block:3159
| ۳۳۲۹ | Q | چند چند آخر دروغ و مَکرِ تو | * | خود نپرَّد جز دروغ از وَکْرِ تو |
| ۳۳۲۹ | N | چند چند آخر دروغ و مکر تو | * | خود نپرد جز دروغ از وکر تو |
| ۳۳۳۰ | Q | گفت حاشا از من و از جنسِ من | * | که بگردیم از دروغی مُمتَحن |
| ۳۳۳۰ | N | گفت حاشا از من و از جنس من | * | که بگردیم از دروغی ممتحن |
| ۳۳۳۱ | Q | ما خروسان چون مؤذِّن راست گوی | * | هم رقیبِ آفتاب و وقت‌جُوی |
| ۳۳۳۱ | N | ما خروسان چون موذن راست گوی | * | هم رقیب آفتاب و وقت جوی |
| ۳۳۳۲ | Q | پاسبانِ آفتابیم از درون | * | گر کُنی بالای ما طشتی نگون |
| ۳۳۳۲ | N | پاسبان آفتابیم از درون | * | گر کنی بالای ما طشتی نگون |
| ۳۳۳۳ | Q | پاسبانِ آفتابند اولیا | * | در بَشَر واقف ز اسرارِ خدا |
| ۳۳۳۳ | N | پاسبان آفتابند اولیا | * | در بشر واقف ز اسرار خدا |
| ۳۳۳۴ | Q | اصلِ ما را حق پیِ بانگِ نماز | * | داد هدیه آدمی را در جَهاز |
| ۳۳۳۴ | N | اصل ما را حق پی بانگ نماز | * | داد هدیه آدمی را در جهاز |
| ۳۳۳۵ | Q | گر بناهنگام سَهْوی‌مان رود | * | در اَذانْ آن مَقْتَلِ ما می‌شود |
| ۳۳۳۵ | N | گر به ناهنگام سهوی‌مان رود | * | در اذان آن مقتل ما می‌شود |
| ۳۳۳۶ | Q | گفتِ ناهنگامِ حَیَّ عَلَی فلاح | * | خونِ ما را می‌کند خوار و مُباح |
| ۳۳۳۶ | N | گفت ناهنگام حی علی الفلاح | * | خون ما را می‌کند خوار و مباح |
| ۳۳۳۷ | Q | آنک معصوم آمد و پاک از غلط | * | آن خروسِ جانِ وَحْی آمد فقط |
| ۳۳۳۷ | N | آن که معصوم آمد و پاک از غلط | * | آن خروس جان وحی آمد فقط |
| ۳۳۳۸ | Q | آن غلامش مُرد پیشِ مُشتری | * | شد زیانِ مشتری آن یکسری |
| ۳۳۳۸ | N | آن غلامش مرد پیش مشتری | * | شد زیان مشتری آن یک سری |
| ۳۳۳۹ | Q | او گریزانید مالش را و لیک | * | خونِ خود را ریخت اندر یاب نیک |
| ۳۳۳۹ | N | او گریزانید مالش را و لیک | * | خون خود را ریخت اندر یاب نیک |
| ۳۳۴۰ | Q | یک زیان دفعِ زیانها می‌شدی | * | جسم و مالِ ماست جانها را فِدا |
| ۳۳۴۰ | N | یک زیان دفع زیانها می‌شدی | * | جسم و مال ماست جانها را فدی |
| ۳۳۴۱ | Q | پیشِ شاهان در سیاست‌گستری | * | می‌دهی تو مال و سر را می‌خری |
| ۳۳۴۱ | N | پیش شاهان در سیاست گستری | * | می‌دهی تو مال و سر را می‌خری |
| ۳۳۴۲ | Q | اعجمی چون گشته‌ای اندر قَضا | * | می‌گریزانی ز داور مال را |
| ۳۳۴۲ | N | اعجمی چون گشته‌ای اندر قضا | * | می‌گریزانی ز داور مال را |