vol.5

block:5059

title of 5059
۱۳۳۳	N	یک کنیزک یک خری بر خود فگند	*	از وفور شهوت و فرط گزند
۱۳۳۴	N	آن خر نر را به گان خو کرده بود	*	خر جماع آدمی پی برده بود
۱۳۳۵	N	یک کدویی بود حیلت سازه را	*	در نرش کردی پی اندازه را
۱۳۳۶	N	در ذکر کردی کدو را آن عجوز	*	تا رود نیم ذکر وقت سپوز
۱۳۳۷	N	گر همه کیر خر اندر وی رود	*	آن رحم و آن روده‌ها ویران شود
۱۳۳۸	N	خر همی‌شد لاغر و خاتون او	*	مانده عاجز کز چه شد این خر چو مو
۱۳۳۹	N	نعل بندان را نمود آن خر که چیست	*	علت او که نتیجه‌اش لاغری است
۱۳۴۰	N	هیچ علت اندر او ظاهر نشد	*	هیچ کس از سر آن مخبر نشد
۱۳۴۱	N	در تفحص اندر افتاد او به جد	*	شد تفحص را دمادم مستعد
۱۳۴۲	N	جد را باید که جان بنده بود	*	ز انکه جد جوینده یابنده بود
۱۳۴۳	N	چون تفحص کرد از حال اشک	*	دید خفته زیر خر آن نرگسک
۱۳۴۴	N	از شکاف در بدید آن حال را	*	بس عجب آمد از آن آن زال را
۱۳۴۵	N	خر همی‌گاید کنیزک را چنان	*	که به عقل و رسم مردان با زنان
۱۳۴۶	N	در حسد شد گفت چون این ممکن است	*	پس من اولیتر که خر ملک من است
۱۳۴۷	N	خر مهذب گشته و آموخته	*	خوان نهادست و چراغ افروخته
۱۳۴۸	N	کرد نادیده و در خانه بکوفت	*	کای کنیزک چند خواهی خانه روفت
۱۳۴۹	N	از پی رو پوش می‌گفت این سخن	*	کای کنیزک آمدم در باز کن
۱۳۵۰	N	کرد خاموش و کنیزک را نگفت	*	راز را از بهر طمع خود نهفت
۱۳۵۱	N	پس کنیزک جمله آلات فساد	*	کرد پنهان پیش شد در را گشاد
۱۳۵۲	N	رو ترش کرد و دو دیده پر ز نم	*	لب فرو مالید یعنی صایمم
۱۳۵۳	N	در کف او نرمه جارویی که من	*	خانه را می‌روفتم بهر عطن
۱۳۵۴	N	چون که با جاروب در را واگشاد	*	گفت خاتون زیر لب کای اوستاد
۱۳۵۵	N	رو ترش کردی و جارویی به کف	*	چیست آن خر بر گسسته از علف
۱۳۵۶	N	نیم کاره و خشمگین جنبان ذکر	*	ز انتظار تو دو چشمش سوی در
۱۳۵۷	N	زیر لب گفت این نهان کرد از کنیز	*	داشتش آن دم چو بی‌جرمان عزیز
۱۳۵۸	N	بعد از آن گفتش که چادر نه به سر	*	رو فلان خانه ز من پیغام بر
۱۳۵۹	N	این چنین گو وین چنین کن و آن چنان	*	مختصر کردم من افسانه‌ی زنان
۱۳۶۰	N	آن چه مقصود است مغز آن بگیر	*	چون به راهش کرد آن زال ستیر
۱۳۶۱	N	بود از مستی شهوت شادمان	*	در فرو بست و همی‌گفت آن زمان
۱۳۶۲	N	یافتم خلوت زنم از شکر بانگ	*	رسته‌ام از چار دانگ و از دو دانگ
۱۳۶۳	N	از طرب گشته بز آن زن هزار	*	در شرار شهوت خر بی‌قرار
۱۳۶۴	N	چه بز آن کان شهوت او را بز گرفت	*	بز گرفتن گیج را نبود شگفت
