block:4028
| ۶۸۹ | Q | آن یکی درویش هیزم می‌کشید | * | خسته و مانده ز بیشه در رسید |
| ۶۸۹ | N | آن یکی درویش هیزم می‌کشید | * | خسته و مانده ز بیشه در رسید |
| ۶۹۰ | Q | پس بگفتم من ز روزی فارغم | * | زین سِپَس از بهرِ رزقم نیست غم |
| ۶۹۰ | N | پس بگفتم من ز روزی فارغم | * | زین سپس از بهر رزقم نیست غم |
| ۶۹۱ | Q | میوه‌ٔ مکروه بر من خوش شدست | * | رزقِ خاصی جسم را آمد بدَست |
| ۶۹۱ | N | میوه‌ی مکروه بر من خوش شده است | * | رزق خاصی جسم را آمد به دست |
| ۶۹۲ | Q | چونک من فارغ شدستم از گُلُو | * | حبّه‌ای چندست این بدْهم بدُو |
| ۶۹۲ | N | چون که من فارغ شده‌ستم از گلو | * | حبه ای چند است این بدهم بدو |
| ۶۹۳ | Q | بدْهم این زَرْ را بدین تکلیف‌کَش | * | تا دُو سه روزک شود از قُوت خوش |
| ۶۹۳ | N | بدهم این زر را بدین تکلیف کش | * | تا دو سه روزک شود از قوت خوش |
| ۶۹۴ | Q | خود ضمیرم را همی‌دانست او | * | زانک سمعش داشت نور از شمعِ هُو |
| ۶۹۴ | N | خود ضمیرم را همی‌دانست او | * | ز انکه سمعش داشت نور از شمع هو |
| ۶۹۵ | Q | بود پیشش سِرِّ هر اندیشه‌ای | * | چون چراغی در درونِ شیشه‌ای |
| ۶۹۵ | N | بود پیشش سر هر اندیشه‌ای | * | چون چراغی در درون شیشه‌ای |
| ۶۹۶ | Q | هیچ پنهان می‌نشد از وی ضمیر | * | بود بر مضمونِ دلها او امیر |
| ۶۹۶ | N | هیچ پنهان می‌نشد از وی ضمیر | * | بود بر مضمون دلها او امیر |
| ۶۹۷ | Q | پس همی‌مُنگید با خود زیرِ لب | * | در جوابِ فکرتم آن بُو العجب |
| ۶۹۷ | N | پس همی‌منگید با خود زیر لب | * | در جواب فکرتم آن بو العجب |
| ۶۹۸ | Q | که چنین اندیشی از بهرِ مُلوک | * | کَیْفَ تَلْقَی ٱلْرِّزْقَ إِنَ لَمْ یَرْزُقُوک |
| ۶۹۸ | N | که چنین اندیشی از بهر ملوک | * | کیف تلقی الرزق ان لم یرزقوک |
| ۶۹۹ | Q | من نمی‌کردم سخن را فهم لیک | * | بر دلم می‌زد عتابش نیک نیک |
| ۶۹۹ | N | من نمی‌کردم سخن را فهم لیک | * | بر دلم می‌زد عتابش نیک نیک |
| ۷۰۰ | Q | سوی من آمد بهَیبت همچو شیر | * | تنگِ هیزم را ز خود بنْهاد زیر |
| ۷۰۰ | N | سوی من آمد به هیبت همچو شیر | * | تنگ هیزم را ز خود بنهاد زیر |
| ۷۰۱ | Q | پَرْتَوِ حالی که او هیزم نهاد | * | لرزه بر هر هفت عُضْوِ من فتاد |
| ۷۰۱ | N | پرتو حالی که او هیزم نهاد | * | لرزه بر هر هفت عضو من فتاد |
| ۷۰۲ | Q | گفت یا رَب گر ترا خاصان هَی‌ْاند | * | که مبارک دَعْوَت و فرُّخ پَی‌ْاند |
| ۷۰۲ | N | گفت یا رب گر ترا خاصان هی‌اند | * | که مبارک دعوت و فرخ پی‌اند |
| ۷۰۳ | Q | لطفِ تو خواهم که میناگر شود | * | این زمان این تنگِ هیزم زر شود |
