block:3119
| ۲۶۲۸ | Q | کَرْ اَمَلْ را دان که مرگِ ما شنید | * | مرگِ خود نشْنید و نَقْلِ خود ندید |
| ۲۶۲۸ | N | کر امل را دان که مرگ ما شنید | * | مرگ خود نشنید و نقل خود ندید |
| ۲۶۲۹ | Q | حرص نابیناست بیند مو بمو | * | عیبِ خلقان و بگوید کو بکو |
| ۲۶۲۹ | N | حرص نابیناست بیند مو به مو | * | عیب خلقان و بگوید کو به کو |
| ۲۶۳۰ | Q | عیبِ خود یک ذرّه چشمِ کورِ او | * | می‌نبیند گرچه هست او عیب‌جُو |
| ۲۶۳۰ | N | عیب خود یک ذره چشم کور او | * | می‌نبیند گر چه هست او عیب جو |
| ۲۶۳۱ | Q | عُور می‌ترسد که دامانش بُرند | * | دامنِ مردِ برهنه چون درند |
| ۲۶۳۱ | N | عور می‌ترسد که دامانش برند | * | دامن مرد برهنه کی درند |
| ۲۶۳۲ | Q | مردِ دنیا مفلس است و ترس‌ناک | * | هیچ او را نیست از دزدانش باک |
| ۲۶۳۲ | N | مرد دنیا مفلس است و ترس‌ناک | * | هیچ او را نیست وز دزدانش باک |
| ۲۶۳۳ | Q | او برهنه آمد و عریان رود | * | وز غمِ دزدش جگر خون می‌شود |
| ۲۶۳۳ | N | او برهنه آمد و عریان رود | * | وز غم دزدش جگر خون می‌شود |
| ۲۶۳۴ | Q | وقتِ مرگش که بود صد نوحه پیش | * | خنده آید جانش را زین ترسِ خویش |
| ۲۶۳۴ | N | وقت مرگش که بود صد نوحه پیش | * | خنده آید جانش را زین ترس خویش |
| ۲۶۳۵ | Q | آن زمان داند غنی کش نیست زر | * | هم ذکی داند که بُد او بی‌هنر |
| ۲۶۳۵ | N | آن زمان داند غنی کش نیست زر | * | هم ذکی داند که بود او بی‌هنر |
| ۲۶۳۶ | Q | چون کنارِ کودکی پُر از سفال | * | کو بر آن لرزان بود چون ربِّ مال |
| ۲۶۳۶ | N | چون کنار کودکی پر از سفال | * | کاو بر آن لرزان بود چون رب مال |
| ۲۶۳۷ | Q | گر ستانی پاره‌ای گریان شود | * | پاره گر بازش دهی خندان شود |
| ۲۶۳۷ | N | گر ستانی پاره‌ای گریان شود | * | پاره گر بازش دهی خندان شود |
| ۲۶۳۸ | Q | چون نباشد طفل را دانش دثار | * | گریه و خنده‌ش ندارد اعتبار |
| ۲۶۳۸ | N | چون نباشد طفل را دانش دثار | * | گریه و خنده‌ش ندارد اعتبار |
| ۲۶۳۹ | Q | محتشم چون عاریت را مُلک دید | * | پس بر آن مالِ دُرُوغین می‌طپید |
| ۲۶۳۹ | N | محتشم چون عاریت را ملک دید | * | پس بر آن مال دروغین می‌طپید |
| ۲۶۴۰ | Q | خواب می‌بیند که او را هست مال | * | ترسد از دزدی که برْباید جوال |
| ۲۶۴۰ | N | خواب می‌بیند که او را هست مال | * | ترسد از دزدی که برباید جوال |
| ۲۶۴۱ | Q | چون ز خوابش بر جهاند گوش‌کَش | * | پس ز ترسِ خویش تَسْخر آیدش |
| ۲۶۴۱ | N | چون ز خوابش بر جهاند گوش کش | * | پس ز ترس خویش تسخر آیدش |
| ۲۶۴۲ | Q | همچنان لرزانی این عالمان | * | که بُوَدشان عقل و علمِ این جهان |
