block:3010
| ۲۹۸ | Q | صومعهٔ عیسیست خوانِ اهلِ دل | * | هان و هان ای مبتلا این دَر مهِل |
| ۲۹۸ | N | صومعه‌ی عیساست خوان اهل دل | * | هان و هان ای مبتلا این در مهل |
| ۲۹۹ | Q | جمع گشتندی ز هر اطراف خَلق | * | از ضریر و لنگ و شلّ و اهلِ دَلق |
| ۲۹۹ | N | جمع گشتندی ز هر اطراف خلق | * | از ضریر و لنگ و شل و اهل دلق |
| ۳۰۰ | Q | بر درِ آن صومعه عیسی صَباح | * | تا بدَم اوشان رهاند از جُناح |
| ۳۰۰ | N | بر در آن صومعه عیسی صباح | * | تا به دم اوشان رهاند از جناح |
| ۳۰۱ | Q | او چو فارغ گشتی از اورادِ خویش | * | چاشتگه بیرون شدی آن خوب کیش |
| ۳۰۱ | N | او چو فارغ گشتی از اوراد خویش | * | چاشتگه بیرون شدی آن خوب کیش |
| ۳۰۲ | Q | جَوْق جَوْقی مبتلا دیدی نزار | * | شِسْته بر دَر در امید و انتظار |
| ۳۰۲ | N | جوق جوقی مبتلا دیدی نزار | * | شسته بر در در امید و انتظار |
| ۳۰۳ | Q | گفتی ای اصحابِ آفت از خدا | * | حاجتِ این جملگانتان شد روا |
| ۳۰۳ | N | گفتی ای اصحاب آفت از خدا | * | حاجت این جملگانتان شد روا |
| ۳۰۴ | Q | هین روان گردید بی‌رنج و عنا | * | سوی غفّاری و اکرامِ خدا |
| ۳۰۴ | N | هین روان گردید بی‌رنج و عنا | * | سوی غفاری و اکرام خدا |
| ۳۰۵ | Q | جملگان چون اشترانِ بسته پای | * | که گشایی زانوی ایشان برای |
| ۳۰۵ | N | جملگان چون اشتران بسته پای | * | که گشایی زانوی ایشان به رای |
| ۳۰۶ | Q | خوش دوان و شادمانه سوی خان | * | از دعای او شدندی پا دوان |
| ۳۰۶ | N | خوش دوان و شادمان سوی خان | * | از دعای او شدندی پا دوان |
| ۳۰۷ | Q | آزمودی تو بسی آفاتِ خویش | * | یافتی صحَّت ازین شاهانِ کیش |
| ۳۰۷ | N | آزمودی تو بسی آفات خویش | * | یافتی صحت از این شاهان کیش |
| ۳۰۸ | Q | چند آن لنگی تو رَهْوار شد | * | چند جانت بی‌غم و آزار شد |
| ۳۰۸ | N | چند آن لنگی تو رهوار شد | * | چند جانت بی‌غم و آزار شد |
| ۳۰۹ | Q | ای مغفَّل رشته‌ای بر پای بند | * | تا ز خود هم گُم نگردی ای لَوَند |
| ۳۰۹ | N | ای مغفل رشته‌ای بر پای بند | * | تا ز خود هم گم نگردی ای لوند |
| ۳۱۰ | Q | ناسپاسی و فراموشی تو | * | یاد ناورْد آن عسل نوشی تو |
| ۳۱۰ | N | ناسپاسی و فراموشی تو | * | یاد ناورد آن عسل نوشی تو |
| ۳۱۱ | Q | لاجرم آن راه بر تو بسته شد | * | چون دلِ اهلِ دل از تو خسته شد |
| ۳۱۱ | N | لاجرم آن راه بر تو بسته شد | * | چون دل اهل دل از تو خسته شد |
| ۳۱۲ | Q | زودشان دریاب و استغفار کن | * | همچو ابری گریه‌های زار کن |
| ۳۱۲ | N | زودشان دریاب و استغفار کن | * | همچو ابری گریه‌های زار کن |
| ۳۱۳ | Q | تا گلستانشان سوی تو بشْکفد | * | میوه‌های پخته بر خود وا کَفَد |
| ۳۱۳ | N | تا گلستانشان سوی تو بشکفد | * | میوه‌های پخته بر خود واکفد |
| ۳۱۴ | Q | هم بر آن در گَرْد کم از سگ مباش | * | با سگِ کهف ار شدستی خواجه‌تاش |
