block:5153
| ۳۵۹۱ | N | آن جهان چون ذره ذره زنده‌اند | * | نکته دانند و سخن گوینده‌اند |
| ۳۵۹۲ | N | در جهان مرده‌شان آرام نیست | * | کاین علف جز لایق انعام نیست |
| ۳۵۹۳ | N | هر که را گلشن بود بزم و وطن | * | کی خورد او باده اندر گولخن |
| ۳۵۹۴ | N | جای روح پاک علیین بود | * | کرم باشد کش وطن سرگین بود |
| ۳۵۹۵ | N | بهر مخمور خدا جام طهور | * | بهر این مرغان کور این آب شور |
| ۳۵۹۶ | N | هر که عدل عمرش ننمود دست | * | پیش او حجاج خونی عادل است |
| ۳۵۹۷ | N | دختران را لعبت مرده دهند | * | که ز لعب زندگان بی‌آگهند |
| ۳۵۹۸ | N | چون ندارند از فتوت زور و دست | * | کودکان را تیغ چوبین بهتر است |
| ۳۵۹۹ | N | کافران قانع به نقش انبیا | * | که نگاریده‌ست اندر دیرها |
| ۳۶۰۰ | N | ز آن مهان ما را چو دور روشنی است | * | هیچ‌مان پروای نقش سایه نیست |
| ۳۶۰۱ | N | این یکی نقشش نشسته در جهان | * | و آن دگر نقشش چو مه در آسمان |
| ۳۶۰۲ | N | این دهانش نکته گویان با جلیس | * | و آن دگر با حق به گفتار و انیس |
| ۳۶۰۳ | N | گوش ظاهر این سخن را ضبط کن | * | گوش جانش جاذب اسرار کُنْ |
| ۳۶۰۴ | N | چشم ظاهر ضابط حلیه‌ی بشر | * | چشم سر حیران ما زاغَ الْبَصَرُ |
| ۳۶۰۵ | N | پای ظاهر در صف مسجد صواف | * | پای معنی فوق گردون در طواف |
| ۳۶۰۶ | N | جزو جزوش را تو بشمر همچنین | * | این درون وقت و آن بیرون حین |
| ۳۶۰۷ | N | این که در وقت است باشد تا اجل | * | و آن دگر یار ابد قرن ازل |
| ۳۶۰۸ | N | هست یک نامش ولی الدولتین | * | هست یک نعتش امام القبلتین |
| ۳۶۰۹ | N | خلوت و چله بر او لازم نماند | * | هیچ غیمی مر و را غایم نماند |
| ۳۶۱۰ | N | قرص خورشید است خلوت خانه‌اش | * | کی حجاب آرد شب بیگانه‌اش |
| ۳۶۱۱ | N | علت و پرهیز شد بحران نماند | * | کفر او ایمان شد و کفران نماند |
| ۳۶۱۲ | N | چون الف از استقامت شد به پیش | * | او ندارد هیچ از اوصاف خویش |
| ۳۶۱۳ | N | گشت فرد از کسوه‌ی خوهای خویش | * | شد برهنه جان به جان افزای خویش |
| ۳۶۱۴ | N | چون برهنه رفت پیش شاه فرد | * | شاهش از اوصاف قدسی جامه کرد |
| ۳۶۱۵ | N | خلعتی پوشید از اوصاف شاه | * | بر پرید از چاه بر ایوان جاه |
| ۳۶۱۶ | N | این چنین باشد چو دردی صاف گشت | * | از بن طشت آمد او بالای طشت |
| ۳۶۱۷ | N | در بن طشت ار چه بود او دردناک | * | شومی آمیزش اجزای خاک |
| ۳۶۱۸ | N | یار ناخوش پر و بالش بسته بود | * | ور نه او در اصل بس برجسته بود |
| ۳۶۱۹ | N | چون عتاب اهْبِطُوا انگیختند | * | همچو هاروتش نگون آویختند |
| ۳۶۲۰ | N | بود هاروت از ملاک آسمان | * | از عتابی شد معلق همچنان |
| ۳۶۲۱ | N | سر نگون ز آن شد که از سر دور ماند | * | خویش را سر ساخت و تنها پیش راند |
| ۳۶۲۲ | N | آن سبد خود را چو پر از آب دید | * | کرد استغنا و از دریا برید |
| ۳۶۲۳ | N | بر جگر آبش یکی قطره نماند | * | بحر رحمت کرد و او را باز خواند |
| ۳۶۲۴ | N | رحمتی بی‌علتی بی‌خدمتی | * | آید از دریا مبارک ساعتی |
| ۳۶۲۵ | N | اللَّه اللَّه گرد دریا بار گرد | * | گر چه باشند اهل دریا بار زرد |
| ۳۶۲۶ | N | تا که آید لطف بخشایش‌گری | * | سرخ گردد روی زرد از گوهری |
| ۳۶۲۷ | N | زردی رو بهترین رنگهاست | * | ز انکه اندر انتظار آن لقاست |
| ۳۶۲۸ | N | لیک سرخی بر رخی کان لامع است | * | بهر آن آمد که جانش قانع است |
| ۳۶۲۹ | N | که طمع لاغر کند زرد و ذلیل | * | نیست او از علت ابدان علیل |
| ۳۶۳۰ | N | چون ببیند روی زرد بی‌سقم | * | خیره گردد عقل جالینوس هم |
| ۳۶۳۱ | N | چون طمع بستی تو در انوار هو | * | مصطفی گوید که ذلت نفسه |
| ۳۶۳۲ | N | نور بی‌سایه لطیف و عالی است | * | آن مشبک سایه‌ی غربالی است |
| ۳۶۳۳ | N | عاشقان عریان همی‌خواهند تن | * | پیش عنینان چه جامه چه بدن |
| ۳۶۳۴ | N | روزه داران را بود آن نان و خوان | * | خر مگس را چه ابا چه دیگدان |