۱۳۶۵	N	میل شهوت کرد کند دل را و کور	*	تا نماید خر چو یوسف نار نور
۱۳۶۶	N	ای بسا سر مست نار و نار جو	*	خویشتن را نور مطلق داند او
۱۳۶۷	N	جز مگر بنده‌ی خدا یا جذب حق	*	با رهش آرد بگرداند ورق
۱۳۶۸	N	تا بداند کان خیال ناریه	*	در طریقت نیست الا عاریه
۱۳۶۹	N	زشتها را خوب بنماید شره	*	نیست چون شهوت بتر ز آفات ره
۱۳۷۰	N	صد هزاران نام خوش را کرد ننگ	*	صد هزاران زیرکان را کرد دنگ
۱۳۷۱	N	چون خری را یوسف مصری نمود	*	یوسفی را چون نماید آن جهود
۱۳۷۲	N	بر تو سرگین را فسونش شهد کرد	*	شهد را خود چون کند وقت نبرد
۱۳۷۳	N	شهوت از خوردن بود کم کن ز خور	*	یا نکاحی کن گریزان شو ز شر
۱۳۷۴	N	چون بخوردی می‌کشد سوی حرم	*	دخل را خرجی بباید لاجرم
۱۳۷۵	N	پس نکاح آمد چو لاحول و لا	*	تا که دیوت نفگند اندر بلا
۱۳۷۶	N	چون حریص خوردنی زن خواه زود	*	ور نه آمد گربه و دنبه ربود
۱۳۷۷	N	بار سنگی بر خری که می‌جهد	*	زود بر نه پیش از آن کاو بر نهد
۱۳۷۸	N	فعل آتش را نمی‌دانی تو برد	*	گرد آتش با چنین دانش مگرد
۱۳۷۹	N	علم دیگ و آتش ار نبود ترا	*	از شرر نه دیگ ماند نه ابا
۱۳۸۰	N	آب حاضر باید و فرهنگ نیز	*	تا پزد آن دیگ سالم در ازیز
۱۳۸۱	N	چون ندانی دانش آهنگری	*	ریش و مو سوزد چو آن جا بگذری
۱۳۸۲	N	در فرو بست آن زن و خر را کشید	*	شادمانه لاجرم کیفر چشید
۱۳۸۳	N	در میان خانه آوردش کشان	*	خفت اندر زیر آن نر خر ستان
۱۳۸۴	N	هم بر آن کرسی که دید او از کنیز	*	تا رسد در کام خود آن قحبه نیز
۱۳۸۵	N	پا بر آورد و خر اندر وی سپوخت	*	آتشی از کیر خود در وی فروخت
۱۳۸۶	N	خر مودب گشته در خاتون فشرد	*	تا به خایه در زمان خاتون بمرد
۱۳۸۷	N	بر درید از زخم کیر خر جگر	*	روده‌ها بگسسته شد از همدگر
۱۳۸۸	N	دم نزد در حال آن زن جان بداد	*	کرسی از یک سو زن از یک سو فتاد
۱۳۸۹	N	صحن خانه پر ز خون شد زن نگون	*	مرد او و برد جان ریب المنون
۱۳۹۰	N	مرگ بد با صد فضیحت ای پدر	*	تو شهیدی دیده‌ای از کیر خر
۱۳۹۱	N	تو عَذابَ الْخِزْیِ‌ بشنو از نبی	*	در چنین ننگی مکن جان را فدی
۱۳۹۲	N	دان که این نفس بهیمی نر خر است	*	زیر او بودن از آن ننگین‌تر است
۱۳۹۳	N	در ره نفس ار بمیری در منی	*	تو حقیقت دان که مثل آن زنی
۱۳۹۴	N	نفس ما را صورت خر بدهد او	*	ز انکه صورتها کند بر وفق خو
۱۳۹۵	N	این بود اظهار سر در رستخیز	*	اللَّه اللَّه از تن چون خر گریز
۱۳۹۶	N	کافران را بیم کرد ایزد ز نار	*	کافران گفتند نار اولی ز عار
۱۳۹۷	N	گفت نی آن نار اصل عارهاست	*	همچو این ناری که این زن را بکاست
