block:3017
| ۵۶۷ | Q | همچو مجنون کو سگی را می‌نواخت | * | بوسه‌اش می‌داد و پیشش می‌گداخت |
| ۵۶۷ | N | همچو مجنون کاو سگی را می‌نواخت | * | بوسه‌اش می‌داد و پیشش می‌گداخت |
| ۵۶۸ | Q | گِرْدِ او می‌گشت خاضع در طواف | * | هم جُلابِ شکَّرش می‌داد صاف |
| ۵۶۸ | N | گرد او می‌گشت خاضع در طواف | * | هم جلاب شکرش می‌داد صاف |
| ۵۶۹ | Q | بو ٱلفُضولی گفت ای مجنونِ خام | * | این چه شَیْدست این که می‌آری مُدام |
| ۵۶۹ | N | بو الفضولی گفت ای مجنون خام | * | این چه شید است این که می‌آری مدام |
| ۵۷۰ | Q | پوزِ سگ دایم پلیدی می‌خورد | * | مَقْعَدِ خود را به لب می‌اُسترد |
| ۵۷۰ | N | پوز سگ دایم پلیدی می‌خورد | * | مقعد خود را به لب می‌استرد |
| ۵۷۱ | Q | عیبهای سگ بسی او بر شمرد | * | عیب‌دان از غیب‌دان بویی نَبُرْد |
| ۵۷۱ | N | عیبهای سگ بسی او بر شمرد | * | عیب دان از غیب دان بویی نبرد |
| ۵۷۲ | Q | گفت مجنون تو همه نقشی و تن | * | اندر آ و بنْگرش از چشمِ من |
| ۵۷۲ | N | گفت مجنون تو همه نقشی و تن | * | اندر آ و بنگرش از چشم من |
| ۵۷۳ | Q | کین طلسْمِ بستهٔ مَوْلیست این | * | پاسبانِ کوچهٔ لَیلْیست این |
| ۵۷۳ | N | کاین طلسم بسته مولی است این | * | پاسبان کوچه‌ی لیلی است این |
| ۵۷۴ | Q | همنشین بین و دل و جان و شناخت | * | کو کجا بگْزید و مَسْکَن‌گاه ساخت |
| ۵۷۴ | N | همتش بین و دل و جان و شناخت | * | کاو کجا بگزید و مسکن گاه ساخت |
| ۵۷۵ | Q | او سگِ فَرُّخ‌رُخِ کهفِ منست | * | بلک او هم‌درد و هم‌لَهْفِ منست |
| ۵۷۵ | N | او سگ فرخ رخ کهف من است | * | بلکه او هم درد و هم لهف من است |
| ۵۷۶ | Q | آن سگی که باشد اندر کویِ او | * | من بشیران کَی دهم یک موی او |
| ۵۷۶ | N | آن سگی که باشد اندر کوی او | * | من به شیران کی دهم یک موی او |
| ۵۷۷ | Q | ای که شیران مر سگانش را غلام | * | گفت اِمکان نیست خامُش و ٱلسَّلام |
| ۵۷۷ | N | ای که شیران مر سگانش را غلام | * | گفت امکان نیست خامش و السلام |
| ۵۷۸ | Q | گر ز صورت بگْذرید ای دوستان | * | جَنّتست و گُلستان در گُلستان |
| ۵۷۸ | N | گر ز صورت بگذرید ای دوستان | * | جنت است و گلستان در گلستان |
| ۵۷۹ | Q | صورتِ خود چون شکستی سوختی | * | صورتِ کُل را شکست آموختی |
| ۵۷۹ | N | صورت خود چون شکستی سوختی | * | صورت کل را شکست آموختی |
| ۵۸۰ | Q | بعد از آن هر صورتی را بشْکنی | * | همچو حَیْدَر بابِ خَیْبَر بر کَنی |
| ۵۸۰ | N | بعد از آن هر صورتی را بشکنی | * | همچو حیدر باب خیبر بر کنی |
| ۵۸۱ | Q | سُغْبهٔ صورت شد آن خواجهٔ سلیم | * | که به ده می‌شد به گفتاری سقیم |
| ۵۸۱ | N | سغبه‌ی صورت شد آن خواجه‌ی سلیم | * | که بدِه می‌شد بگفتاری سقیم |
