block:4019
| ۴۸۷ | Q | قصهٔ عثمان که بر منبر برفت | * | چون خلافت یافت بشْتابید تَفت |
| ۴۸۷ | N | قصه‌ی عثمان که بر منبر برفت | * | چون خلافت یافت بشتابید تفت |
| ۴۸۸ | Q | منبرِ مهتر که سه پایه بُدست | * | رفت بُوبَکْر و دُوُم پایه نشست |
| ۴۸۸ | N | منبر مهتر که سه پایه بده‌ست | * | رفت بو بکر و دوم پایه نشست |
| ۴۸۹ | Q | بر سِوُم پایه عُمَر در دَوْرِ خویش | * | از برای حُرمتِ اسلام و کیش |
| ۴۸۹ | N | بر سوم پایه عمر در دور خویش | * | از برای حرمت اسلام و کیش |
| ۴۹۰ | Q | دَوْرِ عثمان آمد او بالای تخت | * | بر شد و بنشست آن محمود بخت |
| ۴۹۰ | N | دور عثمان آمد او بالای تخت | * | بر شد و بنشست آن محمود بخت |
| ۴۹۱ | Q | پس سؤالش کرد شخصی بوٱلْفُضُول | * | کان دو ننْشستند بر جایِ رسول |
| ۴۹۱ | N | پس سؤالش کرد شخصی بو الفضول | * | کان دو ننشستند بر جای رسول |
| ۴۹۲ | Q | پس تو چون جُستی ازیشان برتری | * | چون برُتْبِت تو ازیشان کمتری |
| ۴۹۲ | N | پس تو چون جستی از ایشان برتری | * | چون به رتبت تو از ایشان کمتری |
| ۴۹۳ | Q | گفت اگر پایه‌ٔ سِوُم را بْسپَرَم | * | وَهْم آید که مثالِ عُمَّرم |
| ۴۹۳ | N | گفت اگر پایه‌ی سوم را بسپرم | * | وهم آید که مثال عمرم |
| ۴۹۴ | Q | بر دُوُم پایه شوم من جای جُو | * | گویی بْوبَکرست و این هم مثلِ او |
| ۴۹۴ | N | بر دوم پایه شوم من جای جو | * | گویی بو بکر است و این هم مثل او |
| ۴۹۵ | Q | هست این بالا مقامِ مصطفی | * | وَهْمِ مثلی نیست با آن شه مرا |
| ۴۹۵ | N | هست این بالا مقام مصطفی | * | وهم مثلی نیست با آن شه مرا |
| ۴۹۶ | Q | بعد از آن بر جایِ خُطبه آن وَدُود | * | تا بقُربِ عَصْر لب خاموش بود |
| ۴۹۶ | N | بعد از آن بر جای خطبه آن ودود | * | تا به قرب عصر لب خاموش بود |
| ۴۹۷ | Q | زَهْره نه کس را که گوید هین بخوان | * | یا برون آید ز مسجد آن زمان |
| ۴۹۷ | N | زهره نه کس را که گوید هین بخوان | * | یا برون آید ز مسجد آن زمان |
| ۴۹۸ | Q | هیبتی بنشسته بُد بر خاص و عام | * | پُر شده نورِ خدا آن صحن و بام |
| ۴۹۸ | N | هیبتی بنشسته بد بر خاص و عام | * | پر شده نور خدا آن صحن و بام |
| ۴۹۹ | Q | هر که بینا ناظرِ نورش بُدی | * | کور ز آن خورشید هم گرم آمدی |
| ۴۹۹ | N | هر که بینا ناظر نورش بدی | * | کور ز آن خورشید هم گرم آمدی |
| ۵۰۰ | Q | پس ز گرمی فهم کردی چشمِ کور | * | که بر آمد آفتابی بی‌فُتور |
| ۵۰۰ | N | پس ز گرمی فهم کردی چشم کور | * | که بر آمد آفتابی بی‌فتور |
| ۵۰۱ | Q | لیک این گرمی گشاید دیده را | * | تا ببیند عینِ هر بشنیده را |
| ۵۰۱ | N | لیک این گرمی گشاید دیده را | * | تا ببیند عین هر بشنیده را |
| ۵۰۲ | Q | گرمیش را ضُجْرتی و حالتی | * | ز آن تَبِش دل را گشُادی فُسحتی |
| ۵۰۲ | N | گرمی‌اش را ضجرتی و حالتی | * | ز آن تبش دل را گشادی فسحتی |
| ۵۰۳ | Q | کور چون شد گرم از نورِ قِدَم | * | از فرح گوید که من بینا شدم |
| ۵۰۳ | N | کور چون شد گرم از نور قدم | * | از فرح گوید که من بینا شدم |