| ۳۱۴ | N | هم بر آن در گرد کم از سگ مباش | * | با سگ کهف ار شده‌ستی خواجه‌تاش |
| ۳۱۵ | Q | چون سگان هم مر سگان را ناصحند | * | کی دل اندر خانهٔ اوَّل ببند |
| ۳۱۵ | N | چون سگان هم مر سگان را ناصحند | * | که دل اندر خانه‌ی اول ببند |
| ۳۱۶ | Q | آن درِ اوّل که خوردی استخوان | * | سخت گیر و حق گزار آن را ممان |
| ۳۱۶ | N | آن در اول که خوردی استخوان | * | سخت گیر و حق گزار آن را ممان |
| ۳۱۷ | Q | می‌گزندش تا ز ادب آنجا رود | * | وز مُقامِ اوَّلین مُفْلِح شود |
| ۳۱۷ | N | می‌گزندش کز ادب آن جا رود | * | وز مقام اولین مفلح شود |
| ۳۱۸ | Q | می‌گزندش کای سگِ طاغی بَرو | * | با ولی نعمتت یاغی مشَوْ |
| ۳۱۸ | N | می‌گزندش کای سگ طاغی برو | * | با ولی نعمتت یاغی مشو |
| ۳۱۹ | Q | بر همان دَر همچو حلقه بسته باش | * | پاسبان و چابک و برجَسته باش |
| ۳۱۹ | N | بر همان در همچو حلقه بسته باش | * | پاسبان و چابک و برجسته باش |
| ۳۲۰ | Q | صورتِ نقضِ وفای ما مباش | * | بی‌وفایی را مکن بیهوده فاش |
| ۳۲۰ | N | صورت نقض وفای ما مباش | * | بی‌وفایی را مکن بیهوده فاش |
| ۳۲۱ | Q | مر سگان را چون وفا آمد شعار | * | رَو سگان را ننگ و بَدْنامی میار |
| ۳۲۱ | N | مر سگان را چون وفا آمد شعار | * | رو سگان را ننگ و بد نامی میار |
| ۳۲۲ | Q | بی‌وفایی چون سگان را عار بود | * | بی‌وفایی چون روا داری نمود |
| ۳۲۲ | N | بی‌وفایی چون سگان را عار بود | * | بی‌وفایی چون روا داری نمود |
| ۳۲۳ | Q | حق تعالی فخر آورد از وفا | * | گفت مَنْ أَوْفَی بِعَهْدٍ غَیْرَنا |
| ۳۲۳ | N | حق تعالی فخر آورد از وفا | * | گفت من اوفی بعهد غیرنا |
| ۳۲۴ | Q | بی‌وفایی دان وفا با رَدِّ حق | * | بر حقوقِ حق ندارد کس سَبَق |
| ۳۲۴ | N | بی‌وفایی دان وفا با رد حق | * | بر حقوق حق ندارد کس سبق |
| ۳۲۵ | Q | حقِّ مادر بعد از آن شد کان کریم | * | کرد او را از جَنینِ تو غریم |
| ۳۲۵ | N | حق مادر بعد از آن شد کان کریم | * | کرد او را از جنین تو غریم |
| ۳۲۶ | Q | صورتی کردت درونِ جسمِ او | * | داد در حَمْلش وَرا آرام و خُو |
| ۳۲۶ | N | صورتی کردت درون جسم او | * | داد در حملش و را آرام و خو |
| ۳۲۷ | Q | همچو جُزْوِ متَّصل دید او ترا | * | متّصِل را کرد تدبیرش جُدا |
| ۳۲۷ | N | همچو جزو متصل دید او ترا | * | متصل را کرد تدبیرش جدا |
| ۳۲۸ | Q | حق هزاران صنعت و فن ساختست | * | تا که مادر بر تو مِهْر انداختست |
| ۳۲۸ | N | حق هزاران صنعت و فن ساخته ست | * | تا که مادر بر تو مهر انداخته ست |
| ۳۲۹ | Q | پس حقِ حق سابق از مادر بود | * | هر که آن حق را نداند خَر بود |
| ۳۲۹ | N | پس حق حق سابق از مادر بود | * | هر که آن حق را نداند خر بود |
| ۳۳۰ | Q | آنک مادر آفرید و ضَرَع و شیر | * | با پدر کردش قرین آن خود مگیر |
| ۳۳۰ | N | آن که مادر آفرید و ضرع و شیر | * | با پدر کردش قرین آن خود مگیر |
