vol.5

block:5124

title of 5124
۲۸۴۱	N	شیخ می‌شد با مریدی بی‌درنگ	*	سوی شهری نان در آن جا بود تنگ
۲۸۴۲	N	ترس جوع و قحط در فکر مرید	*	هر دمی می‌گشت از غفلت پدید
۲۸۴۳	N	شیخ آگه بود و واقف از ضمیر	*	گفت او را چند باشی در زحیر
۲۸۴۴	N	از برای غصه‌ی نان سوختی	*	دیده‌ی صبر و توکل دوختی
۲۸۴۵	N	تو نه‌ای ز آن نازنینان عزیز	*	که ترا دارند بی‌جوز و مویز
۲۸۴۶	N	جوع رزق جان خاصان خداست	*	کی زبون همچو تو گیج گداست
۲۸۴۷	N	باش فارغ تو از آنها نیستی	*	که در این مطبخ تو بی‌نان بیستی
۲۸۴۸	N	کاسه بر کاسه‌ست و نان بر نان مدام	*	از برای این شکم خواران عام
۲۸۴۹	N	چون بمیرد می‌رود نان پیش پیش	*	کای ز بیم بی‌نوایی کشته خویش
۲۸۵۰	N	تو برفتی ماند نان بر خیز گیر	*	ای بکشته خویش را اندر زحیر
۲۸۵۱	N	هین توکل کن ملرزان پا و دست	*	رزق تو بر تو ز تو عاشق‌تر است
۲۸۵۲	N	عاشق است و می‌زند او مول مول	*	که ز بی‌صبریت داند ای فضول
۲۸۵۳	N	گر ترا صبری بدی رزق آمدی	*	خویشتن چون عاشقان بر تو زدی
۲۸۵۴	N	این تب لرزه ز خوف جوع چیست	*	در توکل سیر می‌تانند زیست