block:2097
| ۳۴۳۶ | Q | موشکی در کف مهارِ اشتری | * | در ربود و شد روان او از مِری |
| ۳۴۳۶ | N | ★موشکی در کف مهار اشتری | * | |
| ۳۴۳۷ | Q | اشتر از چُستی که با او شد روان | * | موش غرَّه شد که هستم پهلوان |
| ۳۴۳۷ | N | ★اشتر از جستی که با او شد روان | * | |
| ۳۴۳۸ | Q | بر شتر زد پَرتوِ اندیشه‌اش | * | گفت بنْمایم ترا تو باش خَوش |
| ۳۴۳۸ | N | ★بر شتر زد پرتو اندیشه‌اش | * | |
| ۳۴۳۹ | Q | تا بیامد بر لبِ جُویِ بزرگ | * | کاندرو گشتی زبون پیلِ تُرک |
| ۳۴۳۹ | N | ★تابیامد بر لب جوی بزرگ | * | |
| ۳۴۴۰ | Q | موش آنجا ایستاد و خشک گشت | * | گفت اشتر ای رفیقِ کوه و دشت |
| ۳۴۴۰ | N | ★موش آنجا ایستاد و خشک گشت | * | |
| ۳۴۴۱ | Q | اين توقّف چیست حیرانی چرا | * | پا بنه مردانه اندر جُو در آ |
| ۳۴۴۱ | N | ★اين توقف چیست حیرانی چرا | * | |
| ۳۴۴۲ | Q | تو قلاوزی و پیش‌آهنگِ من | * | در میانِ ره مباش و تن مزن |
| ۳۴۴۲ | N | ★تو قلازی و پیش‌آهنگ من | * | |
| ۳۴۴۳ | Q | گفت این آبِ شگرفست و عمیق | * | من همی‌ترسم ز غرقاب ای رفیق |
| ۳۴۴۳ | N | ★گفت این آب شگرفست و عمیق | * | |
| ۳۴۴۴ | Q | گفت اشتر تا ببینم حدِّ آب | * | پا درو بنْهاد آن اشتر شتاب |
| ۳۴۴۴ | N | ★گفت | * | |
| ۳۴۴۵ | Q | گفت تا زانوست آب ای کور موش | * | از چه حیران گشتی و رفتی ز هوش |
| ۳۴۴۵ | N | ★گفت تا زانوست آب ای کور موش | * | |
| ۳۴۴۶ | Q | گفت مورِ تُست و ما را اژدهاست | * | که ز زانو تا بزانو فَرْقهاست |
| ۳۴۴۶ | N | ★گفت مور تست و مارا اژدهاست | * | |
| ۳۴۴۷ | Q | گر ترا تا زانو است ای پُرهنر | * | مر مرا صد گز گذشت از فرقِ سَر |
| ۳۴۴۷ | N | ★گر تورا تا زانواست ای پر هسنر | * | |
| ۳۴۴۸ | Q | گفت گستاخی مکن بارِ دگر | * | تا نسوزد جسم و جانت زین شرَر |
| ۳۴۴۸ | N | ★گفت گستاخی مکن بار دگر | * | |
| ۳۴۴۹ | Q | تو مِری با مثلِ خود موشان بکُن | * | با شتر مر موش را نبْود سخُن |
| ۳۴۴۹ | N | ★تو مری با مثل خود موشان بکن | * | |
| ۳۴۵۰ | Q | گفت توبه کردم از بهرِ خدا | * | بگْذران زین آبِ مُهلک مر مرا |
| ۳۴۵۰ | N | ★گفت توبه کردم از بهر خدا | * | |
| ۳۴۵۱ | Q | رحم آمد مر شتر را گفت هین | * | بر جه و بر کودبانِ من نشین |
| ۳۴۵۱ | N | ★رحم آمد مر شتر را گفت هین | * | |
| ۳۴۵۲ | Q | این گذشتن شد مسلَّم مر مرا | * | بگْذرانم صد هزاران چون ترا |
| ۳۴۵۲ | N | ★این گذشتن شد مسلم مر مرا | * | |
| ۳۴۵۳ | Q | چون پَیَمبر نیستی پس رَوْ براه | * | تا رسی از چاه روزی سوی جاه |
| ۳۴۵۳ | N | ★چون پیمبر نیستی پس رو به راه | * | |
| ۳۴۵۴ | Q | تو رعیَّت باش چون سلطان نه‌ای | * | خود مران چون مردِ کشتیبان نه‌ای |
| ۳۴۵۴ | N | ★تو رعیّت باش چون سلطان نه‌ای | * | |
| ۳۴۵۵ | Q | چون نه‌ای کامل دکان تنها مگیر | * | دست‌خوش می‌باش تا گردی خمیر |
| ۳۴۵۵ | N | ★چون نه‌ای کامل دکان تنها مگیر | * | |
| ۳۴۵۶ | Q | أَنْصِتُوا را گوش کن خاموش باش | * | چون زبانِ حق نگشتی گوش باش |
| ۳۴۵۶ | N | ★انصتوا را گوش کن خاموش باش | * | |