| ۳۳۱ | Q | ای خداوند قدیم احسانِ تو | * | آنک دانم و آنک نه هم آنِ تو |
| ۳۳۱ | N | ای خداوند قدیم احسان تو | * | آن که دانم و آن که نه هم آن تو |
| ۳۳۲ | Q | تو بفرمودی که حق را یاد کن | * | زانک حقِّ من نمی‌گردد کهن |
| ۳۳۲ | N | تو بفرمودی که حق را یاد کن | * | ز انکه حق من نمی‌گردد کهن |
| ۳۳۳ | Q | یاد کن لطفی که کردم آن صَبُوح | * | با شما از حفظ در کشتی نوح |
| ۳۳۳ | N | یاد کن لطفی که کردم آن صبوح | * | با شما از حفظ در کشتی نوح |
| ۳۳۴ | Q | پیله بابایانتان را آن زمان | * | دادم از طوفان و از موجش امان |
| ۳۳۴ | N | پیله بابایانتان را آن زمان | * | دادم از طوفان و از موجش امان |
| ۳۳۵ | Q | آبِ آتش خُو زمین بگْرفته بود | * | موجِ او مر اوجِ کُه را می‌ربود |
| ۳۳۵ | N | آب آتش خو زمین بگرفته بود | * | موج او مر اوج که را می‌ربود |
| ۳۳۶ | Q | حفظ کردم من نکردم ردّتان | * | در وجودِ جَدِّ جَدِّ جَدّتان |
| ۳۳۶ | N | حفظ کردم من نکردم ردتان | * | در وجود جد جد جدتان |
| ۳۳۷ | Q | چون شدی سَر پُشتِ پایت چون زنم | * | کارگاهِ خویش ضایع چون کنم |
| ۳۳۷ | N | چون شدی سر پشت پایت چون زنم | * | کارگاه خویش ضایع چون کنم |
| ۳۳۸ | Q | چون فدای بی‌وفایان می‌شوی | * | از گمانِ بَد بدان سو می‌روی |
| ۳۳۸ | N | چون فدای بی‌وفایان می‌شوی | * | از گمان بد بدان سو می‌روی |
| ۳۳۹ | Q | من ز سهو و بی‌وفاییها بَری | * | سوی من آیی گمانِ بَد بَری |
| ۳۳۹ | N | من ز سهو و بی‌وفاییها بری | * | سوی من آیی گمان بد بری |
| ۳۴۰ | Q | این گمانِ بَد بر آنجا بَر که تو | * | می‌شوی در پیشِ همچون خود دو تو |
| ۳۴۰ | N | این گمان بد بر آن جا بر که تو | * | می‌شوی در پیش همچون خود دو تو |
| ۳۴۱ | Q | بس گرفتی یار و همراهانِ زفت | * | گر ترا پرسم که کُو گویی که رفت |
| ۳۴۱ | N | بس گرفتی یار و همراهان زفت | * | گر ترا پرسم که کو گویی که رفت |
| ۳۴۲ | Q | یارِ نیکت رفت بر چرخِ بَرین | * | یارِ فِسقت رفت در قعرِ زمین |
| ۳۴۲ | N | یار نیکت رفت بر چرخ برین | * | یار فسقت رفت در قعر زمین |
| ۳۴۳ | Q | تو بماندی در میانه آنچنان | * | بی‌مدد چون آتشی از کاروان |
| ۳۴۳ | N | تو بماندی در میانه آن چنان | * | بی‌مدد چون آتشی از کاروان |
| ۳۴۴ | Q | دامنِ او گیر ای یارِ دلیر | * | کو مُنزَّه باشد از بالا و زیر |
| ۳۴۴ | N | دامن او گیر ای یار دلیر | * | کاو منزه باشد از بالا و زیر |
| ۳۴۵ | Q | نه چو عیسی سوی گردون بر شود | * | نه چو قارون در زمین اندر رود |
| ۳۴۵ | N | نی چو عیسی سوی گردون بر شود | * | نی چو قارون در زمین اندر رود |
| ۳۴۶ | Q | با تو باشد در مکان و بی‌مکان | * | چون بمانی از سَرا و از دکان |
| ۳۴۶ | N | با تو باشد در مکان و بی‌مکان | * | چون بمانی از سرا و از دکان |
| ۳۴۷ | Q | او بر آرد از کدورتها صفا | * | مر جفاهای ترا گیرد وفا |
