block:3212
| ۴۳۷۷ | Q | آن بُخاری نیز خود بر شمع زد | * | گشته بود از عشقش آسان آن کَبَد |
| ۴۳۷۷ | N | آن بخاری نیز خود بر شمع زد | * | گشته بود از عشقش آسان آن کبد |
| ۴۳۷۸ | Q | آهِ سوزانش سوی گردون شده | * | در دلِ صدرِ جهان مِهر آمده |
| ۴۳۷۸ | N | آه سوزانش سوی گردون شده | * | در دل صدر جهان مهر آمده |
| ۴۳۷۹ | Q | گفته با خود در سحرگه کای احد | * | حالِ آن آوارهٔ ما چون بود |
| ۴۳۷۹ | N | گفته با خود در سحرگه کای احد | * | حال آن آواره‌ی ما چون بود |
| ۴۳۸۰ | Q | او گناهی کرد و ما دیدیم لیک | * | رحمتِ ما را نمی‌دانست نیک |
| ۴۳۸۰ | N | او گناهی کرد و ما دیدیم لیک | * | رحمت ما را نمی‌دانست نیک |
| ۴۳۸۱ | Q | خاطرِ مُجرم ز ما ترسان شود | * | لیک صد اومید در ترسش بود |
| ۴۳۸۱ | N | خاطر مجرم ز ما ترسان شود | * | لیک صد اومید در ترسش بود |
| ۴۳۸۲ | Q | من بترسانم وقیحِ یاوه را | * | آنک ترسد من چه ترسانم ورا |
| ۴۳۸۲ | N | من بترسانم وقیح یاوه را | * | آن که ترسد من چه ترسانم و را |
| ۴۳۸۳ | Q | بهرِ دیگِ سرد آذر می‌رود | * | نه بدان کز جُوش از سَر می‌رود |
| ۴۳۸۳ | N | بهر دیگ سرد آذر می‌رود | * | نه بدان کز جوش از سر می‌رود |
| ۴۳۸۴ | Q | آمنان را من بترسانم بعِلْم | * | خایفان را ترس بردارم بحِلْم |
| ۴۳۸۴ | N | ایمنان را من بترسانم به علم | * | خایفان را ترس بردارم به حلم |
| ۴۳۸۵ | Q | پاره‌دوزم پاره در موضع نهم | * | هر کسی را شربت اندر خور دهم |
| ۴۳۸۵ | N | پاره دوزم پاره در موضع نهم | * | هر کسی را شربت اندر خور دهم |
| ۴۳۸۶ | Q | هست سِرِّ مَرد چون بیخ درخت | * | ز آن برُوید برگهاش از چوبِ سخت |
| ۴۳۸۶ | N | هست سر مرد چون بیخ درخت | * | ز آن بروید برگهاش از چوب سخت |
| ۴۳۸۷ | Q | در خورِ آن بیخ رُسته برگها | * | در درخت و در نفوس و در نُهَی |
| ۴۳۸۷ | N | در خور آن بیخ رسته برگها | * | در درخت و در نفوس و در نهی |
| ۴۳۸۸ | Q | بر فلک پَرهاست ز اشْجارِ وَفا | * | أَصْلُها ثابِتْ وَ فَرْعُهْ فی ٱلسَّما |
| ۴۳۸۸ | N | بر فلک پرهاست ز اشجار وفا | * | أصلها ثابت و فرعه فی السما |
| ۴۳۸۹ | Q | چون برُست از عشق پَر بر آسمان | * | چون نرُوید در دلِ صدر جهان |
| ۴۳۸۹ | N | چون برست از عشق پر بر آسمان | * | چون نروید در دل صدر جهان |
| ۴۳۹۰ | Q | موج می‌زد در دلش عفوِ گُنَه | * | که ز هَر دل تا دل آمد روزنه |
| ۴۳۹۰ | N | موج می‌زد در دلش عفو گنه | * | که ز هر دل تا دل آمد روزنه |
| ۴۳۹۱ | Q | که ز دل تا دل یقین روزن بود | * | نه جُدا و دُور چون دُو تَن بود |
| ۴۳۹۱ | N | که ز دل تا دل یقین روزن بود | * | نه جدا و دور چون دو تن بود |