| ۷۰۳ | N | لطف تو خواهم که میناگر شود | * | این زمان این تنگ هیزم زر شود |
| ۷۰۴ | Q | در زمان دیدم که زر شد هیزمش | * | همچو آتش بر زمین می‌تافت خوش |
| ۷۰۴ | N | در زمان دیدم که زر شد هیزمش | * | همچو آتش بر زمین می‌تافت خوش |
| ۷۰۵ | Q | من در آن بی‌خود شدم تا دیرگه | * | چونک با خویش آمدم من از وَلَه |
| ۷۰۵ | N | من در آن بی‌خود شدم تا دیر گه | * | چون که با خویش آمدم من از وله |
| ۷۰۶ | Q | بعد از آن گفت ای خدا گر آن کبار | * | بس غَیُورند و گریزان ز اِشتهار |
| ۷۰۶ | N | بعد از آن گفت ای خدا گر آن کبار | * | بس غیورند و گریزان ز اشتهار |
| ۷۰۷ | Q | باز این را بندِ هیزم ساز زود | * | بی‌توقُّف هم بر آن حالی که بود |
| ۷۰۷ | N | باز این را بند هیزم ساز زود | * | بی‌توقف هم بر آن حالی که بود |
| ۷۰۸ | Q | در زمان هیزم شد آن اغصانِ زَرْ | * | مست شد در کارِ او عقل و نظَر |
| ۷۰۸ | N | در زمان هیزم شد آن اغصان زر | * | مست شد در کار او عقل و نظر |
| ۷۰۹ | Q | بعد از آن برداشت هیزم را و رفت | * | سوی شهر از پیشِ من او تیز و تفَت |
| ۷۰۹ | N | بعد از آن برداشت هیزم را و رفت | * | سوی شهر از پیش من او تیز و تفت |
| ۷۱۰ | Q | خواستم تا در پیِ آن شه روم | * | پُرسم از وی مُشکلات و بشْنوم |
| ۷۱۰ | N | خواستم تا در پی آن شه روم | * | پرسم از وی مشکلات و بشنوم |
| ۷۱۱ | Q | بسته کرد آن هیبتِ او مر مرا | * | پیشِ خاصان ره نباشد عامه را |
| ۷۱۱ | N | بسته کرد آن هیبت او مر مرا | * | پیش خاصان ره نباشد عامه را |
| ۷۱۲ | Q | ور کسی را ره شود گو سَر فشان | * | کان بود از رحمت و از جذبشان |
| ۷۱۲ | N | ور کسی را ره شود گو سر فشان | * | کان بود از رحمت و از جذبشان |
| ۷۱۳ | Q | پس غنیمت دار آن توفیق را | * | چون بیابی صُحبتِ صِدّیق را |
| ۷۱۳ | N | پس غنیمت دار آن توفیق را | * | چون بیابی صحبت صدیق را |
| ۷۱۴ | Q | نه چو آن ابله که یابد قُربِ شاه | * | سهل و آسان در فتد آن دم ز راه |
| ۷۱۴ | N | نه چو آن ابله که یابد قرب شاه | * | سهل و آسان در فتد آن دم ز راه |
| ۷۱۵ | Q | چون ز قُربانی دهندش بیشتر | * | پس بگوید رانِ گاوست این مگر |
| ۷۱۵ | N | چون ز قربانی دهندش بیشتر | * | پس بگوید ران گاو است این مگر |
| ۷۱۶ | Q | نیست این از رانِ گاو ای مُفْتری | * | رانِ گاوت می‌نماید از خری |
| ۷۱۶ | N | نیست این از ران گاو ای مفتری | * | ران گاوت می‌نماید از خری |
| ۷۱۷ | Q | بذلِ شاهانه‌ست این بی‌رشوتی | * | بخششِ مَحضست این از رحمتی |
| ۷۱۷ | N | بذل شاهانه‌ست این بی‌رشوتی | * | بخشش محض است این از رحمتی |