block:3225
| ۴۶۶۴ | Q | می‌کشید از بیهُشی‌اش در بیان | * | اندک اندک از کرم صدرِ جهان |
| ۴۶۶۴ | N | می‌کشید از بی‌هشی‌اش در بیان | * | اندک اندک از کرم صدر جهان |
| ۴۶۶۵ | Q | بانگ زد در گوشِ او شَهْ کای گدا | * | زر نثار آوردمت دامن گُشا |
| ۴۶۶۵ | N | بانگ زد در گوش او شه کای گدا | * | زر نثار آوردمت دامن گشا |
| ۴۶۶۶ | Q | جانِ تو کاندر فراقم می‌طپید | * | چونک زنهارش رسیدم چون رمید |
| ۴۶۶۶ | N | جان تو کاندر فراقم می‌طپید | * | چون که زنهارش رسیدم چون رمید |
| ۴۶۶۷ | Q | ای بدیده در فراقم گرم و سرد | * | با خود آ از بی‌خودی و باز گرد |
| ۴۶۶۷ | N | ای بدیده در فراقم گرم و سرد | * | با خود آ از بی‌خودی و باز گرد |
| ۴۶۶۸ | Q | مرغِ خانه اُشتری را بی‌خِرَد | * | رسمِ مهمانش بخانه می‌بَرَد |
| ۴۶۶۸ | N | مرغ خانه اشتری را بی‌خرد | * | رسم مهمانش به خانه می‌برد |
| ۴۶۶۹ | Q | چون به خانه‌ٔ مرغ اشتر پا نهاد | * | خانه ویران گشت و سقف اندر فتاد |
| ۴۶۶۹ | N | چون به خانه‌ی مرغ اشتر پا نهاد | * | خانه ویران گشت و سقف اندر فتاد |
| ۴۶۷۰ | Q | خانه‌ٔ مرغست هوش و عقلِ ما | * | هوشِ صالح طالبِ ناقه‌ٔ خدا |
| ۴۶۷۰ | N | خانه‌ی مرغ است هوش و عقل ما | * | هوش صالح طالب ناقه‌ی خدا |
| ۴۶۷۱ | Q | ناقه چون سَر کرد در آب و گِلش | * | نه گِل آنجا مانْد نه جان و دلش |
| ۴۶۷۱ | N | ناقه چون سر کرد در آب و گلش | * | نه گل آن جا ماند نه جان و دلش |
| ۴۶۷۲ | Q | کرد فضلِ عشقِ اِنسان را فَضول | * | زین فُزون‌جُویی ظلُومست و جَهُول |
| ۴۶۷۲ | N | کرد فضل عشق انسان را فضول | * | زین فزون‌جویی ظلوم است و جهول |
| ۴۶۷۳ | Q | جاهلست و اندرین مُشکل شکار | * | می‌کَشد خرگوش شیری در کنار |
| ۴۶۷۳ | N | جاهل است و اندر این مشکل شکار | * | می‌کشد خرگوش شیری در کنار |
| ۴۶۷۴ | Q | کَیْ کنار اندر کشیدی شیر را | * | گر بدانستی و دیدی شیر را |
| ۴۶۷۴ | N | کی کنار اندر کشیدی شیر را | * | گر بدانستی و دیدی شیر را |
| ۴۶۷۵ | Q | ظالمست او بر خود و بر جانِ خود | * | ظلم بین کز عدلها گُو می‌بَرَد |
| ۴۶۷۵ | N | ظالم است او بر خود و بر جان خود | * | ظلم بین کز عدلها گو می‌برد |
| ۴۶۷۶ | Q | جهلِ او مر علمها را اوستاد | * | ظلمِ او مر عدلها را شد رَشاد |
| ۴۶۷۶ | N | جهل او مر علمها را اوستاد | * | ظلم او مر عدلها را شد رشاد |
| ۴۶۷۷ | Q | دستِ او بگرفت کین رفته دَمش | * | آنگهی آید که من دَم بخشمش |
| ۴۶۷۷ | N | دست او بگرفت کاین رفته دمش | * | آن گهی آید که من دم بخشمش |
| ۴۶۷۸ | Q | چون بمن زنده شود این مرده‌تن | * | جانِ من باشد که رُو آرد بمن |
| ۴۶۷۸ | N | چون به من زنده شود این مرده تن | * | جان من باشد که رو آرد به من |