۱۳۹۸	N	لقمه اندازه نخورد از حرص خود	*	در گلو بگرفت لقمه‌ی مرگ بد
۱۳۹۹	N	لقمه اندازه خور ای مرد حریص	*	گر چه باشد لقمه حلوا و خبیص
۱۴۰۰	N	حق تعالی داد میزان را زبان	*	هین ز قرآن سوره‌ی رحمان بخوان
۱۴۰۱	N	هین ز حرص خویش میزان را مهل	*	آز و حرص آمد ترا خصم مضل
۱۴۰۲	N	حرص جوید کل بر آید او ز کل	*	حرص مپرست ای فجل ابن الفجل
۱۴۰۳	N	آن کنیزک می‌شد و می‌گفت آه	*	کردی ای خاتون تو استارا به راه
۱۴۰۴	N	کار بی‌استاد خواهی ساختن	*	جاهلانه جان بخواهی باختن
۱۴۰۵	N	ای ز من دزدیده علمی ناتمام	*	ننگت آمد که بپرسی حال دام
۱۴۰۶	N	هم بچیدی دانه مرغ از خرمنش	*	هم نیفتادی رسن در گردنش
۱۴۰۷	N	دانه کمتر خور مکن چندین رفو	*	چون‌ کُلُوا خواندی بخوان‌ لا تُسْرِفُوا
۱۴۰۸	N	تا خوری دانه نیفتی تو بدام	*	این کند علم و قناعت و السلام
۱۴۰۹	N	نعمت از دنیا خورد عاقل نه غم	*	جاهلان محروم مانده در ندم
۱۴۱۰	N	چون در افتد در گلوشان حبل دام	*	دانه خوردن گشت بر جمله حرام
۱۴۱۱	N	مرغ اندر دام دانه کی خورد	*	دانه چون زهر است در دام ار چرد
۱۴۱۲	N	مرغ غافل می‌خورد دانه ز دام	*	همچو اندر دام دنیا این عوام
۱۴۱۳	N	باز مرغان خبیر هوشمند	*	کرده‌اند از دانه خود را خشک بند
۱۴۱۴	N	کاندرون دام دانه زهرباست	*	کور آن مرغی که در فخ دانه خواست
۱۴۱۵	N	صاحب دام ابلهان را سر برید	*	و ان ظریفان را به مجلسها کشید
۱۴۱۶	N	که از آنها گوشت می‌آید بکار	*	و ز ظریفان بانگ و ناله‌ی زیر و زار
۱۴۱۷	N	پس کنیزک آمد از اشکاف در	*	دید خاتون را بمرده زیر خر
۱۴۱۸	N	گفت ای خاتون احمق این چه بود	*	گر ترا استاد خوش نقشی نمود
۱۴۱۹	N	ظاهرش دیدی سرش از تو نهان	*	اوستا ناگشته بگشادی دکان
۱۴۲۰	N	کیر دیدی همچو شهد و چون خبیص	*	آن کدو را چون ندیدی ای حریص
۱۴۲۱	N	یا چو مستغرق شدی در عشق خر	*	آن کدو پنهان بماندت از نظر
۱۴۲۲	N	ظاهر صنعت بدیدی ز اوستاد	*	اوستادی بر گرفتی شاد شاد
۱۴۲۳	N	ای بسا زراق گول بی‌وقوف	*	از ره مردان ندیده غیر صوف
۱۴۲۴	N	ای بسا شوخان ز اندک احتراف	*	از شهان ناموخته جز گفت و لاف
۱۴۲۵	N	هر یکی در کف عصا که موسی‌ام	*	می‌دمد بر ابلهان که عیسی‌ام
۱۴۲۶	N	آه از آن روزی که صدق صادقان	*	باز خواهد از تو سنگ امتحان
۱۴۲۷	N	آخر از استاد باقی را بپرس	*	این حریصان جمله کورانند و خرس
۱۴۲۸	N	جمله جستی باز ماندی از همه	*	صید گرگانند این ابله رمه
۱۴۲۹	N	صورتی بشنیده گشتی ترجمان	*	بی‌خبر از گفت خود چون طوطیان

[Prev Block] [Next Block]