به دیواری رسید
۴۱۹۰	N	بر خطا و جرم خود واقف شدند	*	گر چه مات کعبتین شه بدند
۴۱۹۱	N	رو به تو کردند اکنون اه کنان	*	ای که لطفت مجرمان را ره کنان
۴۱۹۲	N	راه ده آلودگان را العجل	*	در فرات عفو و عین مغتسل
۴۱۹۳	N	تا که غسل آرند ز آن جرم دراز	*	در صف پاکان روند اندر نماز
۴۱۹۴	N	اندر آن صفها از اندازه برون	*	غرقگان نور نحن الصافون
۴۱۹۵	N	چون سخن در وصف این حالت رسید	*	هم قلم بشکست و هم کاغذ درید
۴۱۹۶	N	بحر را پیمود هیچ اسکره‌ای	*	شیر را برداشت هرگز بره‌ای
۴۱۹۷	N	گر حجاب استت برون رو ز احتجاب	*	تا ببینی پادشاهی عجاب
۴۱۹۸	N	گر چه بشکستند جامت قوم مست	*	آن که مست از تو بود عذریش هست
۴۱۹۹	N	مستی ایشان به اقبال و به مال	*	نه ز باده‌ی تست ای شیرین فعال
۴۲۰۰	N	ای شهنشه مست تخصیص تواند	*	عفو کن از مست خود ای عفومند
۴۲۰۱	N	لذت تخصیص تو وقت خطاب	*	آن کند که ناید از صد خم شراب
۴۲۰۲	N	چون که مستم کرده‌ای حدم مزن	*	شرع مستان را نبیند حد زدن
۴۲۰۳	N	چون شوم هشیار آن گاهم بزن	*	که نخواهم گشت خود هشیار من
۴۲۰۴	N	هر که از جام تو خورد ای ذو المنن	*	تا ابد رست از هش و از حد زدن
۴۲۰۵	N	خالدین فی فناء سکرهم	*	من تفانی فی هواکم لم یقم
۴۲۰۶	N	فضل تو گوید دل ما را که رو	*	ای شده در دوغ عشق ما گرو
۴۲۰۷	N	چون مگس در دوغ ما افتاده‌ای	*	تو نه‌ای مست ای مگس تو باده‌ای
۴۲۰۸	N	کرکسان مست از تو گردند ای مگس	*	چون که بر بحر عسل رانی فرس
۴۲۰۹	N	کوه‌ها چون ذره‌ها سر مست تو	*	نقطه و پرگار و خط در دست تو
۴۲۱۰	N	فتنه که لرزند از او لرزان تست	*	هر گران قیمت گهر ارزان تست
۴۲۱۱	N	گر خدا دادی مرا پانصد دهان	*	گفتمی شرح تو ای جان و جهان
۴۲۱۲	N	یک دهان دارم من آن هم منکسر	*	در خجالت از تو ای دانای سر
۴۲۱۳	N	منکسرتر خود نباشم از عدم	*	کز دهانش آمده‌ستند این امم
۴۲۱۴	N	صد هزار آثار غیبی منتظر	*	کز عدم بیرون جهد با لطف و بر
۴۲۱۵	N	از تقاضای تو می‌گردد سرم	*	ای بمرده من بپیش آن کرم
۴۲۱۶	N	رغبت ما از تقاضای تو است	*	جذبه‌ی حق است هر جا رهرو است
۴۲۱۷	N	خاک بی‌بادی به بالا بر جهد	*	کشتی‌یی بحر پا در ره نهد
۴۲۱۸	N	پیش آب زندگانی کس نمرد	*	پیش آبت آب حیوان است درد
۴۲۱۹	N	آب حیوان قبله‌ی جان دوستان	*	ز آب باشد سبز و خندان بوستان
۴۲۲۰	N	مرگ آشامان ز عشقش زنده‌اند	*	دل ز جان و آب جان بر کنده‌اند
۴۲۲۱	N	آب عشق تو چو ما را دست داد	*	آب حیوان شد به پیش ما کساد
۴۲۲۲	N	ز آب حیوان هست هر جان را نوی	*	لیک آب آب حیوانی توی
۴۲۲۳	N	هر دمی مرگی و حشری دادی‌ام	*	تا بدیدم دست برد آن کرم
۴۲۲۴	N	همچو خفتن گشت این مردن مرا	*	ز اعتماد بعث کردن ای خدا
۴۲۲۵	N	هفت دریا هر دم ار گردد سراب	*	گوش گیری آوریش ای آب آب
۴۲۲۶	N	عقل لرزان از اجل و آن عشق شوخ	*	سنگ کی ترسد ز باران چون کلوخ
۴۲۲۷	N	از صحاف مثنوی این پنجمست	*	در بروج چرخ جان چون انجمست
۴۲۲۸	N	ره نیابد از ستاره هر حواس	*	جز که کشتیبان استاره شناس
۴۲۲۹	N	جز نظاره نیست قسم دیگران	*	از سعودش غافلند و از قرآن
۴۲۳۰	N	آشنایی گیر شبها تا به روز	*	با چنین استاره‌های دیو سوز
۴۲۳۱	N	هر یکی در دفع دیو بد گمان	*	هست نفط انداز قلعه‌ی آسمان
۴۲۳۲	N	اختران با دیو همچون عقرب است	*	مشتری را او ولی الاقرب است
۴۲۳۳	N	قوس اگر از تیر دوزد دیو را	*	دلو پر آب است زرع و میو را
۴۲۳۴	N	حوت اگر چه کشتی غی بشکند	*	دوست را چون ثور کشتی می‌کند
۴۲۳۵	N	شمس اگر شب را بدرد چون اسد	*	لعل را زو خلعت اطلس رسد
۴۲۳۶	N	هر وجودی کز عدم بنمود سر	*	بر یکی زهر است و بر دیگر شکر
۴۲۳۷	N	دوست شو وز خوی ناخوش شو بری	*	تا ز خمره‌ی زهر هم شکر خوری
۴۲۳۸	N	ز آن نشد فاروق را زهری گزند	*	که بد آن تریاق فاروقیش قند

[Prev Block] [Next Block]