| ۵۸۲ | Q | سوی دامِ آن تملّق شادمان | * | همچو مرغی سوی دانهٔ امتحان |
| ۵۸۲ | N | سوی دام آن تملق شادمان | * | همچو مرغی سوی دانه‌ی امتحان |
| ۵۸۳ | Q | از کرم دانست مرغ آن دانه را | * | غایتِ حرص است نه جود آن عطا |
| ۵۸۳ | N | از کرم دانست مرغ آن دانه را | * | غایت حرص است نی جود آن عطا |
| ۵۸۴ | Q | مرغکان در طمعِ دانه شادمان | * | سوی آن تزویر پّران و دوان |
| ۵۸۴ | N | مرغکان در طمع دانه شادمان | * | سوی آن تزویر پران و دوان |
| ۵۸۵ | Q | گر ز شادی خواجه آگاهت کنم | * | ترسم ای ره‌رَو که بیگاهت کنم |
| ۵۸۵ | N | گر ز شادی خواجه آگاهت کنم | * | ترسم ای رهرو که بیگاهت کنم |
| ۵۸۶ | Q | مُخْتَصَر کردم چو آمد دِه پدید | * | خود نبود آن دِه رهِ دیگر گُزید |
| ۵۸۶ | N | مختصر کردم چو آمد ده پدید | * | خود نبود آن ده ره دیگر گزید |
| ۵۸۷ | Q | قُربِ ماهی دِه بدِه می‌تاختند | * | زانک راهِ دِه نِکو نشْناختند |
| ۵۸۷ | N | قرب ماهی ده به ده می‌تاختند | * | ز انکه راه ده نکو نشناختند |
| ۵۸۸ | Q | هرکه در ره بی‌قلاوزی رود | * | هر دو روزه راه صد‌ساله شود |
| ۵۸۸ | N | هر که در ره بی‌قلاووزی رود | * | هر دو روزه راه صد ساله شود |
| ۵۸۹ | Q | هرکه تازد سوی کعبه بی‌دلیل | * | همچو این سرگشتگان گردد ذلیل |
| ۵۸۹ | N | هر که تازد سوی کعبه بی‌دلیل | * | همچو این سر گشتگان گردد ذلیل |
| ۵۹۰ | Q | هرکه گیرد پیشهٔ بی‌اوستا | * | ریش‌خندی شد بشهر و روستا |
| ۵۹۰ | N | هر که گیرد پیشه‌ی بی‌اوستا | * | ریش‌خندی شد به شهر و روستا |
| ۵۹۱ | Q | جز که نادر باشد اندر خافِقَیْن | * | آدمی سَر بر زند بی‌والِدَیْن |
| ۵۹۱ | N | جز که نادر باشد اندر خافقین | * | آدمی سر بر زند بی‌والدین |
| ۵۹۲ | Q | مال او یابد که کسبی می‌کند | * | نادری باشد که بر گنجی زند |
| ۵۹۲ | N | مال او یابد که کسبی می‌کند | * | نادری باشد که بر گنجی زند |
| ۵۹۳ | Q | مصطفایی کُو که جسمش جان بود | * | تا که رَحْمَن عَلَّمَ ٱلْقُرْآن بود |
| ۵۹۳ | N | مصطفایی کو که جسمش جان بود | * | تا که رحمن علم القرآن بود |
| ۵۹۴ | Q | اهلِ تن را جمله عَلَّمَ بِالْقَلَمِ | * | واسطه افراشت در بذلِ کرم |
| ۵۹۴ | N | اهل تن را جمله عَلَّمَ بِالْقَلَمِ | * | واسطه افراشت در بذل کرم |
| ۵۹۵ | Q | هر حریصی هست محروم ای پسر | * | چون حریصان تک مرَو آهسته‌تر |
| ۵۹۵ | N | هر حریصی هست محروم ای پسر | * | چون حریصان تک مرو آهسته‌تر |
| ۵۹۶ | Q | اندر آن ره رنجها دیدند و تاب | * | چون عَذابِ مرغِ خاکی در عِذاب |
| ۵۹۶ | N | اندر آن ره رنجها دیدند و تاب | * | چون عذاب مرغ خاکی در عذاب |
| ۵۹۷ | Q | سیر گشته از دِه و از روستا | * | وز شَکَرریزِ چنان نااوستا |
| ۵۹۷ | N | سیر گشته از ده و از روستا | * | وز شکر ریز چنان نااوستا |