block:3014
| ۴۷۴ | Q | قصهٔ اصحابِ ضَرْوان خوانده‌ای | * | پس چرا در حیله‌جویی مانده‌ای |
| ۴۷۴ | N | قصه‌ی اصحاب ضروان خوانده‌ای | * | پس چرا در حیله جویی مانده‌ای |
| ۴۷۵ | Q | حیله می‌کردند کژدم نیشِ چند | * | که بُرند از روزی درویشِ چند |
| ۴۷۵ | N | حیله می‌کردند کژدم نیش چند | * | که برند از روزی درویش چند |
| ۴۷۶ | Q | شب همه شب می‌سگالیدند مکر | * | رُوی در رُو کرده چندین عَمْرو و بَکرْ |
| ۴۷۶ | N | شب همه شب می‌سگالیدند مکر | * | روی در رو کرده چندین عمرو و بکر |
| ۴۷۷ | Q | خُفْیه می‌گفتند سِرها آن بدان | * | تا نباید که خدا در یابد آن |
| ۴۷۷ | N | خفیه می‌گفتند سرها آن بدان | * | تا نباید که خدا در یابد آن |
| ۴۷۸ | Q | با گِل انداینده اِسْگالیده گِل | * | دستْ کاری می‌کند پنهان ز دِل |
| ۴۷۸ | N | با گل انداینده اسگالیده گل | * | دست کاری می‌کند پنهان ز دل |
| ۴۷۹ | Q | گفت أَلا یَعْلَمْ هَواکَ مَنْ خََلق | * | إِنَّ فی نَجْواکَ صِدْقًا أَمْ مَلَق |
| ۴۷۹ | N | گفت أ لا یعلم هواک من خلق | * | إن فی نجواک صدقا أم ملق |
| ۴۸۰ | Q | کَیْفَ یَغْفُلْ عَنْ ظَعینٍ قَدْ غَدا | * | مَنْ یُعایِنْ أَیْنَ مَثْواهُ غدَا |
| ۴۸۰ | N | کیف یغفل عن ظعین قد غدا | * | من یعاین این مثواه غدا |
| ۴۸۱ | Q | أَیْنَما قَدْ هَبَطا أَوْ صَعِدَا | * | قَدْ تَوَلَّاهُ وَ أَحْصَی عَدَدَا |
| ۴۸۱ | N | أینما قد هبطا أو صعدا | * | قد تولاه و احصی عددا |
| ۴۸۲ | Q | گوش را اکنون ز غفلت پاک کن | * | استماعِ هجرِ آن غمناک کن |
| ۴۸۲ | N | گوش را اکنون ز غفلت پاک کن | * | استماع هجر آن غمناک کن |
| ۴۸۳ | Q | آن زکاتی دان که غمگین را دهی | * | گوش را چون پیشِ دَسْتانش نهی |
| ۴۸۳ | N | آن زکاتی دان که غمگین را دهی | * | گوش را چون پیش دستانش نهی |
| ۴۸۴ | Q | بشْنوی غمهای رنجورانِ دل | * | فاقهٔ جانِ شریف از آب و گِل |
| ۴۸۴ | N | بشنوی غمهای رنجوران دل | * | فاقه‌ی جان شریف از آب و گل |
| ۴۸۵ | Q | خانهٔ پُر دود دارد پُر فَنی | * | مر وَرا بگْشا ز اِصغا رَوزنی |
| ۴۸۵ | N | خانه‌ی پر دود دارد پر فنی | * | مر و را بگشا ز اصغا روزنی |
| ۴۸۶ | Q | گوشِ تو او را چو راهِ دَم شود | * | دودِ تلخ از خانهٔ او کم شود |
| ۴۸۶ | N | گوش تو او را چو راه دم شود | * | دود تلخ از خانه‌ی او کم شود |
| ۴۸۷ | Q | غمگساری کن تو با ما ای رَوی | * | گر بسوی ربِّ أَعْلَی می‌روی |
| ۴۸۷ | N | غم گساری کن تو با ما ای روی | * | گر به سوی رب اعلی می‌روی |
| ۴۸۸ | Q | این ترددّ حبس و زندانی بود | * | که بنگْذارد که جان سویی رود |
| ۴۸۸ | N | این تردد حبس و زندانی بود | * | که بنگذارد که جان سویی رود |
| ۴۸۹ | Q | این بدین سو آن بدان سو می‌کَشَد | * | هر یکی گویا منم راه رَشَد |
| ۴۸۹ | N | این بدین سو آن بدان سو می‌کشد | * | هر یکی گویا منم راه رشد |
| ۴۹۰ | Q | این تردُّد عَقْبهٔ راهِ حقست | * | ای خُنُک آن را که پایش مُطْلَقست |
| ۴۹۰ | N | این تردد عقبه‌ی راه حق است | * | ای خنک آن را که پایش مطلق است |
| ۴۹۱ | Q | بی‌تردُّد می‌رود در راهِ راست | * | ره نمی‌دانی بجُو گامش کجاست |
| ۴۹۱ | N | بی‌تردد می‌رود در راه راست | * | ره نمی‌دانی بجو گامش کجاست |
| ۴۹۲ | Q | گامِ آهو را بگیر و رَو مُعاف | * | تا رسی از گامِ آهو تا بناف |
| ۴۹۲ | N | گام آهو را بگیر و رو معاف | * | تا رسی از گام آهو تا به ناف |
| ۴۹۳ | Q | زین رَوِش بر اوجِ اَنْوَر می‌روی | * | ای برادر گر بر آذَر می‌روی |
| ۴۹۳ | N | زین روش بر اوج انور می‌روی | * | ای برادر گر بر آذر می‌روی |
| ۴۹۴ | Q | نه ز دریا ترس و نه از موج و کف | * | چون شنیدی تو خطابِ لا تَخَفْ |
| ۴۹۴ | N | نی ز دریا ترس و نی از موج و کف | * | چون شنیدی تو خطاب لا تَخَفْ |
| ۴۹۵ | Q | لا تَخَفْ دان چونکه خوفت داد حق | * | نان فرستد چون فرستادت طبق |
| ۴۹۵ | N | لا تَخَفْ دان چون که خوفت داد حق | * | نان فرستد چون فرستادت طبق |
| ۴۹۶ | Q | خوف آن کس راست کو را خَوْف نیست | * | غصهٔ آن کس را کش اینجا طوف نیست |
| ۴۹۶ | N | خوف آن کس راست کاو را خوف نیست | * | غصه‌ی آن کس را کش اینجا طوف نیست |