vol.3

block:3226

title of 3226
۴۶۹۴	N	گفت ای عنقای حق جان را مطاف	*	شکر که باز آمدی ز آن کوه قاف
۴۶۹۵	N	ای سرافیل قیامت گاه عشق	*	ای تو عشق عشق و ای دل خواه عشق
۴۶۹۶	N	اولین خلعت که خواهی دادنم	*	گوش خواهم که نهی بر روزنم
۴۶۹۷	N	گر چه می‌دانی به صفوت حال من	*	بنده پرور گوش کن اقوال من
۴۶۹۸	N	صد هزاران بار ای صدر فرید	*	ز آرزوی گوش تو هوشم پرید
۴۶۹۹	N	آن سمیعی تو و آن اصغای تو	*	و آن تبسمهای جان افزای تو
۴۷۰۰	N	آن نیوشیدن کم و بیش مرا	*	عشوه‌ی جان بد اندیش مرا
۴۷۰۱	N	قلبهای من که آن معلوم تست	*	بس پذیرفتی تو چون نقد درست
۴۷۰۲	N	بهر گستاخی شوخ غره‌ای	*	حلمها در پیش حلمت ذره‌ای
۴۷۰۳	N	اولا بشنو که چون ماندم ز شست	*	اول و آخر ز پیش من بجست
۴۷۰۴	N	ثانیا بشنو تو ای صدر ودود	*	که بسی جستم ترا ثانی نبود
۴۷۰۵	N	ثالثا تا از تو بیرون رفته‌ام	*	گوییا ثالث ثلاثه گفته‌ام
۴۷۰۶	N	رابعا چون سوخت ما را مزرعه	*	می‌ندانم خامسه از رابعه
۴۷۰۷	N	هر کجا یابی تو خون بر خاکها	*	پی بری باشد یقین از چشم ما
۴۷۰۸	N	گفت من رعد است و این بانگ و حنین	*	ز ابر خواهد تا ببارد بر زمین
۴۷۰۹	N	من میان گفت و گریه می‌تنم	*	یا بگریم یا بگویم چون کنم
۴۷۱۰	N	گر بگویم فوت می‌گردد بکا	*	ور بگریم چون کنم شکر و ثنا
۴۷۱۱	N	می‌فتد از دیده خون دل شها	*	بین چه افتاده ست از دیده مرا
۴۷۱۲	N	این بگفت و گریه در شد آن نحیف	*	که بر او بگریست هم دون هم شریف
۴۷۱۳	N	از دلش چندان بر آمد های و هوی	*	حلقه کرد اهل بخارا گرد اوی
۴۷۱۴	N	خیره گویان خیره گریان خیره خند	*	مرد و زن خرد و کلان حیران شدند
۴۷۱۵	N	شهر هم هم رنگ او شد اشک ریز	*	مرد و زن درهم شده چون رستخیز
۴۷۱۶	N	آسمان می‌گفت آن دم با زمین	*	گر قیامت را ندیدستی ببین
۴۷۱۷	N	عقل حیران که چه عشق است و چه حال	*	تا فراق او عجبتر یا وصال
۴۷۱۸	N	چرخ بر خوانده قیامت نامه را	*	تا مجره بر دریده جامه را
۴۷۱۹	N	با دو عالم عشق را بیگانگی	*	اندر او هفتاد و دو دیوانگی
۴۷۲۰	N	سخت پنهان است و پیدا حیرتش	*	جان سلطانان جان در حسرتش
۴۷۲۱	N	غیر هفتاد و دو ملت کیش او	*	تخت شاهان تخته بندی پیش او
۴۷۲۲	N	مطرب عشق این زند وقت سماع	*	بندگی بند و خداوندی صداع
۴۷۲۳	N	پس چه باشد عشق دریای عدم	*	در شکسته عقل را آن جا قدم
۴۷۲۴	N	بندگی و سلطنت معلوم شد	*	زین دو پرده عاشقی مکتوم شد
۴۷۲۵	N	کاشکی هستی زبانی داشتی	*	تا ز هستان پرده‌ها برداشتی
۴۷۲۶	N	هر چه گویی ای دم هستی از آن	*	پرده‌ی دیگر بر او بستی بدان
۴۷۲۷	N	آفت ادراک آن قال است و حال	*	خون به خون شستن محال است و محال
۴۷۲۸	N	من چو با سوداییانش محرمم	*	روز و شب اندر قفس در می‌دمم
۴۷۲۹	N	سخت مست و بی‌خود و آشفته‌ای	*	دوش ای جان بر چه پهلو خفته‌ای
۴۷۳۰	N	هان و هان هش دار بر ناری دمی	*	اولا برجه طلب کن محرمی
۴۷۳۱	N	عاشق و مستی و بگشاده زبان	*	اللَّه الله اشتری بر ناودان
۴۷۳۲	N	چون ز راز و ناز او گوید زبان	*	یا جمیل الستر خواند آسمان
۴۷۳۳	N	ستر چه در پشم و پنبه آذر است	*	تا همی‌پوشیش او پیداتر است
۴۷۳۴	N	چون بکوشم تا سرش پنهان کنم	*	سر بر آرد چون علم کاینک منم
۴۷۳۵	N	رغم انفم گیردم او هر دو گوش	*	کای مدمغ چونش می‌پوشی بپوش
۴۷۳۶	N	گویمش رو گر چه بر جوشیده‌ای	*	همچو جان پیدایی و پوشیده‌ای
۴۷۳۷	N	گوید او محبوس خنب است این تنم	*	چون می اندر بزم خنبک می‌زنم
۴۷۳۸	N	گویمش ز آن پیش که گردی گرو	*	تا نیاید آفت مستی برو
۴۷۳۹	N	گوید از جام لطیف‌آشام من	*	یار روزم تا نماز شام من
۴۷۴۰	N	چون بیاید شام و دزدد جام من	*	گویمش واده که نامد شام من
۴۷۴۱	N	ز آن عرب بنهاد نام می مدام	*	ز انکه سیری نیست می خور را مدام
۴۷۴۲	N	عشق جوشد باده‌ی تحقیق را	*	او بود ساقی نهان صدیق را
۴۷۴۳	N	چون بجویی تو به توفیق حسن	*	باده آب جان بود ابریق تن
۴۷۴۴	N	چون بیفزاید می توفیق را	*	قوت می بشکند ابریق را
۴۷۴۵	N	آب گردد ساقی و هم مست آب	*	چون مگو و الله أعلم بالصواب
۴۷۴۶	N	پرتو ساقی است کاندر شیره رفت	*	شیره بر جوشید و رقصان گشت و زفت
۴۷۴۷	N	اندر این معنی بپرس آن خیره را	*	که چنین کی دیده بودی شیره را
۴۷۴۸	N	بی‌تفکر پیش هر داننده هست	*	آن که با شوریده شوراننده هست

[Prev Block] [Next Block]