| ۳۴۷ | N | او بر آرد از کدورتها صفا | * | مر جفاهای ترا گیرد وفا |
| ۳۴۸ | Q | چون جفا آری فرستد گوشمال | * | تا ز نُقْصان وا رَوی سوی کمال |
| ۳۴۸ | N | چون جفا آری فرستد گوشمال | * | تا ز نقصان واروی سوی کمال |
| ۳۴۹ | Q | چون تو وِرْدی ترک کردی در رَوش | * | بر تو قبضی آید از رنج و تَبِش |
| ۳۴۹ | N | چون تو وردی ترک کردی در روش | * | بر تو قبضی آید از رنج و تبش |
| ۳۵۰ | Q | آن ادب کردن بود یعنی مکن | * | هیچ تحویلی از آن عهدِ کَهُن |
| ۳۵۰ | N | آن ادب کردن بود یعنی مکن | * | هیچ تحویلی از آن عهد کهن |
| ۳۵۱ | Q | پیش از آن کین قبض زنجیری شود | * | این که دلگیریست پاگیری شود |
| ۳۵۱ | N | پیش از آن کاین قبض زنجیری شود | * | این که دل گیری است پا گیری شود |
| ۳۵۲ | Q | رنجِ معقولت شود محسوس و فاش | * | تا نگیری این اشارت را بلاش |
| ۳۵۲ | N | رنج معقولت شود محسوس و فاش | * | تا نگیری این اشارت را به لاش |
| ۳۵۳ | Q | در معاصی قبضها دلگیر شد | * | قبضها بعد از اجل زنجیر شد |
| ۳۵۳ | N | در معاصی قبضها دلگیر شد | * | قبضها بعد از اجل زنجیر شد |
| ۳۵۴ | Q | نُعْطِ مَنْ أَعْرَضْ هُنَا عَنْ ذِکْرِنا | * | عِیشةً ضَنْکًا وَ نَجْزِی بِالْعَمَی |
| ۳۵۴ | N | نعط من أعرض هنا عن ذکرنا | * | عیشه ضنکا و نجزی بالعمی |
| ۳۵۵ | Q | دزد چون مالِ کسان را می‌بَرَد | * | قبض و دلتنگی دلش را می‌خَلَد |
| ۳۵۵ | N | دزد چون مال کسان را می‌برد | * | قبض و دل تنگی دلش را می‌خلد |
| ۳۵۶ | Q | او همی‌گوید عجب این قبض چیست | * | قبضِ آن مظلوم کز شَرَّت گریست |
| ۳۵۶ | N | او همی‌گوید عجب این قبض چیست | * | قبض آن مظلوم کز شرت گریست |
| ۳۵۷ | Q | چون بدین قبض التفاتی کم کند | * | بادِ اصرار آتشش را دَم کند |
| ۳۵۷ | N | چون بدین قبض التفاتی کم کند | * | باد اصرار آتشش را دم کند |
| ۳۵۸ | Q | قبضِ دل قبضِ عَوان شد لاجرم | * | گشت محسوس آن معانی زد عَلَم |
| ۳۵۸ | N | قبض دل قبض عوان شد لاجرم | * | گشت محسوس آن معانی زد علم |
| ۳۵۹ | Q | غصّه‌ها زندان شُدست و چارْمیخ | * | غُصّه بیخست و برُوید شاخ بیخ |
| ۳۵۹ | N | غصه‌ها زندان شده‌ست و چار میخ | * | غصه بیخ است و بروید شاخ بیخ |
| ۳۶۰ | Q | بیخ پنهان بود هم شد آشکار | * | قبض و بسطِ اندرون بیخی شمار |
| ۳۶۰ | N | بیخ پنهان بود هم شد آشکار | * | قبض و بسط اندرون بیخی شمار |
| ۳۶۱ | Q | چونک بیخِ بَد بود زودش بزن | * | تا نرُوید زشت خاری در چمن |
| ۳۶۱ | N | چون که بیخ بد بود زودش بزن | * | تا نروید زشت خاری در چمن |
| ۳۶۲ | Q | قبض دیدی چارهٔ آن قبض کن | * | زانک سَرها جمله می‌رُوید ز بُن |
| ۳۶۲ | N | قبض دیدی چاره‌ی آن قبض کن | * | ز انکه سرها جمله می‌روید ز بن |
| ۳۶۳ | Q | بسط دیدی بسطِ خود را آب ده | * | چون بر آید میوه با اصحاب دِه |
| ۳۶۳ | N | بسط دیدی بسط خود را آب ده | * | چون بر آید میوه با اصحاب ده |