| ۲۶۴۲ | N | همچنان لرزانی این عالمان | * | که بودشان عقل و علم این جهان |
| ۲۶۴۳ | Q | از پیِ این عاقلانِ ذو فنون | * | گفت ایزد در نُبی لا یَعْلَمُونَ |
| ۲۶۴۳ | N | از پی این عاقلان ذو فنون | * | گفت ایزد در نبی لا یَعْلَمُونَ |
| ۲۶۴۴ | Q | هر یکی ترسان ز دُزدی کسی | * | خویشتن را علم پندارد بسی |
| ۲۶۴۴ | N | هر یکی ترسان ز دزدی کسی | * | خویشتن را علم پندارد بسی |
| ۲۶۴۵ | Q | گوید او که روزگارم می‌بَرند | * | خود ندارد روزگارِ سودمند |
| ۲۶۴۵ | N | گوید او که روزگارم می‌برند | * | خود ندارد روزگار سودمند |
| ۲۶۴۶ | Q | گوید از کارم بر آوردند خلق | * | غرقِ بی‌کاریست جانش تا بحلق |
| ۲۶۴۶ | N | گوید از کارم بر آوردند خلق | * | غرق بی‌کاری است جانش تا به حلق |
| ۲۶۴۷ | Q | عُور ترسان که منم دامن کشان | * | چون رهانم دامن از چنگالشان |
| ۲۶۴۷ | N | عور ترسان که منم دامن کشان | * | چون رهانم دامن از چنگالشان |
| ۲۶۴۸ | Q | صد هزاران فصل داند از علوم | * | جانِ خود را می‌نداند آن ظَلوم |
| ۲۶۴۸ | N | صد هزاران فصل داند از علوم | * | جان خود را می‌نداند آن ظلوم |
| ۲۶۴۹ | Q | داند او خاصیَّتِ هر جوهری | * | در بیانِ جوهرِ خود چون خَری |
| ۲۶۴۹ | N | داند او خاصیت هر جوهری | * | در بیان جوهر خود چون خری |
| ۲۶۵۰ | Q | که همی‌دانم یَجُوز و لا یَجُوز | * | خود ندانی تو یَجُوزی یا عَجُوز |
| ۲۶۵۰ | N | که همی‌دانم یجوز و لا یجوز | * | خود ندانی تو یجوزی یا عجوز |
| ۲۶۵۱ | Q | این روا و آن نارَوا دانی ولیک | * | تو روا یا نارَوایی بین تو نیک |
| ۲۶۵۱ | N | این روا و آن ناروا دانی و لیک | * | تو روا یا ناروایی بین تو نیک |
| ۲۶۵۲ | Q | قیمتِ هر کاله می‌دانی که چیست | * | قیمتِ خود را ندانی احمقیست |
| ۲۶۵۲ | N | قیمت هر کاله می‌دانی که چیست | * | قیمت خود را ندانی احمقی است |
| ۲۶۵۳ | Q | سعدها و نحسها دانسته‌ای | * | ننْگری سعدی تو یا ناشُسته‌ای |
| ۲۶۵۳ | N | سعدها و نحسها دانسته‌ای | * | ننگری تو سعد یا ناشسته‌ای |
| ۲۶۵۴ | Q | جان جمله علمها اینست این | * | که بدانی من کِیَم در یومِ دین |
| ۲۶۵۴ | N | جان جمله علمها این است این | * | که بدانی من کی‌ام در یوم دین |
| ۲۶۵۵ | Q | آن اُصولِ دین بدانستی ولیک | * | بنْگر اندر اصلِ خود گر هست نیک |
| ۲۶۵۵ | N | آن اصول دین بدانستی تو لیک | * | بنگر اندر اصل خود گر هست نیک |
| ۲۶۵۶ | Q | از اُصولَیْنت اُصولِ خویش به | * | که بدانی اصلِ خود ای مردِ مِه |
| ۲۶۵۶ | N | از اصولینت اصول خویش به | * | که بدانی اصل خود ای مرد مه |