| ۴۶۷۹ | Q | من کنم او را ازین جان مُحْتَشَم | * | جان که من بخشم ببیند بَخَشِشم |
| ۴۶۷۹ | N | من کنم او را از این جان محتشم | * | جان که من بخشم ببیند بخششم |
| ۴۶۸۰ | Q | جانِ نامَحْرَم نبیند رُویِ دوست | * | جز همان جان کاصلِ او از کُویِ اوست |
| ۴۶۸۰ | N | جان نامحرم نبیند روی دوست | * | جز همان جان کاصل او از کوی اوست |
| ۴۶۸۱ | Q | در دَمَم قصّاب‌وار این دوست را | * | تا هِلَد آن مغزِ نغزش پوست را |
| ۴۶۸۱ | N | در دمم قصاب وار این دوست را | * | تا هلد آن مغز نغزش پوست را |
| ۴۶۸۲ | Q | گفت ای جانِ رمیده از بلا | * | وصلِ ما را در گشادیم الصَّلا |
| ۴۶۸۲ | N | گفت ای جان رمیده از بلا | * | وصل ما را در گشادیم الصلا |
| ۴۶۸۳ | Q | ای خودِ ما بی‌خودی و مستی‌ات | * | ای ز هَسْتِ ما هماره هستی‌ات |
| ۴۶۸۳ | N | ای خود ما بی‌خودی و مستی‌ات | * | ای ز هست ما هماره هستی‌ات |
| ۴۶۸۴ | Q | با تو بی‌لب این زمان من نَو بنَو | * | رازهای کهنه گویم می‌شنَوْ |
| ۴۶۸۴ | N | با تو بی‌لب این زمان من نو به نو | * | رازهای کهنه گویم می‌شنو |
| ۴۶۸۵ | Q | زانک آن لبها ازین دَم می‌رمد | * | بر لبِ جویِ نهان بر می‌دَمَد |
| ۴۶۸۵ | N | ز انکه آن لبها از این دم می‌رمد | * | بر لب جوی نهان بر می‌دمد |
| ۴۶۸۶ | Q | گوشِ بی‌گوشی درین دَم بر گشا | * | بهرِ رازِ یَفْعَلُ اللَّهُ ما یَشا |
| ۴۶۸۶ | N | گوش بی‌گوشی در این دم بر گشا | * | بهر راز یَفْعَلُ اللَّهُ ما یَشاءُ |
| ۴۶۸۷ | Q | چون صَلای وصل بشْنیدن گرفت | * | اندک اندک مرده جنبیدن گرفت |
| ۴۶۸۷ | N | چون صلای وصل بشنیدن گرفت | * | اندک اندک مرده جنبیدن گرفت |
| ۴۶۸۸ | Q | نه کم از خاکست کز عِشوهٔ صبا | * | سبز پوشد سَر بر آرد از فنا |
| ۴۶۸۸ | N | نه کم از خاک است کز عشوه‌ی صبا | * | سبز پوشد سر بر آرد از فنا |
| ۴۶۸۹ | Q | کم ز آبِ نُطفه نبْود کز خطاب | * | یُوسُفان زایند رخ چون آفتاب |
| ۴۶۸۹ | N | کم ز آب نطفه نبود کز خطاب | * | یوسفان زایند رخ چون آفتاب |
| ۴۶۹۰ | Q | کم ز بادی نیست شد از امرِ کُنْ | * | در رَحمِ طاوس و مرغِ خوش‌سخن |
| ۴۶۹۰ | N | کم ز بادی نیست شد از امر کُنْ | * | در رحم طاوس و مرغ خوش سخن |
| ۴۶۹۱ | Q | کم ز کوهِ سنگ نبْود کز وِلاد | * | ناقه‌ای کان ناقه ناقه زاد زاد |
| ۴۶۹۱ | N | کم ز کوه سنگ نبود کز ولاد | * | ناقه‌ای کان ناقه ناقه زاد زاد |
| ۴۶۹۲ | Q | زین همه بگْذر نه آن مایهٔ عدم | * | عالمَی زاد و بزاید دم‌بدم |
| ۴۶۹۲ | N | زین همه بگذر نه آن مایه‌ی عدم | * | عالمی زاد و بزاید دم‌به‌دم |
| ۴۶۹۳ | Q | بر جهید و بر طپید و شاد شاد | * | یک دو چرخی زد سُجود اندر فتاد |
| ۴۶۹۳ | N | بر جهید و بر طپید و شاد شاد | * | یک دو چرخی زد سجود اندر فتاد |