vol.5

block:5136

title of 5136
۳۱۶۵	N	آن یکی گستاخ رو اندر هری	*	چون بدیدی او غلام مهتری
۳۱۶۶	N	جامه‌ی اطلس کمر زرین روان	*	روی کردی سوی قبله‌ی آسمان
۳۱۶۷	N	کای خدا زین خواجه‌ی صاحب منن	*	چون نیاموزی تو بنده داشتن
۳۱۶۸	N	بنده پروردن بیاموز ای خدا	*	زین رئیس و اختیار شاه ما
۳۱۶۹	N	بود محتاج و برهنه و بی‌نوا	*	در زمستان لرز لرزان از هوا
۳۱۷۰	N	انبساطی کرد آن از خود بری	*	جراتی بنمود او از لمتری
۳۱۷۱	N	اعتمادش بر هزاران موهبت	*	که ندیم حق شد اهل معرفت
۳۱۷۲	N	گر ندیم شاه گستاخی کند	*	تو مکن آن که نداری آن سند
۳۱۷۳	N	حق میان داد و میان به از کمر	*	گر کسی تاجی دهد او داد سر
۳۱۷۴	N	تا یکی روزی که شاه آن خواجه را	*	متهم کرد و ببستش دست و پا
۳۱۷۵	N	آن غلامان را شکنجه می‌نمود	*	که دفینه‌ی خواجه بنمایید زود
۳۱۷۶	N	سر او با من بگویید ای خسان	*	ور نه برم از شما حلق و لسان
۳۱۷۷	N	مدت یک ماه شان تعذیب کرد	*	روز و شب اشکنجه و افشار و درد
۳۱۷۸	N	پاره پاره کردشان و یک غلام	*	راز خواجه وانگفت از اهتمام
۳۱۷۹	N	گفتش اندر خواب هاتف کای کیا	*	بنده بودن هم بیاموز و بیا
۳۱۸۰	N	ای دریده پوستین یوسفان	*	گر بدرد گرگت آن از خویش دان
۳۱۸۱	N	ز انکه می‌بافی همه ساله بپوش	*	ز انکه می‌کاری همه ساله بنوش
۳۱۸۲	N	فعل تست این غصه‌های دم به دم	*	این بود معنی قد جف القلم
۳۱۸۳	N	که نگردد سنت ما از رشد	*	نیک را نیکی بود بد راست بد
۳۱۸۴	N	کار کن هین که سلیمان زنده است	*	تا تو دیوی تیغ او برنده است
۳۱۸۵	N	چون فرشته گشت از تیغ ایمنی است	*	از سلیمان هیچ او را خوف نیست
۳۱۸۶	N	حکم او بر دیو باشد نه ملک	*	رنج در خاک است نه فوق فلک
۳۱۸۷	N	ترک کن این جبر را که بس تهی است	*	تا بدانی سرّ سرّ جبر چیست
۳۱۸۸	N	ترک کن این جبر جمع منبلان	*	تا خبر یابی از آن جبر چو جان
۳۱۸۹	N	ترک معشوقی کن و کن عاشقی	*	ای گمان برده که خوب و فایقی
۳۱۹۰	N	ای که در معنی ز شب خامش‌تری	*	گفت خود را چند جویی مشتری
۳۱۹۱	N	سر بجنبانند پیشت بهر تو	*	رفت در سودای ایشان دهر تو
۳۱۹۲	N	تو مرا گویی حسد اندر مپیچ	*	چه حسد آرد کسی از فوت هیچ
۳۱۹۳	N	هست تعلیم خسان ای چشم شوخ	*	همچو نقش خرد کردن بر کلوخ
۳۱۹۴	N	خویش را تعلیم کن عشق و نظر	*	کان بود چون نقش فی جرم الحجر
۳۱۹۵	N	نفس تو با تست شاگرد وفا	*	غیر فانی شد کجا جویی کجا
۳۱۹۶	N	تا کنی مر غیر را حبر و سنی	*	خویش را بد خو و خالی می‌کنی
۳۱۹۷	N	متصل چون شد دلت با آن عدن	*	هین بگو مهراس از خالی‌شدن
۳۱۹۸	N	امر قُلْ‌ زین آمدش کای راستین	*	کم نخواهد شد بگو دریاست این
۳۱۹۹	N	أَنْصِتُوا یعنی که آبت را به لاغ	*	هین تلف کم کن که لب خشک است باغ
۳۲۰۰	N	این سخن پایان ندارد ای پدر	*	این سخن را ترک کن پایان نگر
۳۲۰۱	N	غیرتم ناید که پیشت بیستند	*	بر تو می‌خندند عاشق نیستند
۳۲۰۲	N	عاشقانت در پس پرده‌ی کرم	*	بهر تو نعره زنان بین دم به دم
۳۲۰۳	N	عاشق آن عاشقان غیب باش	*	عاشقان پنج روزه کم تراش
۳۲۰۴	N	که بخوردندت ز خدعه و جذبه‌ای	*	سالها ز یشان ندیدی حبه‌ای
۳۲۰۵	N	چند هنگامه نهی بر راه عام	*	گام خستی بر نیامد هیچ کام
۳۲۰۶	N	وقت صحت جمله یارند و حریف	*	وقت درد و غم بجز حق کو الیف
۳۲۰۷	N	وقت درد چشم و دندان هیچ کس	*	دست تو گیرد بجز فریاد رس
۳۲۰۸	N	پس همان درد و مرض را یاد دار	*	چون ایاز از پوستین کن اعتبار
۳۲۰۹	N	پوستین آن حالت درد تو است	*	که گرفته ست آن ایاز آن را به دست

[Prev Block] [Next Block]