block:1164
| ۳۸۴۴ | Q | من چنان مَردم که بر خونیِ خویش | * | نوشِ لطفِ من نشد در قهر نیش |
| ۳۸۴۴ | N | من چنان مردم که بر خونی خویش | * | نوش لطف من نشد در قهر نیش |
| ۳۸۴۵ | Q | گفت پیغامبر بگوشِ چاکرم | * | کو بُرَد روزی ز گردن این سرم |
| ۳۸۴۵ | N | گفت پیغمبر به گوش چاکرم | * | کاو برد روزی ز گردن این سرم |
| ۳۸۴۶ | Q | کرد آگه آن رسول از وَحیِ دوست | * | که هلاکم عاقبت بَر دستِ اوست |
| ۳۸۴۶ | N | کرد آگه آن رسول از وحی دوست | * | که هلاکم عاقبت بر دست اوست |
| ۳۸۴۷ | Q | او همی‌گوید بکُش پیشین مرا | * | تا نیاید از من این مُنکَر خطا |
| ۳۸۴۷ | N | او همی‌گوید بکش پیشین مرا | * | تا نیاید از من این منکر خطا |
| ۳۸۴۸ | Q | من همی‌گویم چو مرگِ من ز تُست | * | با قَضا من چون توانم حیله جُست |
| ۳۸۴۸ | N | من همی‌گویم چو مرگ من ز تست | * | با قضا من چون توانم حیله جست |
| ۳۸۴۹ | Q | او همی‌افتد بپیشم کای کریم | * | مر مرا کُن از برای حق دُو نیم |
| ۳۸۴۹ | N | او همی‌افتد به پیشم کای کریم | * | مر مرا کن از برای حق دو نیم |
| ۳۸۵۰ | Q | تا نه یاید بر من این انجامِ بَد | * | تا نسوزد جانِ من بر جانِ خَود |
| ۳۸۵۰ | N | تا نیاید بر من این انجام بد | * | تا نسوزد جان من بر جان خود |
| ۳۸۵۱ | Q | من همی‌گویم برَوْ جَفَّ الْقَلَم | * | زان قلم بس سرنگون گردد عََلَم |
| ۳۸۵۱ | N | من همی‌گویم برو جف القلم | * | ز آن قلم بس سر نگون گردد علم |
| ۳۸۵۲ | Q | هیچ بُغضی نیست در جانم ز تُو | * | زانک این را من نمی‌دانم ز تو |
| ۳۸۵۲ | N | هیچ بغضی نیست در جانم ز تو | * | ز آن که این را من نمی‌دانم ز تو |
| ۳۸۵۳ | Q | آلتِ حقّی تو فاعل دستِ حق | * | چون زنم بر آلتِ حق طعن و دَق |
| ۳۸۵۳ | N | آلت حقی تو فاعل دست حق | * | چون زنم بر آلت حق طعن و دق |
| ۳۸۵۴ | Q | گفت او پس آن قصاص از بهرِ چیست | * | گفت هم از حَقّ و آن سِرِّ خفیست |
| ۳۸۵۴ | N | گفت او پس آن قصاص از بهر چیست | * | گفت هم از حق و آن سر خفی است |
| ۳۸۵۵ | Q | گر کُند بر فعلِ خود او اِعتراض | * | ز اعتراضِ خود برویاند ریاض |
| ۳۸۵۵ | N | گر کند بر فعل خود او اعتراض | * | ز اعتراض خود برویاند ریاض |
| ۳۸۵۶ | Q | اعتراض او را رَسد بر فعلِ خود | * | زانک در قَهرست و در لُطف او اَحَد |
| ۳۸۵۶ | N | اعتراض او را رسد بر فعل خود | * | ز آن که در قهر است و در لطف او احد |
| ۳۸۵۷ | Q | اندرین شهرِ حوادث میر اوست | * | در ممالک مالکِ تدبیر اوست |
| ۳۸۵۷ | N | اندر این شهر حوادث میر اوست | * | در ممالک مالک تدبیر اوست |
| ۳۸۵۸ | Q | آلتِ خود را اگر او بشکند | * | آن شکسته گشته را نیکو کند |
| ۳۸۵۸ | N | آلت خود را اگر او بشکند | * | آن شکسته گشته را نیکو کند |
| ۳۸۵۹ | Q | رمزِ نَنْسَخْ آیهً أَوْ نُنْسِهَا | * | نأتِ خیراً در عَقِب می‌دان مِها |
| ۳۸۵۹ | N | رمز ننسخ آیه او ننسها | * | نأت خیرا در عقب می‌دان مها |
