|
|
اهل معرفت گفتهاند : اين هرسه فرقت که ياد کرديم هر يکی را از مشرب توحيد آبشخوری است بر اندازهٴ روش خويش يکی شاربه يکی ساقيه يکی سائمه، شاربه سابقاناند، ساقيه مقتصداناند، سائمه ظالماناند. شاربه محققاناند، ساقيه خاکياناند، سائمه متعرّضاناند و اليه الاشارة بقوله : « لکم منه شرابٌ و منه شجرٌ فيه تسيمون »، شاربه از جام عيان آشاميدند (۱) در ساقی مينگر ستند چون شراب ميچشيدند، ساقيه هرچند که نيافتند آنچه شنيدند امّا در شنيده ببهره رسيدند، سائمه نه شنيدند و نه ديدند امّا هم بی بهره نباشد چون انکار نگزيدند. شاربه در پيشگاهاند، ساقيه در طلب همراهاند(۲)، سائمه موقوف مانده بر درگاهاند، هريکی را بآنچه سزاست ميدارد نه نامستحق را زيادت کند نه از سزای سزاواران بکاهد، ذلک هوالفضل الکبير الذی ذکر الظالم مع السابق.
|
195
|
8
|