block:3143
| ۳۰۵۵ | Q | میر شد محتاجِ گرمابه سَحَر | * | بانگ زد سُنْقُر هلا بردار سَر |
| ۳۰۵۵ | N | میر شد محتاج گرمابه سحر | * | بانگ زد سنقر هلا بردار سر |
| ۳۰۵۶ | Q | طاس و مندیل و گِل از التُون بگیر | * | تا بگرمابه رویم ای ناگزیر |
| ۳۰۵۶ | N | طاس و مندیل و گل از التون بگیر | * | تا به گرمابه رویم ای ناگزیر |
| ۳۰۵۷ | Q | سُنقر آن دم طاس و مندیلی نکو | * | بر گرفت و رفت با او دُو بدُو |
| ۳۰۵۷ | N | سنقر آن دم طاس و مندیلی نکو | * | بر گرفت و رفت با او دو به دو |
| ۳۰۵۸ | Q | مسجدی بر ره بُد و بانگِ صَلا | * | آمد اندر گوشِ سنقر در مَلا |
| ۳۰۵۸ | N | مسجدی بر ره بد و بانگ صلا | * | آمد اندر گوش سنقر در ملا |
| ۳۰۵۹ | Q | بود سنقر سخت مُولَع در نماز | * | گفت ای میرِ من ای بنده‌نواز |
| ۳۰۵۹ | N | بود سنقر سخت مولع در نماز | * | گفت ای میر من ای بنده نواز |
| ۳۰۶۰ | Q | تو برین دکّان زمانی صبر کن | * | تا گذارم فرض و خوانم لَمْ یَکُنْ |
| ۳۰۶۰ | N | تو بر این دکان زمانی صبر کن | * | تا گذارم فرض و خوانم لَمْ یَکُنْ |
| ۳۰۶۱ | Q | چون امام و قوم بیرون آمدند | * | از نماز و وِرْدها فارغ شدند |
| ۳۰۶۱ | N | چون امام و قوم بیرون آمدند | * | از نماز و وردها فارغ شدند |
| ۳۰۶۲ | Q | سنقر آنجا ماند تا نزدیکِ چاشت | * | میر سنقر را زمانی چشم داشت |
| ۳۰۶۲ | N | سنقر آن جا ماند تا نزدیک چاشت | * | میر سنقر را زمانی چشم داشت |
| ۳۰۶۳ | Q | گفت ای سنقر چرا نایی بُرون | * | گفت می‌نگْذاردم این ذو فنون |
| ۳۰۶۳ | N | گفت ای سنقر چرا نایی برون | * | گفت می‌نگذاردم این ذو فنون |
| ۳۰۶۴ | Q | صبر کن نک آمدم ای روشنی | * | نیستم غافل که در گوشِ منی |
| ۳۰۶۴ | N | صبر کن نک آمدم ای روشنی | * | نیستم غافل که در گوش منی |
| ۳۰۶۵ | Q | هفت نوبت صبر کرد و بانگ کرد | * | تا که عاجز گشت از تیباش مَرد |
| ۳۰۶۵ | N | هفت نوبت صبر کرد و بانگ کرد | * | تا که عاجز گشت از تیباش مرد |
| ۳۰۶۶ | Q | پاسخش این بود می‌نگْذاردم | * | تا بُرون آیم هنوز ای مُحْتَرم |
| ۳۰۶۶ | N | پاسخش این بود می‌نگذاردم | * | تا برون آیم هنوز ای محترم |
| ۳۰۶۷ | Q | گفت آخر مسجد اندر کس نماند | * | کِیت وا می‌دارد آنجا کَت نشاند |
| ۳۰۶۷ | N | گفت آخر مسجد اندر کس نماند | * | کیت وا می‌دارد آن جا کت نشاند |
| ۳۰۶۸ | Q | گفت آنکِ بسته استت از برون | * | |
| ۳۰۶۸ | N | گفت آن که بسته استت از برون | * | بسته است او هم مرا در اندرون |
| ۳۰۶۹ | Q | آنک نگْذارد ترا کایی درون | * | می‌نبگْذارد مرا کایم برون |
| ۳۰۶۹ | N | آن که نگذارد ترا کایی درون | * | می‌نبگذارد مرا کایم برون |
| ۳۰۷۰ | Q | آنک نگْذارد کزین سو پا نهی | * | او بدین سو بَست پایِ این رهی |
| ۳۰۷۰ | N | آن که نگذارد کز این سو پا نهی | * | او بدین سو بست پای این رهی |
| ۳۰۷۱ | Q | ماهیان را بحر نگْذارد برون | * | خاکیان را بحر نگْذارد درون |
| ۳۰۷۱ | N | ماهیان را بحر نگذارد برون | * | خاکیان را بحر نگذارد درون |
| ۳۰۷۲ | Q | اصلِ ماهی آب و حیوان از گِلست | * | حیله و تدبیر اینجا باطلست |
| ۳۰۷۲ | N | اصل ماهی آب و حیوان از گل است | * | حیله و تدبیر اینجا باطل است |
| ۳۰۷۳ | Q | قفل زفتست و گشاینده خدا | * | دست در تسلیم زن و اندر رضا |
| ۳۰۷۳ | N | قفل زفت است و گشاینده خدا | * | دست در تسلیم زن و اندر رضا |
| ۳۰۷۴ | Q | ذرّه ذرّه گر شود مفتاحها | * | این گشایش نیست جز از کبریا |
| ۳۰۷۴ | N | ذره ذره شود مفتاحها | * | این گشایش نیست جز از کبریا |
| ۳۰۷۵ | Q | چون فراموشت شود تدبیرِ خویش | * | یابی آن بختِ جوان از پیرِ خویش |
| ۳۰۷۵ | N | چون فراموشت شود تدبیر خویش | * | یابی آن بخت جوان از پیر خویش |
| ۳۰۷۶ | Q | چون فراموش خودی یادت کنند | * | بنده گشتی آنگ آزادت کنند |
| ۳۰۷۶ | N | چون فراموش خودی یادت کنند | * | بنده گشتی آن گه آزادت کنند |