block:3195
| ۴۰۳۶ | Q | همچو شیطان در سپه شد صد یَکُم | * | خواند افسون که إِنَّنی جارٌ لَکُم |
| ۴۰۳۶ | N | همچو شیطان در سپه شد صد یکم | * | خواند افسون که إننی جار لکم |
| ۴۰۳۷ | Q | چون قُرَیْش از گفتِ او حاضر شدند | * | هر دو لشکر در ملاقات آمدند |
| ۴۰۳۷ | N | چون قریش از گفت او حاضر شدند | * | هر دو لشکر در ملاقات آمدند |
| ۴۰۳۸ | Q | دید شیطان از ملایک اِسْپَهی | * | سوی صفَّ مؤمنان اندر رهی |
| ۴۰۳۸ | N | دید شیطان از ملایک اسپهی | * | سوی صف مومنان اندر رهی |
| ۴۰۳۹ | Q | آن جُنُوداً لَمْ تَرَوْها صف زده | * | گشت جانِ او ز بیم آتشکده |
| ۴۰۳۹ | N | آن جُنُوداً لَمْ تَرَوْها صف زده | * | گشت جان او ز بیم آتشکده |
| ۴۰۴۰ | Q | پایِ خود وا پس کشیده می‌گرفت | * | که همی‌بینم سپاهی من شِگِفت |
| ۴۰۴۰ | N | پای خود وا پس کشیده می‌گرفت | * | که همی‌بینم سپاهی من شگفت |
| ۴۰۴۱ | Q | أَی أَخافُ اللَّه ما لی مِنْهُ عَوْن | * | اِذْهَبُوا إِنِّی أَری ما لا تَرَوْنَ |
| ۴۰۴۱ | N | أَی أخاف اللَّه ما لی منه عون | * | اذهبوا إِنِّی أَری ما لا تَرَوْنَ |
| ۴۰۴۲ | Q | گفت حارث ای سُراقه شَکْل هین | * | دی چرا تو می‌نگفتی این چنین |
| ۴۰۴۲ | N | گفت حارث ای سراقه شکل هین | * | دی چرا تو می‌نگفتی این چنین |
| ۴۰۴۳ | Q | گفت این دم من همی‌بینم حَرَب | * | گفت می‌بینی جَعاشیشِ عرب |
| ۴۰۴۳ | N | گفت این دم من همی‌بینم حرب | * | گفت می‌بینی جعاشیش عرب |
| ۴۰۴۴ | Q | می‌نبینی غیرِ این لیک ای تو ننگ | * | آن زمانِ لاف بود این وقتِ جنگ |
| ۴۰۴۴ | N | می‌نبینی غیر این لیک ای تو ننگ | * | آن زمان لاف بود این وقت جنگ |
| ۴۰۴۵ | Q | دی همی‌گفتی که پایَنْدان شدم | * | که بُوَدتان فتح و نُصْرت دم‌بدم |
| ۴۰۴۵ | N | دی همی‌گفتی که پایندان شدم | * | که بودتان فتح و نصرت دم‌به‌دم |
| ۴۰۴۶ | Q | دی زَعیمُ ٱلْجَیْش بودی ای لعین | * | وین زمان نامَرْد و ناچیز و مَهین |
| ۴۰۴۶ | N | دی زعیم الجیش بودی ای لعین | * | وین زمان نامرد و ناچیز و مهین |
| ۴۰۴۷ | Q | تا بخوردیم آن دَمِ تو و آمدیم | * | تو بتُون رفتی و ما هیزم شدیم |
| ۴۰۴۷ | N | تا بخوردیم آن دم تو و آمدیم | * | تو به تون رفتی و ما هیزم شدیم |
| ۴۰۴۸ | Q | چونک حارث با سُراقه گفت این | * | از عتابش خشمگین شد آن لعین |
| ۴۰۴۸ | N | چون که حارث با سراقه گفت این | * | از عتابش خشمگین شد آن لعین |
| ۴۰۴۹ | Q | دستِ خود خشمین ز دستِ او کشید | * | چون ز گفتِ اوش دردِ دل رسید |
| ۴۰۴۹ | N | دست خود خشمین ز دست او کشید | * | چون ز گفت اوش درد دل رسید |
