block:3154
| ۳۲۵۵ | Q | عبرتست آن قصه ای جان مر ترا | * | تا که راضی باشی در حکمِ خدا |
| ۳۲۵۵ | N | عبرت است آن قصه‌ای جان مر ترا | * | تا که راضی باشی از حکم خدا |
| ۳۲۵۶ | Q | تا که زیرک باشی و نیکو گُمان | * | چون ببینی واقعهٔ بَد ناگهان |
| ۳۲۵۶ | N | تا که زیرک باشی و نیکو گمان | * | چون ببینی واقعه‌ی بد ناگهان |
| ۳۲۵۷ | Q | دیگران گردند زرد از بیمِ آن | * | تو چو گُل خندان گهِ سود و زیان |
| ۳۲۵۷ | N | دیگران گردند زرد از بیم آن | * | تو چو گل خندان گه سود و زیان |
| ۳۲۵۸ | Q | زانک گُل گر برگ برگش می‌کَنی | * | خنده نگْذارد نگردد مُنْثَنی |
| ۳۲۵۸ | N | ز انکه گل گر برگ برگش می‌کنی | * | خنده نگذارد نگردد منثنی |
| ۳۲۵۹ | Q | گوید از خاری چرا اُفتم بغَم | * | خنده را من خود ز خار آورده‌ام |
| ۳۲۵۹ | N | گوید از خاری چرا افتم به غم | * | خنده را من خود ز خار آورده‌ام |
| ۳۲۶۰ | Q | هر چه از تو یاوه گردد از قضا | * | تو یقین دان که خریدت از بلا |
| ۳۲۶۰ | N | هر چه از تو یاوه گردد از قضا | * | تو یقین دان که خریدت از بلا |
| ۳۲۶۱ | Q | ما ٱلتَّصَوُّف قالَ وُجْدانُ ٱلفَرَح | * | فی ٱلْفُؤَادِ عِنْدَ إِتْیانِ ٱلتَّرَح |
| ۳۲۶۱ | N | ما التصوف قال وجدان الفرح | * | فی الفؤاد عند إتیان الترح |
| ۳۲۶۲ | Q | آن عِقابش را عُقابی دان که او | * | در رُبود آن موزه را ز آن نیک‌خُو |
| ۳۲۶۲ | N | آن عقابش را عقابی دان که او | * | در ربود آن موزه را ز آن نیک خو |
| ۳۲۶۳ | Q | تا رهاند پاش را از زخمِ مار | * | ای خنک عقلی که باشد بی‌غُبار |
| ۳۲۶۳ | N | تا رهاند پاش را از زخم مار | * | ای خنک عقلی که باشد بی‌غبار |
| ۳۲۶۴ | Q | گفت لا تأْسَوْا عَلَی ما فاتَکُمْ | * | إِنْ أَتَی ٱلسِّرحانْ وَ أَرْدَی شاتَکُم |
| ۳۲۶۴ | N | گفت لا تأسوا عَلی ما فاتَکُمْ | * | إن أتی السرحان و أردی شاتکم |
| ۳۲۶۵ | Q | کان بلا دفعِ بلاهای بزرگ | * | و آن زیان منعِ زیانهای سُتُرگ |
| ۳۲۶۵ | N | کان بلا دفع بلاهای بزرگ | * | و آن زیان منع زیانهای سترگ |