| ۴۳۹۲ | Q | مُتَّصِل نبْود سُفالِ دو چراغ | * | نورشان ممزوج باشد در مَساغ |
| ۴۳۹۲ | N | متصل نبود سفال دو چراغ | * | نورشان ممزوج باشد در مساغ |
| ۴۳۹۳ | Q | هیچ عاشق خود نباشد وصل‌جُو | * | که نه معشوقش بود جُویای او |
| ۴۳۹۳ | N | هیچ عاشق خود نباشد وصل جو | * | که نه معشوقش بود جویای او |
| ۴۳۹۴ | Q | لیک عشقِ عاشقان تن زِه کند | * | عشقِ معشوقان خوش و فَرْبِه کند |
| ۴۳۹۴ | N | لیک عشق عاشقان تن زه کند | * | عشق معشوقان خوش و فربه کند |
| ۴۳۹۵ | Q | چون درین دل برقِ مِهرِ دوست جَست | * | اندر آن دل دوستی می‌دان که هست |
| ۴۳۹۵ | N | چون در این دل برق مهر دوست جست | * | اندر آن دل دوستی می‌دان که هست |
| ۴۳۹۶ | Q | در دلِ تو مهرِ حق چون شد دو تو | * | هست حق را بی‌گمانی مهرِ تو |
| ۴۳۹۶ | N | در دل تو مهر حق چون شد دو تو | * | هست حق را بی‌گمانی مهر تو |
| ۴۳۹۷ | Q | هیچ بانگِ کف زدن ناید بَدَر | * | از یکی دستِ تو بی‌دستی دگر |
| ۴۳۹۷ | N | هیچ بانگ کف زدن ناید به در | * | از یکی دست تو بی‌دستی دگر |
| ۴۳۹۸ | Q | تشنه می‌نالد که ای آبِ گُوار | * | آب هم نالد که کُو آن آب‌خوار |
| ۴۳۹۸ | N | تشنه می‌نالد که ای آب گوار | * | آب هم نالد که کو آن آب خوار |
| ۴۳۹۹ | Q | جذبِ آبست این عَطَش در جانِ ما | * | ما از آنِ او و او هم آنِ ما |
| ۴۳۹۹ | N | جذب آب است این عطش در جان ما | * | ما از آن او و او هم آن ما |
| ۴۴۰۰ | Q | حکمتِ حق در قضا و در قَدَر | * | کرد ما را عاشقانِ همدگر |
| ۴۴۰۰ | N | حکمت حق در قضا و در قدر | * | کرد ما را عاشقان همدگر |
| ۴۴۰۱ | Q | جمله اجزای جهان ز آن حُکمِ پیش | * | جُفت جُفت و عاشقانِ جُفتِ خویش |
| ۴۴۰۱ | N | جمله اجزای جهان ز آن حکم پیش | * | جفت جفت و عاشقان جفت خویش |
| ۴۴۰۲ | Q | هست هر جُزْوی ز عالَم جُفت‌خواه | * | راست همچون کَهْرُبا و برگِ کاه |
| ۴۴۰۲ | N | هست هر جزوی ز عالم جفت خواه | * | راست همچون کهربا و برگ کاه |
| ۴۴۰۳ | Q | آسمان گوید زمین را مَرْحَبا | * | با تُوَم چون آهن و آهن‌رُبا |
| ۴۴۰۳ | N | آسمان گوید زمین را مرحبا | * | با توام چون آهن و آهن ربا |
| ۴۴۰۴ | Q | آسمان مرد و زمین زن در خِرَد | * | هرچه آن انداخت این می‌پرورد |
| ۴۴۰۴ | N | آسمان مرد و زمین زن در خرد | * | هر چه آن انداخت این می‌پرورد |
| ۴۴۰۵ | Q | چون نماند گرمیَش بفْرستد او | * | چون نماند تَرّی و نَم بدْهد او |
| ۴۴۰۵ | N | چون نماند گرمی‌اش بفرستد او | * | چون نماند تری و نم بدهد او |
| ۴۴۰۶ | Q | بُرجِ خاکی خاکِ ارضی را مدد | * | بُرجِ آبی تَرّیَش اندر دَمَد |