| ۴۰۵۰ | Q | سینه‌اش را کوفت شیطان و گریخت | * | خونِ آن بیچارگان زین مکر ریخت |
| ۴۰۵۰ | N | سینه‌اش را کوفت شیطان و گریخت | * | خون آن بیچارگان زین مکر ریخت |
| ۴۰۵۱ | Q | چونک ویران کرد چندین عالَم او | * | پس بگفت إِنِّی بَرِی‌ءٌ مِنْکُمْ |
| ۴۰۵۱ | N | چون که ویران کرد چندین عالم او | * | پس بگفت إِنِّی بَرِی‌ءٌ مِنْکُمْ |
| ۴۰۵۲ | Q | کوفت اندر سینه‌اش انداختَش | * | پس گریزان شد چو هیبت تاختَش |
| ۴۰۵۲ | N | کوفت اندر سینه‌اش انداختش | * | پس گریزان شد چو هیبت تاختش |
| ۴۰۵۳ | Q | نفس و شیطان هر دو یک تن بوده‌اند | * | در دُو صورت خویش را بنْموده‌اند |
| ۴۰۵۳ | N | نفس و شیطان هر دو یک تن بوده‌اند | * | در دو صورت خویش را بنموده‌اند |
| ۴۰۵۴ | Q | چون فرشته و عقل کایشان یک بُدند | * | بهرِ حکمتهاش دو صورت شدند |
| ۴۰۵۴ | N | چون فرشته و عقل کایشان یک بدند | * | بهر حکمتهاش دو صورت شدند |
| ۴۰۵۵ | Q | دشمنی داری چنین در سِرِّ خویش | * | مانعِ عقلست و خصمِ جان و کیش |
| ۴۰۵۵ | N | دشمنی داری چنین در سر خویش | * | مانع عقل است و خصم جان و کیش |
| ۴۰۵۶ | Q | یک نَفَس حمله کند چون سوسمار | * | پس بسوراخی گریزد در فرار |
| ۴۰۵۶ | N | یک نفس حمله کند چون سوسمار | * | پس به سوراخی گریزد در فرار |
| ۴۰۵۷ | Q | در دل او سوراخها دارد کنون | * | سَر ز هَر سوراخ می‌آرد برون |
| ۴۰۵۷ | N | در دل او سوراخها دارد کنون | * | سر ز هر سوراخ می‌آرد برون |
| ۴۰۵۸ | Q | نامِ پنهان گشتنِ دیو از نُفوس | * | و اندر آن سوراخ رفتن شد خُنوس |
| ۴۰۵۸ | N | نام پنهان گشتن دیو از نفوس | * | و اندر آن سوراخ رفتن شد خنوس |
| ۴۰۵۹ | Q | که خُنوسش چون خنوسِ قُنْفُذست | * | چون سرِ قُنْفُذ ورا آمد شد است |
| ۴۰۵۹ | N | که خنوسش چون خنوس قنفذ است | * | چون سر قنفذ و را آمد شد است |
| ۴۰۶۰ | Q | که خدا آن دیو را خَنّاس خواند | * | کو سرِ آن خارپُشتک را بماند |
| ۴۰۶۰ | N | که خدا آن دیو را خناس خواند | * | کاو سر آن خار پشتک را بماند |
| ۴۰۶۱ | Q | می نهان گردد سرِ آن خارپُشت | * | دم‌بدم از بیمِ صیَّادِ دُرُشت |
| ۴۰۶۱ | N | می نهان گردد سر آن خار پشت | * | دم‌به‌دم از بیم صیاد درشت |
| ۴۰۶۲ | Q | تا چو فُرصت یافت سر آرد برون | * | زین چنین مکری شود مارش زبون |
| ۴۰۶۲ | N | تا چو فرصت یافت سر آرد برون | * | زین چنین مکری شود مارش زبون |
| ۴۰۶۳ | Q | گر نه نَفْس از اندرون راهت زدی | * | رَه‌زنان را بر تو دستی کَیْ بُدی |
| ۴۰۶۳ | N | گر نه نفس از اندرون راهت زدی | * | ره زنان را بر تو دستی کی بدی |
| ۴۰۶۴ | Q | ز آن عوانِ مقتضی که شهوتست | * | دل اسیرِ حرص و آز و آفتست |