| ۳۸۶۰ | Q | هر شریعت را که حق منسوخ کرد | * | او گیا بُرد و عوض آورد وَرْد |
| ۳۸۶۰ | N | هر شریعت را که حق منسوخ کرد | * | او گیا برد و عوض آورد ورد |
| ۳۸۶۱ | Q | شب کند منسوخ شُغلِ روز را | * | بین جمادیِ خِرَدْ افروز را |
| ۳۸۶۱ | N | شب کند منسوخ شغل روز را | * | بین جمادی خرد افروز را |
| ۳۸۶۲ | Q | باز شب منسوخ شد از نورِ روز | * | تا جمادی سوخت ز آن آتش‌فروز |
| ۳۸۶۲ | N | باز شب منسوخ شد از نور روز | * | تا جمادی سوخت ز آن آتش فروز |
| ۳۸۶۳ | Q | گرچه ظلمت آمد آن نوم و سُبات | * | نه درونِ ظُلمتست آبِ حیات |
| ۳۸۶۳ | N | گر چه ظلمت آمد آن نوم و سبات | * | نی درون ظلمت است آب حیات |
| ۳۸۶۴ | Q | نه در آن ظلمت خِرَدها تازه شد | * | سکتۀِ سرمایۀ آوازه شد |
| ۳۸۶۴ | N | نی در آن ظلمت خردها تازه شد | * | سکته‌ای سرمایه‌ی آوازه شد |
| ۳۸۶۵ | Q | که ز ضِدها ضِدّها آمد پدید | * | در سُوَیدا روشنایی آفرید |
| ۳۸۶۵ | N | که ز ضدها ضدها آمد پدید | * | در سویدا روشنایی آفرید |
| ۳۸۶۶ | Q | جنگِ پیغامبر مدارِ صلح شد | * | صلحِ این آخر زمان ز آن جنگ بُد |
| ۳۸۶۶ | N | جنگ پیغمبر مدار صلح شد | * | صلح این آخر زمان ز آن جنگ بد |
| ۳۸۶۷ | Q | صد هزاران سَر بُرید آن دلسِتان | * | تا امان یابد سَرِ اهلِ جهان |
| ۳۸۶۷ | N | صد هزاران سر برید آن دلستان | * | تا امان یابد سر اهل جهان |
| ۳۸۶۸ | Q | باغبان ز آن می‌بُرَد شاخِ مُضِر | * | تا بیابد نخل قامتها و بِر |
| ۳۸۶۸ | N | باغبان ز آن می‌برد شاخ مضر | * | تا بیابد نخل قامتها و بر |
| ۳۸۶۹ | Q | می‌کند از باغ دانا آن حشیش | * | تا نماید باغ و میوه خُرَّمیش |
| ۳۸۶۹ | N | می‌کند از باغ دانا آن حشیش | * | تا نماید باغ و میوه خرمیش |
| ۳۸۷۰ | Q | می‌کَنَد دندانِ بد را آن طبیب | * | تا رهد از درد و بیماری حبیب |
| ۳۸۷۰ | N | می‌کند دندان بد را آن طبیب | * | تا رهد از درد و بیماری حبیب |
| ۳۸۷۱ | Q | بس زیادتها درونِ نَقصهاست | * | مر شهیدان را حیات اندر فناست |
| ۳۸۷۱ | N | بس زیادتها درون نقصهاست | * | مر شهیدان را حیات اندر فناست |
| ۳۸۷۲ | Q | چون بُریده گشت حلقِ رزق‌خوار | * | یُرْزَقُونَ فَرِحِینَ شد گوار |
| ۳۸۷۲ | N | چون بریده گشت حلق رزق خوار | * | یرزقون فرحین شد گوار |
| ۳۸۷۳ | Q | حلقِ حیوان چون بُریده شد بعدل | * | حلقِ انسان رُست و افزون گشت فضل |
| ۳۸۷۳ | N | حلق حیوان چون بریده شد به عدل | * | حلق انسان رست و افزون گشت فضل |
| ۳۸۷۴ | Q | حلقِ انسان چون ببُرَّد هین ببین | * | تا چه زاید کن قیاسِ آن برین |
| ۳۸۷۴ | N | حلق انسان چون ببرد هین ببین | * | تا چه زاید کن قیاس آن بر این |
| ۳۸۷۵ | Q | حلقِ ثالث زاید و تیمارِ او | * | شربتِ حق باشد و انوارِ او |
| ۳۸۷۵ | N | حلق ثالث زاید و تیمار او | * | شربت حق باشد و انوار او |
| ۳۸۷۶ | Q | حلقِ بُبریده خورد شربت ولی | * | حلق از لا رَسته مُرده در بَلی |
