vol.5

block:5100

title of 5100
۲۴۰۱	N	آن یکی زاهد شنود از مصطفی	*	که یقین آید به جان رزق از خدا
۲۴۰۲	N	گر بخواهی ور نخواهی رزق تو	*	پیش تو آید دوان از عشق تو
۲۴۰۳	N	از برای امتحان آن مرد رفت	*	در بیابان نزد کوهی خفت تفت
۲۴۰۴	N	که ببینم رزق می‌آید به من	*	تا قوی گردد مرا در رزق ظن
۲۴۰۵	N	کاروانی راه گم کرد و کشید	*	سوی کوه آن ممتحن را خفته دید
۲۴۰۶	N	گفت این مرد این طرف چون است عور	*	در بیابان از ره و از شهر دور
۲۴۰۷	N	ای عجب مرده است یا زنده که او	*	می‌نترسد هیچ از گرگ و عدو
۲۴۰۸	N	آمدند و دست بر وی می‌زدند	*	قاصدا چیزی نگفت آن ارجمند
۲۴۰۹	N	هم نجنبید و نجنبانید سر	*	وانکرد از امتحان هم او بصر
۲۴۱۰	N	پس بگفتند این ضعیف بی‌مراد	*	از مجاعت سکته اندر اوفتاد
۲۴۱۱	N	نان بیاوردند و در دیگی طعام	*	تا بریزندش به حلقوم و به کام
۲۴۱۲	N	پس به قاصد مرد دندان سخت کرد	*	تا ببیند صدق آن میعاد مرد
۲۴۱۳	N	رحمشان آمد که این بس بی‌نواست	*	وز مجاعت هالک مرگ و فناست
۲۴۱۴	N	کارد آوردند قوم اشتافتند	*	بسته دندانهاش را بشکافتند
۲۴۱۵	N	ریختند اندر دهانش شوربا	*	می‌فشردند اندر او نان پاره‌ها
۲۴۱۶	N	گفت ای دل گر چه خود تن می‌زنی	*	راز می‌دانی و نازی می‌کنی
۲۴۱۷	N	گفت دل دانم و قاصد می‌کنم	*	رازق اللَّه است بر جان و تنم
۲۴۱۸	N	امتحان زین بیشتر خود چون بود	*	رزق سوی صابران خوش می‌رود

[Prev Block] [Next Block]