block:3057
| ۱۵۱۰ | Q | علم را دو پَر گُمان را یک پَرست | * | ناقص آمد ظنْ بپرواز اَبْتَرست |
| ۱۵۱۰ | N | علم را دو پر گمان را یک پر است | * | ناقص آمد ظن به پرواز ابتر است |
| ۱۵۱۱ | Q | مرغِ یک پَر زود افتد سَرْنگون | * | باز بر پرَّد دو گامی یا فزون |
| ۱۵۱۱ | N | مرغ یک پر زود افتد سر نگون | * | باز بر پرد دو گامی یا فزون |
| ۱۵۱۲ | Q | اُفت و خیزان می‌رود مرغِ گُمان | * | با یکی پَر بر اُمیدِ آشیان |
| ۱۵۱۲ | N | افت و خیزان می‌رود مرغ گمان | * | با یکی پر بر امید آشیان |
| ۱۵۱۳ | Q | چون ز ظن وا رَست علمش رو نمود | * | شد دو پَرّ آن مرغِ یک پَر پَر گشود |
| ۱۵۱۳ | N | چون ز ظن وارست علمش رو نمود | * | شد دو پر آن مرغ یک پر پر گشود |
| ۱۵۱۴ | Q | بعد از آن یَمْشِی سَوِیَّاً مستقیم | * | نه عَلَی وَجْهِهْ مُکِبَّا أَوْ سَقیم |
| ۱۵۱۴ | N | بعد از آن یمشی سویا مستقیم | * | نی علی وجهه مکبا او سقیم |
| ۱۵۱۵ | Q | با دو پَر بر می‌پرد چون جبرئیل | * | بی‌گمان و بی‌مگر بی‌قال و قیل |
| ۱۵۱۵ | N | با دو پر بر می‌پرد چون جبرئیل | * | بی‌گمان و بی‌مگر بی‌قال و قیل |
| ۱۵۱۶ | Q | گر همهٔ عالم بگویندش تُوی | * | بر رهِ یزدان و دینِ مُسْتَوی |
| ۱۵۱۶ | N | گر همه‌ی عالم بگویندش توی | * | بر ره یزدان و دین مستوی |
| ۱۵۱۷ | Q | او نگردد گرم‌تر از گفتشان | * | جانِ طاقِ او نگردد جُفتشان |
| ۱۵۱۷ | N | او نگردد گرم‌تر از گفتشان | * | جان طاق او نگردد جفتشان |
| ۱۵۱۸ | Q | ور همه گویند او را گُمرهی | * | کوه پنداری و تو برگِ کَهی |
| ۱۵۱۸ | N | ور همه گویند او را گمرهی | * | کوه پنداری و تو برگ کهی |
| ۱۵۱۹ | Q | او نَیُفْتد در گمان از طَعْنشان | * | او نگردد دردمند از ظَعْنشان |
| ۱۵۱۹ | N | او نیفتد در گمان از طعنشان | * | او نگردد دردمند از ظعنشان |
| ۱۵۲۰ | Q | بلک گر دریا و کوه آید بگفت | * | گویدش با گُمرهی گشتی تو جُفت |
| ۱۵۲۰ | N | بلکه گر دریا و کوه آید به گفت | * | گویدش با گمرهی گشتی تو جفت |
| ۱۵۲۱ | Q | هیچ یک ذرَّه نیفتد در خیال | * | یا به طعنِ طاعنان رنجورحال |
| ۱۵۲۱ | N | هیچ یک ذره نیفتد در خیال | * | یا به طعن طاعنان رنجور حال |