vol.5

block:5021

title of 5021
۴۲۰	N	گفت درویشی به درویشی که تو	*	چون بدیدی حضرت حق را بگو
۴۲۱	N	گفت بی‌چون دیدم اما بهر قال	*	باز گویم مختصر آن را مثال
۴۲۲	N	دیدمش سوی چپ او آذری	*	سوی دست راست جوی کوثری
۴۲۳	N	سوی چپش بس جهان سوز آتشی	*	سوی دست راستش جوی خوشی
۴۲۴	N	سوی آن آتش گروهی برده دست	*	بهر آن کوثر گروهی شاد و مست
۴۲۵	N	لیک لعب باژگونه بود سخت	*	پیش پای هر شقی و نیک بخت
۴۲۶	N	هر که در آتش همی‌رفت و شرر	*	از میان آب بر می‌کرد سر
۴۲۷	N	هر که سوی آب می‌رفت از میان	*	او در آتش یافت می‌شد در زمان
۴۲۸	N	هر که سوی راست شد و آب زلال	*	سر ز آتش بر زد از سوی شمال
۴۲۹	N	و انکه شد سوی شمال آتشین	*	سر برون می‌کرد از سوی یمین
۴۳۰	N	کم کسی بر سر این مضمر زدی	*	لاجرم کم کس در آن آتش شدی
۴۳۱	N	جز کسی که بر سرش اقبال ریخت	*	کاو رها کرد آب و در آتش گریخت
۴۳۲	N	کرده ذوق نقد را معبود خلق	*	لاجرم زین لعب مغبون بود خلق
۴۳۳	N	جوق جوق وصف صف از حرص و شتاب	*	محترز ز آتش گریزان سوی آب
۴۳۴	N	لاجرم ز آتش بر آوردند سر	*	اعتبار الاعتبار ای بی‌خبر
۴۳۵	N	بانگ می‌زد آتش ای گیجان گول	*	من نی‌ام آتش منم چشمه‌ی قبول
۴۳۶	N	چشم بندی کرده‌اند ای بی‌نظر	*	در من آی و هیچ مگریز از شرر
۴۳۷	N	ای خلیل اینجا شرار و دود نیست	*	جز که سحر و خدعه نمرود نیست
۴۳۸	N	چون خلیل حق اگر فرزانه‌ای	*	آتش آب تست و تو پروانه‌ای
۴۳۹	N	جان پروانه همی‌دارد ندی	*	کای دریغا صد هزارم پر بدی
۴۴۰	N	تا همی‌سوزید ز آتش بی‌امان	*	کوری چشم و دل نامحرمان
۴۴۱	N	بر من آرد رحم جاهل از خری	*	من بر او رحم آرم از بینش‌وری
۴۴۲	N	خاصه این آتش که جان آبهاست	*	کار پروانه بعکس کار ماست
۴۴۳	N	او ببیند نور و در ناری رود	*	دل ببیند نار و در نوری شود
۴۴۴	N	این چنین لعب آمد از رب جلیل	*	تا ببینی کیست از آل خلیل
۴۴۵	N	آتشی را شکل آبی داده‌اند	*	و اندر آتش چشمه‌ای بگشاده‌اند
۴۴۶	N	ساحری صحن برنجی را به فن	*	صحن پر کرمی کند در انجمن
۴۴۷	N	خانه را او پر ز کژدمها نمود	*	از دم سحر و خود آن کژدم نبود
۴۴۸	N	چون که جادو می‌نماید صد چنین	*	چون بود دستان جادو آفرین
۴۴۹	N	لاجرم از سحر یزدان قرن قرن	*	اندر افتادند چون زن زیر پهن
۴۵۰	N	ساحرانشان بنده بودند و غلام	*	اندر افتادند چون صعوه به دام
۴۵۱	N	هین بخوان قرآن ببین سحر حلال	*	سر نگونی مکرهای کالجبال
۴۵۲	N	من نی‌ام فرعون کایم سوی نیل	*	سوی آتش می‌روم من چون خلیل
۴۵۳	N	نیست آتش هست آن ماء معین	*	و آن دگر از مکر آب آتشین
۴۵۴	N	بس نکو گفت آن رسول خوش جواز	*	ذره‌ای عقلت به از صوم و نماز
۴۵۵	N	ز انکه عقلت جوهر است این دو عرض	*	این دو در تکمیل آن شد مفترض
۴۵۶	N	تا جلا باشد مر آن آیینه را	*	که صفا آید ز طاعت سینه را
۴۵۷	N	لیک گر آیینه از بن فاسد است	*	صیقل او را دیر باز آرد به دست
۴۵۸	N	و آن گزین آیینه که خوش مغرس است	*	اندکی صیقل‌گری آن را بس است

[Prev Block] [Next Block]