block:3227
| ۴۷۴۹ | Q | یک جوانی بر زنی مجنون بُدست | * | می‌ندادش روزگارِ وَصلْ دَست |
| ۴۷۴۹ | N | یک جوانی بر زنی مجنون بده ست | * | می‌ندادش روزگار وصل دست |
| ۴۷۵۰ | Q | بس شکنجه کرد عشقش بر زمین | * | خود چرا دارد ز اوَّل عشق کین |
| ۴۷۵۰ | N | بس شکنجه کرد عشقش بر زمین | * | خود چرا دارد ز اول عشق کین |
| ۴۷۵۱ | Q | عشق از اوّل چرا خونی بود | * | تا گریزد آنک بیرونی بود |
| ۴۷۵۱ | N | عشق، از اول چرا خونی بود | * | تا گریزد آن که بیرونی بود |
| ۴۷۵۲ | Q | چون فرستادی رسولی پیشِ زن | * | آن رسول از رشک گشتی راه‌زن |
| ۴۷۵۲ | N | چون فرستادی رسولی پیش زن | * | آن رسول از رشک گشتی راه زن |
| ۴۷۵۳ | Q | ور بسوی زن نبشتی کاتبش | * | نامه را تصحیف خواندی نایبش |
| ۴۷۵۳ | N | ور به سوی زن نبشتی کاتبش | * | نامه را تصحیف خواندی نایبش |
| ۴۷۵۴ | Q | ور صبا را پیک کردی در وفا | * | از غُباری تیره گشتی آن صبا |
| ۴۷۵۴ | N | ور صبا را پیک کردی در وفا | * | از غباری تیره گشتی آن صبا |
| ۴۷۵۵ | Q | رُقعه گر بر پرِّ مرغی دوختی | * | پرِّ مرغ از تَفِّ رقعه سوختی |
| ۴۷۵۵ | N | رقعه گر بر پر مرغی دوختی | * | پر مرغ از تف رقعه سوختی |
| ۴۷۵۶ | Q | راههای چاره را غیرت ببست | * | لشکرِ اندیشه را رایت شِکست |
| ۴۷۵۶ | N | راههای چاره را غیرت ببست | * | لشکر اندیشه را رایت شکست |
| ۴۷۵۷ | Q | بود اوّل مونسِ غم انتظار | * | آخرش بشْکست کِی هم انتظار |
| ۴۷۵۷ | N | بود اول مونس غم انتظار | * | آخرش بشکست کی؟ هم انتظار |
| ۴۷۵۸ | Q | گاه گفتی کین بلای بی‌دواست | * | گاه گفتی نه حیاتِ جانِ ماست |
| ۴۷۵۸ | N | گاه گفتی کین بلای بی‌دواست | * | گاه گفتی نه حیات جان ماست |
| ۴۷۵۹ | Q | گاه هستی زو بر آوردی سَری | * | گاه او از نیستی خوردی بَری |
| ۴۷۵۹ | N | گاه هستی زو بر آوردی سری | * | گاه او از نیستی خوردی بری |
| ۴۷۶۰ | Q | چونک بر وَی سرد گشتی این نهاد | * | جوش کردی گرم چشمه‌ٔ اتّحاد |
| ۴۷۶۰ | N | چون که بر وی سرد گشتی این نهاد | * | جوش کردی گرم چشمه‌ی اتحاد |
| ۴۷۶۱ | Q | چونک با بی‌برگی غُربت بساخت | * | برگِ بی‌برگی بسوی او بتاخت |
| ۴۷۶۱ | N | چون که با بی‌برگی غربت بساخت | * | برگ بی‌برگی به سوی او بتاخت |
| ۴۷۶۲ | Q | خُوشه‌های فکرتش بی‌کاه شد | * | شب روان را رَهَنما چون ماه شد |
| ۴۷۶۲ | N | خوشه‌های فکرتش بی‌کاه شد | * | شب روان را رهنما چون ماه شد |
| ۴۷۶۳ | Q | ای بسا طوطی گویای خَمُش | * | ای بسا شیرین‌روانِ رُو تُرُش |
| ۴۷۶۳ | N | ای بسا طوطی گویای خمش | * | ای بسا شیرین روان رو ترش |
| ۴۷۶۴ | Q | رو بگورستان دمی خامش نشین | * | آن خموشانِ سخن‌گوُ را ببین |
