block:3173
| ۳۶۰۲ | Q | بر ملولان این مکرَّر کردنست | * | نزدِ من عُمرِ مکرَّر بُردنست |
| ۳۶۰۲ | N | بر ملولان این مکرر کردن است | * | نزد من عمر مکرر بردن است |
| ۳۶۰۳ | Q | شمع از برقِ مُکرَّر بر شود | * | خاک از تابِ مُکرَّر زر شود |
| ۳۶۰۳ | N | شمع از برق مکرر بر شود | * | خاک از تاب مکرر زر شود |
| ۳۶۰۴ | Q | گر هزاران طالب‌اند و یک مَلول | * | از رسالت باز می‌ماند رسول |
| ۳۶۰۴ | N | گر هزاران طالبند و یک ملول | * | از رسالت باز می‌ماند رسول |
| ۳۶۰۵ | Q | این رسولانِ ضمیرِ رازگو | * | مستمع خواهند اسرافیل‌خُو |
| ۳۶۰۵ | N | این رسولان ضمیر رازگو | * | مستمع خواهند اسرافیل خو |
| ۳۶۰۶ | Q | نَخْوتی دارند و کِبری چون شهان | * | چاکری خواهند از اهلِ جهان |
| ۳۶۰۶ | N | نخوتی دارند و کبری چون شهان | * | چاکری خواهند از اهل جهان |
| ۳۶۰۷ | Q | تا ادبهاشان بجاگه ناوَری | * | از رسالتشان چگونه برخوری |
| ۳۶۰۷ | N | تا ادبهاشان به جا گه ناوری | * | از رسالتشان چگونه بر خوری |
| ۳۶۰۸ | Q | کَی رسانند آن امانت را بتو | * | تا نباشی پیششان راکع دو تو |
| ۳۶۰۸ | N | کی رسانند آن امانت را به تو | * | تا نباشی پیششان راکع دو تو |
| ۳۶۰۹ | Q | هر ادبشان کَیْ همی‌آید پسند | * | کامدند ایشان ز ایوانِ بلند |
| ۳۶۰۹ | N | هر ادبشان کی همی‌آید پسند | * | کامدند ایشان ز ایوان بلند |
| ۳۶۱۰ | Q | نه گدایانند کز هر خدمتی | * | از تو دارند ای مُزوِّر منَّتی |
| ۳۶۱۰ | N | نه گدایانند کز هر خدمتی | * | از تو دارند ای مزور منتی |
| ۳۶۱۱ | Q | لیک با بی‌رغبتیها ای ضمیر | * | صدقهٔ سلطان بیفشان وا مگیر |
| ۳۶۱۱ | N | لیک با بی‌رغبتیها ای ضمیر | * | صدقه‌ی سلطان بیفشان وامگیر |
| ۳۶۱۲ | Q | اسبِ خود را ای رسولِ آسمان | * | در ملولان مَنْگر و اندر جهان |
| ۳۶۱۲ | N | اسب خود را ای رسول آسمان | * | در ملولان منگر و اندر جهان |
| ۳۶۱۳ | Q | فرّخ آن تُرکی که استیزه نهد | * | اسبش اندر خندقِ آتش جهد |
| ۳۶۱۳ | N | فرخ آن ترکی که استیزه نهد | * | اسبش اندر خندق آتش جهد |
| ۳۶۱۴ | Q | گرم گرداند فرس را آنچنان | * | که کند آهنگِ اوجِ آسمان |
| ۳۶۱۴ | N | گرم گرداند فرس را آن چنان | * | که کند آهنگ اوج آسمان |
| ۳۶۱۵ | Q | چشم را از غیر و غیرت دوخته | * | همچو آتش خشک و تر را سوخته |
| ۳۶۱۵ | N | چشم را از غیر و غیرت دوخته | * | همچو آتش خشک و تر را سوخته |
| ۳۶۱۶ | Q | گر پشیمانی بَرُو عیبی کند | * | آتش اوّل در پشیمانی زند |
| ۳۶۱۶ | N | گر پشیمانی بر او عیبی کند | * | آتش اول در پشیمانی زند |
| ۳۶۱۷ | Q | خود پشیمانی نرُوید از عدَم | * | چون ببیند گرمی صاحب‌قَدَم |
| ۳۶۱۷ | N | خود پشیمانی نروید از عدم | * | چون ببیند گرمی صاحب قدم |