| ۳۴۵۷ | Q | ور بگویی شکلِ اسْتفسار گو | * | با شهنشاهان تو مسکین‌وار گو |
| ۳۴۵۷ | N | ★ور بگویی شکل اسْتفسار گو | * | |
| ۳۴۵۸ | Q | ابتدای کبر و کین از شهوتست | * | راسخی شَهْوتت از عادتست |
| ۳۴۵۸ | N | ★ابستدای کبر و کین از شهوتست | * | |
| ۳۴۵۹ | Q | چون ز عادت گشت مُحْکَم خویِ بّد | * | خشم آید بر کسی کت وا کَشَد |
| ۳۴۵۹ | N | ★چون ز عادت گشت مُخکُم خوی بّد | * | |
| ۳۴۶۰ | Q | چونک تو گِل‌خوار گشتی هرکه او | * | وا کشد از گِل ترا باشد عدو |
| ۳۴۶۰ | N | ★چونکه تو گل‌خوار گتی هرکه او | * | |
| ۳۴۶۱ | Q | بُت پرستان چونک گرد بت تنند | * | مانعانِ راهِ خود را دشمن‌اند |
| ۳۴۶۱ | N | ★بت پرستان چونکه خو با بت کنند | * | |
| ۳۴۶۲ | Q | چونک کرد ابلیس خُو با سَروَری | * | دید آدم را حقیر او از خری |
| ۳۴۶۲ | N | ★چونکه کرد ابلیس خو باسروری | * | |
| ۳۴۶۳ | Q | که به از من سَروّری دیگر بود | * | تا که او مسجودِ چون من کس شود |
| ۳۴۶۳ | N | ★که به از من سَروّری دیگر بود | * | |
| ۳۴۶۴ | Q | سروری زهرست جُز آن روح را | * | کو بود تریاق‌لانی ز اِبتدا |
| ۳۴۶۴ | N | ★سروری زمرست جُز آن روح را | * | |
| ۳۴۶۵ | Q | کوه اگر پُر مار شد باکی مّدار | * | کو بود اندر درون تریاق‌زار |
| ۳۴۶۵ | N | ★کوه اگر پر مار شد باکی مّدار | * | |
| ۳۴۶۶ | Q | سروری چون شد دماغت را ندیم | * | هرکه بشْکستَت شود خصمِ قدیم |
| ۳۴۶۶ | N | ★سروری چون شد دماغت را ندیم | * | |
| ۳۴۶۷ | Q | چون خلافِ خوی تو گوید کسی | * | کینه‌ها خیزد ترا با او بسی |
| ۳۴۶۷ | N | ★چون خلاف خوی تو گوید کسی | * | |
| ۳۴۶۸ | Q | که مرا از خویِ من بر می‌کَند | * | خویش رل بر من چو سرور می‌کُند |
| ۳۴۶۸ | N | ★که مرا از خنوی مین بر می‌کند | * | |
| ۳۴۶۹ | Q | چون نباشد خویِ بَد سرکش درو | * | کَیْ فروزد از خلاف آتش درو |
| ۳۴۶۹ | N | ★چون نباشد خوی بد محکم شده | * | |
| ۳۴۷۰ | Q | با مخالف او مُدارایی کند | * | در دلِ او خویش را جایی کند |
| ۳۴۷۰ | N | ★با مخالف او مُدارایی ند | * | |
| ۳۴۷۱ | Q | زآنک خویِ بّد نگشتست استوار | * | مورِ شهوت شد ز عادت همچو مار |
| ۳۴۷۱ | N | ★زآنکه خوی بّد بگشتست استوار | * | |
| ۳۴۷۲ | Q | مارِ شهوّت را بکُش در ابتلا | * | ورنه اینک گشت مارت اژدها |
| ۳۴۷۲ | N | ★مار شهوّت را بکش در ابتدا | * | |
| ۳۴۷۳ | Q | لیک هر کس مور بیند مارِ خویش | * | تو ز صاحب دل کن استفسارِ خویش |
| ۳۴۷۳ | N | ★لیک هر کس مور بیند مار خویش | * | |
| ۳۴۷۴ | Q | تا نشد زر مِس نداند من مِسم | * | تا نشد شَه دل نداند مُفْلِسم |
| ۳۴۷۴ | N | ★تانشد زر مس نداند من مسم | * | |
| ۳۴۷۵ | Q | خدمتِ اکسیر کن مس‌وار تو | * | جور می‌کَشْ ای دل از دلدار تو |
| ۳۴۷۵ | N | ★خدمت اکسیر کین مس‌وار تو | * | |
| ۳۴۷۶ | Q | کیست دلدار اهلِ دل نیکو بدان | * | که چو روز و شب جهانند از جهان |
| ۳۴۷۶ | N | ★کیست دلدار اهل دل نیکو بدان | * | |
| ۳۴۷۷ | Q | عیب کم گو بندهٔ اللَّه را | * | مُتَّهَم کم کن بدزدی شاه را |
| ۳۴۷۷ | N | ★عسیب کم گو بندة له را | * |