vol.5

block:5034

title of 5034
۶۷۲	N	چون فناش از فقر پیرایه شود	*	او محمد وار بی‌سایه شود
۶۷۳	N	فقر فخری را فنا پیرایه شد	*	چون زبانه‌ی شمع او بی‌سایه شد
۶۷۴	N	شمع جمله شد زبانه پا و سر	*	سایه را نبود به گرد او گذر
۶۷۵	N	موم از خویش و ز سایه در گریخت	*	در شعاع از بهر او که شمع ریخت
۶۷۶	N	گفت او بهر فنایت ریختم	*	گفت من هم در فنا بگریختم
۶۷۷	N	این شعاع باقی آمد مفترض	*	نه شعاع شمع فانی عرض
۶۷۸	N	شمع چون در نار شد کلی فنا	*	نه اثر بینی ز شمع و نه ضیا
۶۷۹	N	هست اندر دفع ظلمت آشکار	*	آتش صورت به مومی پایدار
۶۸۰	N	بر خلاف موم شمع جسم کان	*	تا شود کم گردد افزون نور جان
۶۸۱	N	این شعاع باقی و آن فانی است	*	شمع جان را شعله‌ی ربانی است
۶۸۲	N	این زبانه‌ی آتشی چون نور بود	*	سایه‌ی فانی شدن زو دور بود
۶۸۳	N	ابر را سایه بیفتد بر زمین	*	ماه را سایه نباشد همنشین
۶۸۴	N	بی‌خودی بی‌ابری است ای نیک خواه	*	باشی اندر بی‌خودی چون قرص ماه
۶۸۵	N	باز چون ابری بیاید رانده	*	رفت نور از مه خیالی مانده
۶۸۶	N	از حجاب ابر نورش شد ضعیف	*	کم ز ماه نو شد آن بدر شریف
۶۸۷	N	مه خیالی می‌نماید ز ابر و گرد	*	ابر تن ما را خیال اندیش کرد
۶۸۸	N	لطف مه بنگر که این هم لطف اوست	*	که بگفت او ابرها ما را عدوست
۶۸۹	N	مه فراغت دارد از ابر و غبار	*	بر فراز چرخ دارد مه مدار
۶۹۰	N	ابر ما را شد عدو و خصم جان	*	که کند مه را ز چشم ما نهان
۶۹۱	N	حور را این پرده زالی می‌کند	*	بدر را کم از هلالی می‌کند
۶۹۲	N	ماه ما را در کنار عز نشاند	*	دشمن ما را عدوی خویش خواند
۶۹۳	N	تاب ابرو آب او خود زین مه است	*	هر که مه خواند ابر را بس گمره است
۶۹۴	N	نور مه برابر چون منزل شده‌ست	*	روی تاریکش ز مه مبدل شده‌ست
۶۹۵	N	گر چه هم رنگ مه است و دولتی است	*	اندر ابر آن نور مه عاریتی است
۶۹۶	N	در قیامت شمس و مه معزول شد	*	چشم در اصل ضیا مشغول شد
۶۹۷	N	تا بداند ملک را از مستعار	*	وین رباط فانی از دار القرار
۶۹۸	N	دایه عاریه بود روزی سه چار	*	مادرا ما را تو گیر اندر کنار
۶۹۹	N	پر من ابر است و پرده‌ست و کثیف	*	ز انعکاس لطف حق شد او لطیف
۷۰۰	N	بر کنم پر را و حسنش را ز راه	*	تا ببینم حسن مه را هم ز ماه
۷۰۱	N	من نخواهم دایه مادر خوشتر است	*	موسی‌ام من دایه‌ی من مادر است
۷۰۲	N	من نخواهم لطف مه از واسطه	*	که هلاک قوم شد این رابطه
۷۰۳	N	با مگر ابری بگیرد خوی ماه	*	تا نگردد او حجاب روی ماه
۷۰۴	N	صورتش بنماید او در وصف لا	*	همچو جسم انبیا و اولیا
۷۰۵	N	آن چنان ابری نباشد پرده بند	*	پرده در باشد به معنی سودمند
۷۰۶	N	آن چنانک اندر صباح روشنی	*	قطره می‌بارید و بالا ابر نی
۷۰۷	N	معجزه‌ی پیغمبری بود آن سقا	*	گشته ابر از محو هم رنگ سما
۷۰۸	N	بود ابر و رفته از وی خوی ابر	*	این چنین گردد تن عاشق به صبر
۷۰۹	N	تن بود اما تنی گم گشته زو	*	گشته مبدل رفته از وی رنگ و بو
۷۱۰	N	پر پی غیر است و سر از بهر من	*	خانه‌ی سمع و بصر استون تن
۷۱۱	N	جان فدا کردن برای صید غیر	*	کفر مطلق دان و نومیدی ز خیر
۷۱۲	N	هین مشو چون قند پیش طوطیان	*	بلکه زهری شو شو ایمن از زیان
۷۱۳	N	یا برای شاد باشی در خطاب	*	خویش چون مردار کن پیش کلاب
۷۱۴	N	پس خضر کشتی برای این شکست	*	تا که آن کشتی ز غاصب باز رست
۷۱۵	N	فقر فخری بهر آن آمد سنی	*	تا ز طماعان گریزم در غنی
۷۱۶	N	گنجها را در خرابی ز آن نهند	*	تا ز حرص اهل عمران وارهند
۷۱۷	N	پر ندانی کند رو خلوت گزین	*	تا نگردی جمله خرج آن و این
۷۱۸	N	ز انکه تو هم لقمه‌ای هم لقمه خوار	*	آکل و مأکولی ای جان هوش دار

[Prev Block] [Next Block]