vol.5

block:5131

title of 5131
۳۰۲۲	N	درک وجدانی به جای حس بود	*	هر دو در یک جدول ای عم می‌رود
۳۰۲۳	N	نغز می‌آید بر او کن یا مکن	*	امر و نهی و ماجراها و سخن
۳۰۲۴	N	این که فردا این کنم یا آن کنم	*	این دلیل اختیار است ای صنم
۳۰۲۵	N	و آن پشیمانی که خوردی ز آن بدی	*	ز اختیار خویش گشتی مهتدی
۳۰۲۶	N	جمله قرآن امر و نهی است و وعید	*	امر کردن سنگ مرمر را که دید
۳۰۲۷	N	هیچ دانا هیچ عاقل این کند	*	با کلوخ و سنگ خشم و کین کند
۳۰۲۸	N	که بگفتم که چنین کن یا چنان	*	چون نکردید ای موات و عاجزان
۳۰۲۹	N	عقل کی حکمی کند بر چوب و سنگ	*	عقل کی چنگی زند بر نقش چنگ
۳۰۳۰	N	کای غلام بسته دست اشکسته پا	*	نیزه بر گیر و بیا سوی وغا
۳۰۳۱	N	خالقی که اختر و گردون کند	*	امر و نهی جاهلانه چون کند
۳۰۳۲	N	احتمال عجز از حق راندی	*	جاهل و گیج و سفیهش خواندی
۳۰۳۳	N	عجز نبود از قدر ور خود شود	*	جاهلی از عاجزی بدتر بود
۳۰۳۴	N	ترک می‌گوید قنق را از کرم	*	بی‌سگ و بی‌دلق آ سوی درم
۳۰۳۵	N	وز فلان سوی اندر آ هین با ادب	*	تا سگم بندد ز تو دندان و لب
۳۰۳۶	N	تو بعکس آن کنی بر در روی	*	لا جرم از زخم سگ خسته شوی
۳۰۳۷	N	آن چنان رو که غلامان رفته‌اند	*	تا سگش گردد حلیم و مهرمند
۳۰۳۸	N	تو سگی با خود بری یا روبهی	*	سگ بشورد از بن هر خر گهی
۳۰۳۹	N	غیر حق را گر نباشد اختیار	*	خشم چون می‌آیدت بر جرم دار
۳۰۴۰	N	چون همی‌خایی تو دندان بر عدو	*	چون همی‌بینی گناه و جرم از او
۳۰۴۱	N	گر ز سقف خانه چوبی بشکند	*	بر تو افتد سخت مجروحت کند
۳۰۴۲	N	هیچ خشمی آیدت بر چوب سقف	*	هیچ اندر کین او باشی تو وقف
۳۰۴۳	N	که چرا بر من زد و دستم شکست	*	او عدو و خصم جان من بده‌ست
۳۰۴۴	N	کودکان خرد را چون می‌زنی	*	چون بزرگان را منزه می‌کنی
۳۰۴۵	N	آن که دزدد مال تو گویی بگیر	*	دست و پایش را ببر سازش اسیر
۳۰۴۶	N	وان که قصد عورت تو می‌کند	*	صد هزاران خشم از تو می‌دمد
۳۰۴۷	N	گر بیاید سیل و رخت تو برد	*	هیچ با سیل آورد کینی خرد
۳۰۴۸	N	ور بیامد باد و دستارت ربود	*	کی ترا با باد دل خشمی نمود
۳۰۴۹	N	خشم در تو شد بیان اختیار	*	تا نگویی جبریانه اعتذار
۳۰۵۰	N	گر شتربان اشتری را می‌زند	*	آن شتر قصد زننده می‌کند
۳۰۵۱	N	خشم اشتر نیست با آن چوب او	*	پس ز مختاری شتر برده‌ست بو
۳۰۵۲	N	همچنین سگ گر بر او سنگی زنی	*	بر تو آرد حمله گردد منثنی
۳۰۵۳	N	سنگ را گر گیرد از خشم تو است	*	که تو دوری و ندارد بر تو دست
۳۰۵۴	N	عقل حیوانی چو دانست اختیار	*	این مگو ای عقل انسان شرم دار
۳۰۵۵	N	روشن است این لیک از طمع سحور	*	آن خورنده چشم می‌بندد ز نور
۳۰۵۶	N	چون که کلی میل او نان خوردنی است	*	رو به تاریکی نهد که روز نیست
۳۰۵۷	N	حرص چون خورشید را پنهان کند	*	چه عجب گر پشت بر برهان کند

[Prev Block] [Next Block]