| ۴۷۶۴ | N | رو به گورستان دمی خامش نشین | * | آن خموشان سخن‌گو را ببین |
| ۴۷۶۵ | Q | لیک اگر یک رنگ بینی خاکشان | * | نیست یکسان حالتِ چالاکشان |
| ۴۷۶۵ | N | لیک اگر یک رنگ بینی خاکشان | * | نیست یکسان حالت چالاکشان |
| ۴۷۶۶ | Q | شحم و لحمِ زندگان یکسان بود | * | آن یکی غمگین دگر شادان بود |
| ۴۷۶۶ | N | شحم و لحم زندگان یکسان بود | * | آن یکی غمگین دگر شادان بود |
| ۴۷۶۷ | Q | تو چه دانی تا ننوشی قالشان | * | زانک پنهانست بر تو حالشان |
| ۴۷۶۷ | N | تو چه دانی تا ننوشی قالشان | * | ز انکه پنهان است بر تو حالشان |
| ۴۷۶۸ | Q | بشْنوی از قال های و هوی را | * | کَیْ ببینی حالتِ صَدْتُوی را |
| ۴۷۶۸ | N | بشنوی از قال های و هوی را | * | کی ببینی حالت صد توی را |
| ۴۷۶۹ | Q | نقشِ ما یکسان بِضدها مُتَّصِف | * | خاک هم یکسان روانشان مُخْتَلِف |
| ۴۷۶۹ | N | نقش ما یکسان به ضدها متصف | * | خاک هم یکسان روانشان مختلف |
| ۴۷۷۰ | Q | همچنین یکسان بود آوازها | * | آن یکی پُردرد و آن پُرنازها |
| ۴۷۷۰ | N | همچنین یکسان بود آوازها | * | آن یکی پر درد و آن پر نازها |
| ۴۷۷۱ | Q | بانگِ اسپان بشْنوی اندر مُصاف | * | بانگِ مرغان بشنوی اندر طواف |
| ۴۷۷۱ | N | بانگ اسبان بشنوی اندر مصاف | * | بانگ مرغان بشنوی اندر طواف |
| ۴۷۷۲ | Q | آن یکی از حِقد و دیگر ز ارتباط | * | آن یکی از رنج و دیگر از نشاط |
| ۴۷۷۲ | N | آن یکی از حقد و دیگر ز ارتباط | * | آن یکی از رنج و دیگر از نشاط |
| ۴۷۷۳ | Q | هر که دُور از حالتِ ایشان بود | * | پیشش آن آوازها یکسان بود |
| ۴۷۷۳ | N | هر که دور از حالت ایشان بود | * | پیشش آن آوازها یکسان بود |
| ۴۷۷۴ | Q | آن درختی جُنبد از زخمِ تَبَر | * | و آن درختِ دیگر از بادِ سَحَر |
| ۴۷۷۴ | N | آن درختی جنبد از زخم تبر | * | و آن درخت دیگر از باد سحر |
| ۴۷۷۵ | Q | بس غلط گشتم ز دیگِ مُرده‌ریگ | * | زانکه سَرْپوشیده می‌جوشید دیگ |
| ۴۷۷۵ | N | بس غلط گشتم ز دیگ مرده‌ریگ | * | ز انکه سر پوشیده می‌جوشید دیگ |
| ۴۷۷۶ | Q | جوش و نوشِ هر کست گوید بیا | * | جوشِ صِدْق و جوشِ تزویر و ریا |
| ۴۷۷۶ | N | جوش و نوش هر کست گوید بیا | * | جوش صدق و جوش تزویر و ریا |
| ۴۷۷۷ | Q | گر نداری بُو ز جانِ رُوشنِاس | * | رَوْ دماغی دست آور بُوشِناس |
| ۴۷۷۷ | N | گر نداری بو ز جان رو شناس | * | رو دماغی دست آور بوشناس |
| ۴۷۷۸ | Q | آن دماغی که بر آن گُلْشَن تَنَد | * | چشمِ یعقوبان هم او روشن کُنَد |
| ۴۷۷۸ | N | آن دماغی که بر آن گلشن تند | * | چشم یعقوبان هم او روشن کند |
| ۴۷۷۹ | Q | هین بگو احوالِ آن خسته جگر | * | کز بُخاری دُور ماندیم ای پسر |
| ۴۷۷۹ | N | هین بگو احوال آن خسته جگر | * | کز بخاری دور ماندیم ای پسر |