| ۴۰۶۴ | N | ز آن عوان مقتضی که شهوت است | * | دل اسیر حرص و آز و آفت است |
| ۴۰۶۵ | Q | ز آن عوانِ سِر شدی دُزد و تباه | * | تا عوانان را بقهرِ تُست راه |
| ۴۰۶۵ | N | ز آن عوان سر شدی دزد و تباه | * | تا عوانان را به قهر تست راه |
| ۴۰۶۶ | Q | در خبر بشْنو تو این پندِ نکو | * | بَیْنَ جَنْبَیْکُمْ لَکُمْ أَعْدَی عَدُو |
| ۴۰۶۶ | N | در خبر بشنو تو این پند نکو | * | بین جنبیکم لکم أعدی عدو |
| ۴۰۶۷ | Q | طُمْطُراقِ این عدو مشْنو گریز | * | کو چو ابلیسَست در لَجّ و ستیز |
| ۴۰۶۷ | N | طمطراق این عدو مشنو گریز | * | کاو چو ابلیس است در لج و ستیز |
| ۴۰۶۸ | Q | بر تو او از بهرِ دنیا و نَبَرْد | * | آن عذابِ سرمدی را سَهْل کرد |
| ۴۰۶۸ | N | بر تو او از بهر دنیا و نبرد | * | آن عذاب سرمدی را سهل کرد |
| ۴۰۶۹ | Q | چه عجب گر مرگ را آسان کند | * | او ز سَحرِ خویش صد چندان کند |
| ۴۰۶۹ | N | چه عجب گر مرگ را آسان کند | * | او ز سحر خویش صد چندان کند |
| ۴۰۷۰ | Q | سحر کاهی را بصنعت کُه کند | * | باز کوهی را چو کاهی می‌تَند |
| ۴۰۷۰ | N | سحر کاهی را به صنعت که کند | * | باز کوهی را چو کاهی می‌تند |
| ۴۰۷۱ | Q | زشتها را نغز گرداند بفَن | * | نغزها را زشت گرداند بظَن |
| ۴۰۷۱ | N | زشتها را نغز گرداند به فن | * | نغزها را زشت گرداند به ظن |
| ۴۰۷۲ | Q | کارِ سحر اینست کو دَم می‌زند | * | هر نَفَس قلبِ حقایق می‌کُنَد |
| ۴۰۷۲ | N | کار سحر این است کاو دم می‌زند | * | هر نفس قلب حقایق می‌کند |
| ۴۰۷۳ | Q | آدمی را خَر نماید ساعتی | * | آدمی سازد خری را و آیتی |
| ۴۰۷۳ | N | آدمی را خر نماید ساعتی | * | آدمی سازد خری را و آیتی |
| ۴۰۷۴ | Q | این چنین ساحر درونِ تُست و سِر | * | إنَّ فی ٱلْوَسْواسِ سِحْراً مُسْتَتِر |
| ۴۰۷۴ | N | این چنین ساحر درون تست و سر | * | إن فی الوسواس سحرا مستتر |
| ۴۰۷۵ | Q | اندر آن عالم که هست این سحرها | * | ساحران هستند جادویی گُشا |
| ۴۰۷۵ | N | اندر آن عالم که هست این سحرها | * | ساحران هستند جادویی گشا |
| ۴۰۷۶ | Q | اندر آن صحرا که رُست این زَهرِ تَر | * | نیز روییدست تریاق ای پسر |
| ۴۰۷۶ | N | اندر آن صحرا که رست این زهر تر | * | نیز روییده‌ست تریاق ای پسر |
| ۴۰۷۷ | Q | گویدت تریاق از من جُو سِپَر | * | که زِ زَهرم من بتو نزدیکتر |
| ۴۰۷۷ | N | گویدت تریاق از من جو سپر | * | که ز زهرم من به تو نزدیکتر |
| ۴۰۷۸ | Q | گفتِ او سحرست و ویرانی تو | * | گفتِ من سحرست و دفعِ سحرِ او |
| ۴۰۷۸ | N | گفت او سحر است و ویرانی تو | * | گفت من سحر است و دفع سحر او |