block:1165
| ۳۸۹۳ | Q | چشم آدم بر بلیسی کو شقیست | * | از حقارت و از زیافت بنگریست |
| ۳۸۹۳ | N | چشم آدم بر بلیسی کو شقی ست | * | از حقارت و از زیافت بنگریست |
| ۳۸۹۴ | Q | خویش‌بینی کرد و آمد خود گزین | * | خنده زد بر کار ابلیس لعین |
| ۳۸۹۴ | N | خویش بینی کرد و آمد خود گزین | * | خنده زد بر کارِ ابلیسِ لعین |
| ۳۸۹۵ | Q | بانگ بر زد غیرتِ حق کای صفی | * | تو نمی‌دانی ز اسرارِ خفی |
| ۳۸۹۵ | N | بانگ بر زد غیرت حق کای صفی | * | تو نمی‌دانی ز اسرار خفی |
| ۳۸۹۶ | Q | پوستین را بازگونه گر کُنَد | * | کوه را از بیخ و از بن بر کَنَد |
| ۳۸۹۶ | N | پوستین را باژگونه گر کند | * | کوه را از بیخ و از بن بر کند |
| ۳۸۹۷ | Q | پردهٔ صد آدم آن دم بر دَرَد | * | صد بلیسِ نَو مُسلمان آورد |
| ۳۸۹۷ | N | پرده‌ی صد آدم آن دم بر درد | * | صد بلیس نو مسلمان آورد |
| ۳۸۹۸ | Q | گفت آدم توبه کردم زین نظر | * | این چنین گستاخ نندیشم دگر |
| ۳۸۹۸ | N | گفت آدم توبه کردم زین نظر | * | این چنین گستاخ نندیشم دگر |
| ۳۸۹۹ | Q | یا غِیاثَ المستغیثین‌َ اهْدِنَا | * | لا افتخارَ بالعُلومِ و الغِنَی |
| ۳۸۹۹ | N | یا غیاث المستغیثین اهْدِنَا | * | لا افتخار بالعلوم و الغنی |
| ۳۹۰۰ | Q | لا تُزِغْ قَلْبًا هَدَیْتَ بِالْکَرَم | * | وَ اصْرِفِ السُّوءَ الّذِی خَطَّ ألْقَلَم |
| ۳۹۰۰ | N | لا تزغ قلبا هدیت بالکرم | * | و اصرف السوء الذی خط القلم |
| ۳۹۰۱ | Q | بگذران از جانِ ما سُوء القضا | * | وا مَبُر ما را ز اِخوانِ صَفا |
| ۳۹۰۱ | N | بگذران از جان ما سوء القضا | * | وا مبر ما را ز اخوان صفا |
| ۳۹۰۲ | Q | تلخ‌تر از فُرقتِ تو هیچ نیست | * | بی‌پناهت غیرِ پیچاپیچ نیست |
| ۳۹۰۲ | N | تلخ‌تر از فرقت تو هیچ نیست | * | بی‌پناهت غیر پیچا پیچ نیست |
| ۳۹۰۳ | Q | رختِ ما هم رختِ ما را راه‌زن | * | جسمِ ما مر جانِ ما را جامه کَن |
| ۳۹۰۳ | N | رخت ما هم رخت ما را راه زن | * | جسم ما مر جان ما را جامه کن |
| ۳۹۰۴ | Q | دستِ ما چون پایِ ما را می‌خورد | * | بی‌امانِ تو کسی جان چون بَرَد |
| ۳۹۰۴ | N | دست ما چون پای ما را می‌خورد | * | بی‌امان تو کسی جان چون برد |
| ۳۹۰۵ | Q | ور بَرَد جان زین خطرهای عظیم | * | بُرده باشد مایهٔ اِدبار و بیم |
| ۳۹۰۵ | N | ور برد جان زین خطرهای عظیم | * | برده باشد مایه‌ی ادبار و بیم |
| ۳۹۰۶ | Q | زانک جان چون واصلِ جانان نبود | * | تا ابد با خویش کورست و کبود |
| ۳۹۰۶ | N | ز آن که جان چون واصل جانان نبود | * | تا ابد با خویش کور است و کبود |
| ۳۹۰۷ | Q | چون تو ندهی راه جان خود بُرده گیر | * | جان که بی‌تو زنده باشد مُرده گیر |
| ۳۹۰۷ | N | چون تو ندهی راه جان خود برده گیر | * | جان که بی‌تو زنده باشد مرده گیر |
| ۳۹۰۸ | Q | گر تو طعنه می‌زنی بر بندگان | * | مر ترا آن می‌رسد ای کامران |