| ۵۰۴ | Q | سخت خوش مستی ولی ای بوٱلْحَسَن | * | پاره‌ای راهست تا بینا شدن |
| ۵۰۴ | N | سخت خوش مستی ولی ای بو الحسن | * | پاره‌ای راه است تا بینا شدن |
| ۵۰۵ | Q | این نصیبِ کور باشد ز آفتاب | * | صد چنین و اللهُ أَعْلَم بِالصَّواب |
| ۵۰۵ | N | این نصیب کور باشد ز آفتاب | * | صد چنین و الله اعلم بالصواب |
| ۵۰۶ | Q | وانک او آن نور را بینا بود | * | شرحِ او کَیْ کارِ بُوسینا بود |
| ۵۰۶ | N | و انکه او آن نور را بینا بود | * | شرح او کی کار بو سینا بود |
| ۵۰۷ | Q | ور شود صد تو که باشد این زبان | * | که بجنباند بکف پرده‌ٔ عیان |
| ۵۰۷ | N | ور شود صد تو که باشد این زبان | * | که بجنباند به کف پرده‌ی عیان |
| ۵۰۸ | Q | وای بر وَیَ گر بساید پرده را | * | تیغِ اللَّهی کند دستش جُدا |
| ۵۰۸ | N | وای بر وی گر بساید پرده را | * | تیغ اللهی کند دستش جدا |
| ۵۰۹ | Q | دست چه بْود خود سرش را بر کند | * | آن سَری کز جَهْل سَرها می‌کُند |
| ۵۰۹ | N | دست چه بود خود سرش را بر کند | * | آن سری کز جهل سرها می‌کند |
| ۵۱۰ | Q | این بتقدیرِ سخن گفتم ترا | * | ورنه خود دستش کجا و آن کجا |
| ۵۱۰ | N | این به تقدیر سخن گفتم ترا | * | ور نه خود دستش کجا و آن کجا |
| ۵۱۱ | Q | خاله را خایه بُدی خالو شدی | * | این بتقدی آمدست ار او بُدی |
| ۵۱۱ | N | خاله را خایه بدی خالو شدی | * | این به تقدیر آمده‌ست ار او بدی |
| ۵۱۲ | Q | از زبان تا چشم کو پاک از شَکست | * | صد هزاران ساله گویم اندکست |
| ۵۱۲ | N | از زبان تا چشم کاو پاک از شک است | * | صد هزاران ساله گویم اندک است |
| ۵۱۳ | Q | هین مشو نومید نور از آسمان | * | حق چو خواهد می‌رسد در یک زمان |
| ۵۱۳ | N | هین مشو نومید نور از آسمان | * | حق چو خواهد می‌رسد در یک زمان |
| ۵۱۴ | Q | صد اثر در کانها از اختران | * | می‌رساند قُدرتش در هر زمان |
| ۵۱۴ | N | صد اثر در کانها از اختران | * | می‌رساند قدرتش در هر زمان |
| ۵۱۵ | Q | اخترِ گردون ظُلَم را ناسخست | * | اخترِ حق در صفاتش راسخست |
| ۵۱۵ | N | اختر گردون ظلم را ناسخ است | * | اختر حق در صفاتش راسخ است |
| ۵۱۶ | Q | چرخِ پانصد ساله راه ای مُستعین | * | در اثر نزدیک آمد با زمین |
| ۵۱۶ | N | چرخ پانصد ساله راه ای مستعین | * | در اثر نزدیک آمد با زمین |
| ۵۱۷ | Q | سه هزاران سال و پانصد تا زُحَل | * | دَم‌بدَم خاصیَّتش آرد عمل |
| ۵۱۷ | N | سه هزاران سال و پانصد تا زحل | * | دم‌به‌دم خاصیتش آرد عمل |
| ۵۱۸ | Q | دَرْهَمش آرد چو سایه در ایاب | * | طُولِ سایه چیست پیشِ آفتاب |
| ۵۱۸ | N | درهمش آرد چو سایه در ایاب | * | طول سایه چیست پیش آفتاب |
| ۵۱۹ | Q | وز نُفوسِ پاکِ اخترْوَش مدد | * | سوی اخترهای گردون می‌رسد |
| ۵۱۹ | N | وز نفوس پاک اختروش مدد | * | سوی اخترهای گردون می‌رسد |
| ۵۲۰ | Q | ظاهر آن اختران قَوَّام ما | * | باطن ما گشته قوَّام سَمَا |
| ۵۲۰ | N | ظاهر آن اختران قوام ما | * | باطن ما گشته قوام سما |