block:1159
| ۳۶۶۸ | Q | زید را اکنون نیابی کو گریخت | * | جَست از صفِّ نِعال و نعل ریخت |
| ۳۶۶۸ | N | زید را اکنون نیابی کاو گریخت | * | جست از صف نعال و نعل ریخت |
| ۳۶۶۹ | Q | تو که باشی زید هم خود را نیافت | * | همچو اختر که برو خورشید تافت |
| ۳۶۶۹ | N | تو که باشی زید هم خود را نیافت | * | همچو اختر که بر او خورشید تافت |
| ۳۶۷۰ | Q | نه ازو نقشی بیابی نه نشان | * | نه کَهی یابی براهِ کَهکشان |
| ۳۶۷۰ | N | نی از او نقشی بیابی نی نشان | * | نی کهی یابی نه راه کهکشان |
| ۳۶۷۱ | Q | شد حواس و نُطقِ با پایانِ ما | * | محوِ نور دانشِ سلطانِ ما |
| ۳۶۷۱ | N | شد حواس و نطق با پایان ما | * | محو نور دانش سلطان ما |
| ۳۶۷۲ | Q | حسّها و عقلهاشان در درون | * | موج در موج‌ِ لَدَیْنا مُحْضَرُونَ |
| ۳۶۷۲ | N | حسها و عقلهاشان در درون | * | موج در موج لَدَیْنا مُحْضَرُونَ |
| ۳۶۷۳ | Q | چون بیاید صبح وقتِ بار شد | * | انجمِ پنهان شده بر کار شد |
| ۳۶۷۳ | N | چون شب آمد باز وقت بار شد | * | انجم پنهان شده بر کار شد |
| ۳۶۷۴ | Q | بیهُشان را وا دهد حق هوشها | * | حلقه حلقه حلقها در گوشها |
| ۳۶۷۴ | N | بی‌هشان را وادهد حق هوشها | * | حلقه حلقه حلقه‌ها در گوشها |
| ۳۶۷۵ | Q | پای‌کوبان دست‌افشان در ثنا | * | نازُ نازان رَبَّنا أَحْیَیْتَنَا |
| ۳۶۷۵ | N | پای کوبان دست افشان در ثنا | * | ناز نازان ربنا أحییتنا |
| ۳۶۷۶ | Q | آن جُلُود و آن عِظامِ ریخته | * | فارسان گشته غبار انگیخته |
| ۳۶۷۶ | N | آن جلود و آن عظام ریخته | * | فارسان گشته غبار انگیخته |
| ۳۶۷۷ | Q | حمله آرند از عدم سوی وجود | * | در قیامت هم شَکور و هم کَنود |
| ۳۶۷۷ | N | حمله آرند از عدم سوی وجود | * | در قیامت هم شکور و هم کنود |
| ۳۶۷۸ | Q | سر چه می‌پیچی کنی نادیده‌ای | * | در عدم ز اوّل نه سرپیچیده‌ای |
| ۳۶۷۸ | N | سر چه می‌پیچی کنی نادیده‌ای | * | در عدم ز اول نه سرپیچیده‌ای |
| ۳۶۷۹ | Q | در عدم افشرده بودی پای خویش | * | که مرا که بر کَنَد از جایِ خویش |
| ۳۶۷۹ | N | در عدم افشرده بودی پای خویش | * | که مرا که بر کند از جای خویش |
| ۳۶۸۰ | Q | می‌نبینی صُنعِ ربَّانیت را | * | که کشید او مویِ پیشانیت را |
| ۳۶۸۰ | N | می‌نبینی صنع ربانیت را | * | که کشید او موی پیشانیت را |
| ۳۶۸۱ | Q | تا کشیدت اندرین انواعِ حال | * | که نبودت در گمان و در خیال |
| ۳۶۸۱ | N | تا کشیدت اندر این انواع حال | * | که نبودت در گمان و در خیال |
| ۳۶۸۲ | Q | آن عدم او را هماره بنده است | * | کار کن دیوا سلیمان زنده است |
| ۳۶۸۲ | N | آن عدم او را هماره بنده است | * | کار کن دیوا سلیمان زنده است |
| ۳۶۸۳ | Q | دیو می‌سازد جِفانٍ کِالْجَوَاب | * | زَهْره نی تا دفع گوید یا جواب |
| ۳۶۸۳ | N | دیو می‌سازد جِفانٍ کَالْجَوابِ | * | زهره نی تا دفع گوید یا جواب |
| ۳۶۸۴ | Q | خویش را بین چون همی‌لرزی ز بیم | * | مر عدم را نیز لرزان دان مقیم |
| ۳۶۸۴ | N | خویش را بین چون همی‌لرزی ز بیم | * | مر عدم را نیز لرزان دان مقیم |
| ۳۶۸۵ | Q | ور تو دست اندر مَناصِب می‌زنی | * | هم ز ترس است آن که جانی می‌کَنی |
| ۳۶۸۵ | N | ور تو دست اندر مناصب می‌زنی | * | هم ز ترس است آن که جانی می‌کنی |
| ۳۶۸۶ | Q | هر چه جز عشقِ خدای اَحسنست | * | گر شَکر خواریست آن جان کندنست |
| ۳۶۸۶ | N | هر چه جز عشق خدای احسن است | * | گر شکر خواری است آن جان کندن است |
| ۳۶۸۷ | Q | چیست جان کَندن سوی مرگ آمدن | * | دست در آبِ حیاتی نازَدَن |