| ۴۴۰۶ | N | برج خاکی خاک ارضی را مدد | * | برج آبی ترّیش اندر دمد |
| ۴۴۰۷ | Q | بُرجِ بادی ابر سوی او بَرَد | * | تا بُخاراتِ وَخِم را بر کَشَد |
| ۴۴۰۷ | N | برج بادی ابر سوی او برد | * | تا بخارات وخم را بر کشد |
| ۴۴۰۸ | Q | بُرجِ آتش گرمی خورشید ازو | * | همچو تابهٔ سرخ ز آتش پُشت و رُو |
| ۴۴۰۸ | N | برج آتش گرمی خورشید از او | * | همچو تابه‌ی سرخ ز آتش پشت و رو |
| ۴۴۰۹ | Q | هست سر گردان فلک اندر زمن | * | همچو مردان گِرْدِ مَکْسَب بهرِ زن |
| ۴۴۰۹ | N | هست سر گردان فلک اندر زمن | * | همچو مردان گرد مکسب بهر زن |
| ۴۴۱۰ | Q | وین زمین کَدْبانُویها می‌کُند | * | بر وِلادات و رِضاعش می‌تَنَد |
| ۴۴۱۰ | N | وین زمین کدبانویی‌ها می‌کند | * | بر ولادات و رضاعش می‌تند |
| ۴۴۱۱ | Q | پس زمین و چرخ را دان هوشمند | * | چونک کارِ هوشمندان می‌کنند |
| ۴۴۱۱ | N | پس زمین و چرخ را دان هوشمند | * | چون که کار هوشمندان می‌کنند |
| ۴۴۱۲ | Q | گرنه از هم این دو دلبر می‌مَزند | * | پس چرا چون جُفت درهم می‌خَزند |
| ۴۴۱۲ | N | گر نه از هم این دو دل بر می‌مزند | * | پس چرا چون جفت در هم می‌خزند |
| ۴۴۱۳ | Q | بی‌زمین کَی گُل برُوید و اَرْغوان | * | پس چه زاید ز آب و تابِ آسمان |
| ۴۴۱۳ | N | بی‌زمین کی گل بروید و ارغوان | * | پس چه زاید ز آب و تاب آسمان |
| ۴۴۱۴ | Q | بهرِ آن مَیْلست در ماده بنَر | * | تا بود تکمیلِ کارِ همدگر |
| ۴۴۱۴ | N | بهر آن میل است در ماده به نر | * | تا بود تکمیل کار همدگر |
| ۴۴۱۵ | Q | میل اندر مرد و زن حق ز آن نهاد | * | تا بقا یابد جهان زین اتّحاد |
| ۴۴۱۵ | N | میل اندر مرد و زن حق ز آن نهاد | * | تا بقا یابد جهان زین اتحاد |
| ۴۴۱۶ | Q | میلِ هر جُزْوی بجُزْوی هم نهد | * | ز اتّحادِ هر دو تولیدی زهد |
| ۴۴۱۶ | N | میل هر جزوی به جزوی هم نهد | * | ز اتحاد هر دو تولیدی زهد |
| ۴۴۱۷ | Q | شب چُنین با روز اندر اعتناق | * | مُخْتَلِف در صورت امّا اتّفاق |
| ۴۴۱۷ | N | شب چنین با روز اندر اعتناق | * | مختلف در صورت اما اتفاق |
| ۴۴۱۸ | Q | روز و شب ظاهر دو ضِدّ و دشمنند | * | لیک هر دو یک حقیقت می‌تَنَند |
| ۴۴۱۸ | N | روز و شب ظاهر دو ضد و دشمنند | * | لیک هر دو یک حقیقت می‌تنند |
| ۴۴۱۹ | Q | هر یکی خواهان دگر را همچو خویش | * | از پیِ تکمیلِ فعل و کارِ خویش |
| ۴۴۱۹ | N | هر یکی خواهان دگر را همچو خویش | * | از پی تکمیل فعل و کار خویش |
| ۴۴۲۰ | Q | زانک بی‌شب دَخْل نبْود طبع را | * | پس چه اندر خَرْج آرد روزها |
| ۴۴۲۰ | N | ز انکه بی‌شب دخل نبود طبع را | * | پس چه اندر خرج آرد روزها |