vol.5

block:5156

title of 5156
۳۶۴۷	N	آن یکی را بی‌گهان آمد قنق	*	ساخت او را همچو طوق اندر عنق
۳۶۴۸	N	خوان کشید او را کرامتها نمود	*	آن شب اندر کوی ایشان سور بود
۳۶۴۹	N	مرد زن را گفت پنهانی سخن	*	کامشب ای خاتون دو جامه‌ی خواب کن
۳۶۵۰	N	بستر ما را بگستر سوی در	*	بهر مهمان گستر آن سوی دگر
۳۶۵۱	N	گفت زن خدمت کنم شادی کنم	*	سمع و طاعه ای دو چشم روشنم
۳۶۵۲	N	هر دو بستر گسترید و رفت زن	*	سوی ختنه سور کرد آن جا وطن
۳۶۵۳	N	ماند مهمان عزیز و شوهرش	*	نقل بنهادند از خشک و ترش
۳۶۵۴	N	در سمر گفتند هر دو منتجب	*	سر گذشت نیک و بد تا نیم شب
۳۶۵۵	N	بعد از آن مهمان ز خواب و از سمر	*	شد در آن بستر که بود آن سوی در
۳۶۵۶	N	شوهر از خجلت بدو چیزی نگفت	*	که ترا این سوست ای جان جای خفت
۳۶۵۷	N	که برای خواب تو ای بو الکرم	*	بستر آن سوی دگر افکنده‌ام
۳۶۵۸	N	آن قراری که به زن او داده بود	*	گشت مبدل و آن طرف مهمان غنود
۳۶۵۹	N	آن شب آن جا سخت باران در گرفت	*	کز غلیظی ابرشان آمد شگفت
۳۶۶۰	N	زن بیامد بر گمان آن که شو	*	سوی در خفته‌ست و آن سو آن عمو
۳۶۶۱	N	رفت عریان در لحاف آن دم عروس	*	داد مهمان را به رغبت چند بوس
۳۶۶۲	N	گفت می‌ترسیدم ای مرد کلان	*	خود همان آمد همان آمد همان
۳۶۶۳	N	مرد مهمان را گل و باران نشاند	*	بر تو چون صابون سلطانی بماند
۳۶۶۴	N	اندر این باران و گل او کی رود	*	بر سر و جان تو او تاوان شود
۳۶۶۵	N	زود مهمان جست و گفت ای زن بهل	*	موزه دارم غم ندارم من ز گل
۳۶۶۶	N	من روان گشتم شما را خیر باد	*	در سفر یک دم مبادا روح شاد
۳۶۶۷	N	تا که زوتر جانب معدن رود	*	کاین خوشی اندر سفر ره زن شود
۳۶۶۸	N	زن پشیمان شد از آن گفتار سرد	*	چون رمید و رفت آن مهمان فرد
۳۶۶۹	N	زن بسی گفتش که آخر ای امیر	*	گر مزاحی کردم از طیبت مگیر
۳۶۷۰	N	سجده و زاری زن سودی نداشت	*	رفت و ایشان را در آن حسرت گذاشت
۳۶۷۱	N	جامه از رق کرد ز آن پس مرد و زن	*	صورتش دیدند شمعی بی‌لگن
۳۶۷۲	N	می‌شد و صحرا ز نور شمع مرد	*	چون بهشت از ظلمت شب گشته فرد
۳۶۷۳	N	کرد مهمان خانه خانه‌ی خویش را	*	از غم و از خجلت این ماجرا
۳۶۷۴	N	در درون هر دو از راه نهان	*	هر زمان گفتی خیال میهمان
۳۶۷۵	N	که منم یار خضر صد گنج جود	*	می‌فشاندم لیک روزیتان نبود

[Prev Block] [Next Block]