| ۳۶۸۷ | N | چیست جان کندن سوی مرگ آمدن | * | دست در آب حیاتی نازدن |
| ۳۶۸۸ | Q | خلق را دُو دیده در خاک و ممات | * | صد گمان دارند در آبِ حیات |
| ۳۶۸۸ | N | خلق را دو دیده در خاک و ممات | * | صد گمان دارند در آب حیات |
| ۳۶۸۹ | Q | جهد کن تا صد گمان گردد نَوَد | * | شب برَوْ ور تو بخُسبی شب رود |
| ۳۶۸۹ | N | جهد کن تا صد گمان گردد نود | * | شب برو ور تو بخسبی شب رود |
| ۳۶۹۰ | Q | در شبِ تاریک جوی آن روز را | * | پیش کن آن عقلِ ظلمت سوز را |
| ۳۶۹۰ | N | در شب تاریک جوی آن روز را | * | پیش کن آن عقل ظلمت سوز را |
| ۳۶۹۱ | Q | در شبِ بَدرنگ بس نیکی بود | * | آبِ حیوان جُفتِ تاریکی بود |
| ۳۶۹۱ | N | در شب بد رنگ بس نیکی بود | * | آب حیوان جفت تاریکی بود |
| ۳۶۹۲ | Q | سر ز خُفتن کَی توان برداشتن | * | با چُنین صد تخمِ غفلت کاشتن |
| ۳۶۹۲ | N | سر ز خفتن کی توان برداشتن | * | با چنین صد تخم غفلت کاشتن |
| ۳۶۹۳ | Q | خواب مرده لقمه‌ی مرده یار شد | * | خواجه خفت و دُزدِ شب بر کار شد |
| ۳۶۹۳ | N | خواب مرده لقمه‌ی مرده یار شد | * | خواجه خفت و دزد شب بر کار شد |
| ۳۶۹۴ | Q | تو نمی‌دانی که خصمانت کِیند | * | ناریان خصمِ وُجودِ خاکیند |
| ۳۶۹۴ | N | تو نمی‌دانی که خصمانت کی‌اند | * | ناریان خصم وجود خاکی‌اند |
| ۳۶۹۵ | Q | نار خصمِ آب و فرزندانِ اوست | * | همچنانک آب خصمِ جانِ اوست |
| ۳۶۹۵ | N | نار خصم آب و فرزندان اوست | * | همچنان که آب خصم جان اوست |
| ۳۶۹۶ | Q | آب آتش را کُشد زیرا که او | * | خصمِ فرزندانِ آبست و عدُو |
| ۳۶۹۶ | N | آب آتش را کشد زیرا که او | * | خصم فرزندان آب است و عدو |
| ۳۶۹۷ | Q | بعد از آن این نار نارِ شهوتست | * | کاندرو اصلِ گناه و زَلّتست |
| ۳۶۹۷ | N | بعد از آن این نار نار شهوت است | * | کاندر او اصل گناه و زلت است |
| ۳۶۹۸ | Q | نارِ بیرونی بآبی بفسرد | * | نارِ شهوت تا بدوزخ می‌بَرَد |
| ۳۶۹۸ | N | نار بیرونی به آبی بفسرد | * | نار شهوت تا به دوزخ می‌برد |
| ۳۶۹۹ | Q | نارِ شهوت می‌نیارامد بآب | * | زانک دارد طبعِ دوزخ در عذاب |
| ۳۶۹۹ | N | نار شهوت می‌نیارامد به آب | * | ز انکه دارد طبع دوزخ در عذاب |
| ۳۷۰۰ | Q | نارِ شهوت را چه چاره نورِ دین | * | نُورُکُمْ إِطْفآءُ نارِ الکافِرین |
| ۳۷۰۰ | N | نار شهوت را چه چاره نور دین | * | نورکم اطفاء نار الکافرین |
| ۳۷۰۱ | Q | چه کُشد این نار را نورِ خدا | * | نورِ ابراهیم را ساز اوستا |
| ۳۷۰۱ | N | چه کشد این نار را نور خدا | * | نور ابراهیم را ساز اوستا |
| ۳۷۰۲ | Q | تا ز نارِ نَفْسِ چون نمرودِ تو | * | وا رهد این جسمِ همچون عُودِ تو |
| ۳۷۰۲ | N | تا ز نار نفس چون نمرود تو | * | وارهد این جسم همچون عود تو |
| ۳۷۰۳ | Q | شهوتِ ناری براندن کم نشد | * | او بماندن کم شود بی‌هیچ بُد |
| ۳۷۰۳ | N | شهوت ناری به راندن کم نشد | * | او به ماندن کم شود بی‌هیچ بد |
| ۳۷۰۴ | Q | تا که هیزم می‌نهی بر آتشی | * | کَی بمیرد آتش از هیزم‌کَشی |
| ۳۷۰۴ | N | تا که هیزم می‌نهی بر آتشی | * | کی بمیرد آتش از هیزم کشی |
| ۳۷۰۵ | Q | چونک هیزم باز گیری نار مُرد | * | زانک تقوی آب سوی نار بُرد |
| ۳۷۰۵ | N | چون که هیزم باز گیری نار مرد | * | ز انکه تقوی آب سوی نار برد |
| ۳۷۰۶ | Q | کَی سیه گردد ز آتش رویِ خوب | * | کو نهد گلگونه از تَقْوَی الْقُلُوب |
| ۳۷۰۶ | N | کی سیه گردد ز آتش روی خوب | * | کاو نهد گلگونه از تَقْوَی الْقُلُوبِ |