| ۳۹۰۸ | N | گر تو طعنه می‌زنی بر بندگان | * | مر ترا آن می‌رسد ای کامران |
| ۳۹۰۹ | Q | ور تو ماه و مِهر را گویی جَفا | * | ور تو قدِّ سرو را گویی دوتا |
| ۳۹۰۹ | N | ور تو ماه و مهر را گویی جفا | * | ور تو قد سرو را گویی دوتا |
| ۳۹۱۰ | Q | ور تو چرخ و عرش را خوانی حقیر | * | ور تو کان و بحر را گویی فقیر |
| ۳۹۱۰ | N | ور تو چرخ و عرش را خوانی حقیر | * | ور تو کان و بحر را گویی فقیر |
| ۳۹۱۱ | Q | آن بنسبَت با کمالِ تو رَواست | * | مُلکِ اِکمالِ فناها مر تراست |
| ۳۹۱۱ | N | آن به نسبت با کمال تو رواست | * | ملک اکمال فناها مر تراست |
| ۳۹۱۲ | Q | که تو پاکی از خطر وز نیستی | * | نیستان را مُوجِد و مُعنیستی |
| ۳۹۱۲ | N | که تو پاکی از خطر و ز نیستی | * | نیستان را موجد و معنیستی |
| ۳۹۱۳ | Q | آنک رویانید داند سوختن | * | زانک چون بدرید داند دوختن |
| ۳۹۱۳ | N | آن که رویانید داند سوختن | * | ز آن که چون بدرید داند دوختن |
| ۳۹۱۴ | Q | می‌بسوزد هر خزان مر باغ را | * | باز رویاند گُلِ صبَّاغ را |
| ۳۹۱۴ | N | می‌بسوزد هر خزان مر باغ را | * | باز رویاند گل صباغ را |
| ۳۹۱۵ | Q | کای بسوزیده برون آ تازه شَوْ | * | بارِ دیگر خوب و خوب‌آوازه شوْ |
| ۳۹۱۵ | N | کای بسوزیده برون آ تازه شو | * | بار دیگر خوب و خوب آوازه شو |
| ۳۹۱۶ | Q | چشمِ نرگس کور شد بازش بساخت | * | حلقِ نَی ببرید و بازش خود نواخت |
| ۳۹۱۶ | N | چشم نرگس کور شد بازش بساخت | * | حلق نی ببرید و بازش خود نواخت |
| ۳۹۱۷ | Q | ما چو مصنوعیم و صانع نیستیم | * | جز زبون و جز که قانع نیستیم |
| ۳۹۱۷ | N | ما چو مصنوعیم و صانع نیستیم | * | جز زبون و جز که قانع نیستیم |
| ۳۹۱۸ | Q | ما همه نَفْسی و نَفْسی می‌زنیم | * | گر نخوانی ما همه اَهَرمَنیم |
| ۳۹۱۸ | N | ما همه نفسی و نفسی می‌زنیم | * | گر نخوانی ما همه اهرمنیم |
| ۳۹۱۹ | Q | زان ز آهَرمَن رهیدستیم ما | * | که خریدی جانِ ما را از عَمَی |
| ۳۹۱۹ | N | ز آن ز اهرمن رهیدستیم ما | * | که خریدی جان ما را از عمی |
| ۳۹۲۰ | Q | تو عصاکَش هر کرا که زندگیست | * | بی‌عصا و بی‌عصاکش کور چیست |
| ۳۹۲۰ | N | تو عصا کش هر که را که زندگی است | * | بی‌عصا و بی‌عصا کش کور چیست |
| ۳۹۲۱ | Q | غیرِ تو هر چه خوشَست و ناخوشست | * | آدمی سوزست و عینِ آتشست |
| ۳۹۲۱ | N | غیر تو هر چه خوش است و ناخوش است | * | آدمی سوز است و عین آتش است |
| ۳۹۲۲ | Q | هر کرا آتش پناه و پُشت شد | * | هم مَجُوسی گشت و هم زَردُشت شد |
| ۳۹۲۲ | N | هر که را آتش پناه و پشت شد | * | هم مجوسی گشت و هم زردشت شد |
| ۳۹۲۳ | Q | کُلُّ شَی‌ءٍ ما خَلا اللَّه باطِلٌ | * | إِنّ فَضْلَ اللَّهِ غَیْمٌ هاطِلٌ |
| ۳۹۲۳ | N | کل شی‌ء ما خلا اللَّه باطل | * | إن فضل اللَّه غیم هاطل |