| ۳۸۷۶ | N | حلق ببریده خورد شربت ولی | * | حلق از لا رسته مرده در بَلی |
| ۳۸۷۷ | Q | بس کن ای دون‌همّتِ کوته‌بَنان | * | تا کَیَت باشد حیاتِ جان بنان |
| ۳۸۷۷ | N | بس کن ای دون همت کوته بنان | * | تا کی‌ات باشد حیات جان به نان |
| ۳۸۷۸ | Q | زان نداری میوۀ مانندِ بید | * | کآبرو بُردی پیِ نانِ سپید |
| ۳۸۷۸ | N | ز آن نداری میوه‌ای مانند بید | * | کآبرو بردی پی نان سپید |
| ۳۸۷۹ | Q | گر ندارد صبر زین نان جانِ حس | * | کیمیا را گیر و زر گردان تو مس |
| ۳۸۷۹ | N | گر ندارد صبر زین نان جان حس | * | کیمیا را گیر و زر گردان تو مس |
| ۳۸۸۰ | Q | جامه‌شویی کرد خواهی ای فلان | * | رُو مگردان از محلّۀ گازران |
| ۳۸۸۰ | N | جامه شویی کرد خواهی ای فلان | * | رو مگردان از محله‌ی گازران |
| ۳۸۸۱ | Q | گرچه نان بشکست مر روزۀ ترا | * | در شکسته‌بند پیچ و برتر آ |
| ۳۸۸۱ | N | گر چه نان بشکست مر روزه‌ی ترا | * | در شکسته بند پیچ و برتر آ |
| ۳۸۸۲ | Q | چون شکسته‌بند آمد دستِ او | * | پس رَفُو باشد یقین اِشکستِ او |
| ۳۸۸۲ | N | چون شکسته بند آمد دست او | * | پس رفو باشد یقین اشکست او |
| ۳۸۸۳ | Q | گر تو آن را بشکنی گوید بیا | * | تو دُرُستش کن نداری دست و پا |
| ۳۸۸۳ | N | گر تو آن را بشکنی گوید بیا | * | تو درستش کن نداری دست و پا |
| ۳۸۸۴ | Q | پس شکستن حقِّ او باشد که او | * | مر شکسته گشته را داند رفو |
| ۳۸۸۴ | N | پس شکستن حق او باشد که او | * | مر شکسته گشته را داند رفو |
| ۳۸۸۵ | Q | آنک داند دوخت او داند درید | * | هر چه را بفروخت نیکوتر خرید |
| ۳۸۸۵ | N | آن که داند دوخت او داند درید | * | هر چه را بفروخت نیکوتر خرید |
| ۳۸۸۶ | Q | خانه را ویران کند زیر و زبَر | * | پس بیک ساعت کند معمورتر |
| ۳۸۸۶ | N | خانه را ویران کند زیر و زبر | * | پس به یک ساعت کند معمورتر |
| ۳۸۸۷ | Q | گر یکی سر را ببُرّد از بدن | * | صد هزاران سر برآرد در زمن |
| ۳۸۸۷ | N | گر یکی سر را ببرد از بدن | * | صد هزاران سر بر آرد در زمن |
| ۳۸۸۸ | Q | گر نفرمودی قصاصی بر جُناة | * | یا نگفتی فی القصاص آمد حیات |
| ۳۸۸۸ | N | گر نفرمودی قصاصی بر جناة | * | یا نگفتی فِی القِصاص آمد حیات |
| ۳۸۸۹ | Q | خود کرا زَهره بُدی تا او ز خود | * | بر اسیرِ حکمِ حق تیغی زند |
| ۳۸۸۹ | N | خود که را زهره بدی تا او ز خود | * | بر اسیر حکم حق تیغی زند |
| ۳۸۹۰ | Q | زانک داند هر که چشمش را گشود | * | کآن کُشنده سخرۀ تقدیر بود |
| ۳۸۹۰ | N | ز آن که داند هر که چشمش را گشود | * | کآن کشنده سخره‌ی تقدیر بود |
| ۳۸۹۱ | Q | هر کرا آن حکم بر سر آمدی | * | بر سرِ فرزند هم تیغی زدی |
| ۳۸۹۱ | N | هر که را آن حکم بر سر آمدی | * | بر سر فرزند هم تیغی زدی |
| ۳۸۹۲ | Q | رَو بترس و طعنه کم زن بر بَدان | * | پیشِ دامِ حُکمِ عجزِ خود بدان |
| ۳۸۹۲ | N | رو بترس و طعنه کم زن بر بدان | * | پیش دام حکم عجز خود بدان |